Μανώλης Κοττάκης

O Κωνσταντίνος Καραμανλής οργιζόταν κάθε φορά που κάποιος επισκεπτόταν το Μαντείο των Δελφών και επαναλάμβανε τον χρησμό ότι η Ελλάς είναι ο Ομφαλός της Γής. Φοβόταν ότι μας κάνει κακό ο μεγαλοϊδεατισμός. Αν ζούσε στις μέρες μας νομίζω πως θα είχε αλλάξει άποψη.

Δεν γνωρίζω αν η Ελλάς είναι ο Ομφαλός της Γής. Αλλά από το Δεκέμβριο του 2008 έως σήμερα έχει εγκατασταθεί στο επίκεντρο της παγκόσμιας σκακιέρας και αποτελεί το εργαστήρι της Γής. Έχουν παιχτεί στις πλάτες μας τόσα παιχνίδια ώστε δικαιούμαστε θεωρώ σε αυτή την στροφή της παγκοσμιότητος να κοιτάξουμε αποκλειστικώς τους εαυτούς μας και να πάμε μια φορά στην Ιστορία μας με τους νικητές. Τους πραγματικούς νικητές. Το αξίζουμε.

Το αξίζουμε γιατί στα επεισόδια του 2008 έγινε πρώτη φορά πρόβα ανατροπής δυτικής δημοκρατίας από αναρχικούς και άλλους με στόχο την φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό ώστε να διασφαλιστεί η ευημερία συγκεκριμένων κρατών της Δύσης. Αυτός ήταν μεταξύ άλλων ο στόχος της αποσταθεροποίησης, όπως αποκαλύπτουν Γάλλοι αναλυτές σε μεγάλες ιστοσελίδες του εξωτερικού.

Το αξίζουμε γιατί το 2010 και το 2015 με τα μνημόνια, την εγκατάσταση του ΔΝΤ στην Ευρώπη, με τα δύο δημοψηφίσματα (με αυτό που έγινε το 2015 και με αυτό που ακυρώθηκε στις Κάννες το 2011) με τα ανόητα για την ιστορική στιγμή φλερτ μας με Ρωσσία-Κίνα για δανεισμό σε ρούβλια-γουάν υπηρετήθηκε ο στόχος της αποδυνάμωσης του ευρώ-παγκόσμιο αποθετικό νόμισμα τότε – υπέρ του δολαρίου. Πάλι στις πλάτες μας.

Το αξίζουμε γιατί το 2011 με την Συμφωνία Μέρκελ-Σαρκοζί στην Ντοβίλ και το PSI εφαρμόστηκε στις πλάτες των ομολογιούχων μας και άλλων ο νέος κανών ότι στην χρεωκοπία την ”πληρώνουν” οι ιδιώτες δανειστές, όχι τα κράτη και οι τράπεζες τους.

Το αξίζουμε γιατί το 2013-στις πλάτες των αδελφών μας Κυπρίων – εφαρμόστηκε πρώτη φορά στην Δύση ο τιμωρητικός κανόνας του κουρέματος των ιδιωτικών καταθέσεων.

Το αξίζουμε γιατί η Δύση μας ανέθεσε δύο και τρεις φορές να άρουμε στις πλάτες μας τους ανέστιους μετανάστες του κόσμου και το φέραμε εις πέρας . ”Ελλάδα στους ώμους την γή κουβαλάς” είχε ερμηνεύσει προφητικώς το 1990 ο Καζαντζίδης.

Το αξίζουμε τέλος γιατί και η Ρωσσία όταν ήθελε να αποσταθεροποιήσει την Ευρώπη στις αυταπάτες μας επένδυσε, στις πλάτες μας έπαιξε. Και μετά μας ”έδωσε” στον Ολλάντ.

Ιδού, λοιπόν, γιατί το αξίζουμε ! Η έρευνα που θα κάνει ο ιστορικός του μέλλοντος θα ανακαλύψει πως δεν υπήρξε πείραμα, σκέψη, ιδέα που θέλησαν να δοκιμάσουν οι μεγάλες δυνάμεις του κόσμου στις αρχές του 21ου αιώνα και δεν το δοκίμασαν στο ελληνικό εργαστήρι. Στις πλάτες αυτού του Έθνους.

Τώρα, άρα, που ο κόσμος ανασυντάσσεται από την αρχή και ο λαός μας διδάσκει ζωή με την στάση του στον κορωνοϊό πρέπει να πάμε μια φορά με τους πραγματικούς νικητές. Δεν θα μπώ στον πειρασμό σήμερα να εμβαθύνω στο στρατηγικό ζήτημα της γενικώτερης κατεύθυνσης της εξωτερικής μας πολιτικής. Είναι πολύ πρόωρο.

Θα ”πω” όμως μερικές σκέψεις μου για την Ευρώπη και την Ελλάδα στον κόσμο. Την Ευρώπη που οδεύει αργά αλλά σταθερά προς διάσπαση της Ευρωζώνης. Αν αυτό γίνει σήμερα, αύριο, μεθαύριο μικράν αξίαν έχει. Όπως πάμε θα γίνει! Ερώτημα: Με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε σε αυτή την στροφή; Με τον Νότο ή με τον Βορρά;

Δεν είναι τόσο αυτονόητος η απάντηση. Τυπικώς είμαστε με το Νότο. Το Νότο που βυσσοδομούσε όμως εναντίον μας και μας ”δούλευε” κανονικά καθ όλη την διάρκεια της δικής μας κρίσης. Το Νότο που ανησύχησε μόνον το καλοκαίρι του 2015 όταν επίκειτο το βλαπτικό για τα συμφέροντα του Grexit. Το Νότο που ακόμη και σήμερα αρνείται να δεχθεί μετανάστες ή πρόσφυγες από την Λιβύη και μας τους στέλνει στην Κρήτη.

Συμπάσχουμε ασφαλώς με τον Ιταλικό, τον Ισπανικό και τον Γαλλικό λαό που δοκιμάζονται σήμερα. Είμαστε ψυχικά κοντά τους. Αδέλφια μας είναι. ”Συμπατριώτες ” μας που θα έλεγε και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Δεν ξεχνάμε όμως πως όταν το Βερολίνο τους ζήτησε μεταρρυθμίσεις σαν τις δικές, μας -με ή χωρίς τρόικα-, εκείνοι (Θαπατέρο, Ραχόϋ, Ρέντσι, Σαρκοζύ, Ολλάντ, Μακρόν) αρνήθηκαν να διαπραγματευτούν τις ζωές των λαών τους. Έβαλαν εμάς μπροστά ως χρήσιμους ηλιθίους. Εμάς τους ”διεφθαρμένους” και ”τεμπέληδες ” (που δήθεν τρώγαμε τα λεφτά της ΕΕ στις πόρνες και στα μπαρ- Ντάισελμπλουμ), τους Πορτογάλους και τους Ιρλανδούς. Την γαλαρία της Ένωσης.

Τότε, οι Νότιοι, ήθελαν και εκείνοι μνημόνια για εμάς για να είναι εγγυημένα τα χρήματά τους, αυτό που αρνούνται σήμερα στους ίδιους οι Γερμανοί και οι Ολλανδοί. Δεν παραβλέπουμε επίσης ότι ο Νότος μόνος δεν μπορεί. Θα εγγυόμασταν εμείς οι κατάχρεοι τον δανεισμό των Ιταλών αν προχωρούσαμε μόνοι σε έκδοση κορωνοομολόγου; Θα εγγυώντο οι Ιταλοί για εμάς;

Τώρα λοιπόν που η Ευρωζώνη οδεύει προς διάσπαση με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε αν δεν προχωρήσει το απαραίτητο ευρωομόλογο ; Με τους ”ούνα φάτσα ούνα ράτσα”, με τους ”ταυρομάχους” ή με τους ”μισητούς ξυλοκόπους” Γερμανούς; Ή θα ενταχθούμε σε αγέλη κρατών παίζοντας εκτός ΕΕ με Κίνα-Ρωσσία ή ΗΠΑ;

Το ερώτημα είναι αιρετικό γιατί κανείς δεν λησμονεί την εις βάρος μας γερμανική ωμότητα στα χρόνια των μνημονίων. Τις αποφάσεις των λαών τις κατευθύνουν όμως τα συμφέροντα, όχι τα συναισθήματα.

Υποστηρίζω, επομένως, ότι η ανταμοιβή μας για όλα όσα ανεχθήκαμε τόσα χρόνια, για τα πειράματα που έγιναν στις ζωές μας, ο έπαινος μας εις το όνομα χιλιάδων που χάσαμε με αυτοκτονίες αλλά και χιλιάδων νέων επιστημόνων που μετανάστευσαν μαζικά στον Βορρά είναι η ένταξη μας στην πρώτη ταχύτητα της νέας Ευρώπης των δύο ταχυτήτων. Στην ταχύτητα του κοινού νομίσματος, του κοινού Σένγκεν, της κοινής μεταναστευτικής πολιτικής, της κοινής αμυντικής πολιτικής.

Υποστηρίζω επίσης ότι και ο Βορράς πρέπει να επιθυμεί την ένταξή μας σε αυτή την ταχύτητα γιατί εξακολουθούμε να αξίζουμε. Οι Ένοπλες μας Δυνάμες και τα Σώματα Ασφαλείας στον Έβρο και το Αιγαίο δεν φυλάττουν μόνο τα ελληνικά σύνορα. Δεν φυλάττουν τα ευρωπαϊκά σύνορα αφηρημένως. Τα σύνορα του Βερολίνου και της Βιέννης φυλάσσουν για να μένουν μακρυά από αυτά οι μουσουλμάνοι μετανάστες.

Οι απαράδεκτες παραχωρήσεις ιστορικών τίτλων που κάναμε επίσης με το όνομα της Μακεδονίας (ο ΣΥΡΙΖΑ ακριβέστερα) την πολιτική του Βερολίνου κατ’ ουσίαν επιβοήθησαν για να μείνουν σταθερά τα Βαλκάνια. Εμείς ελάχιστα κερδίσαμε.

Αν μας κράτησαν άλλωστε στο ευρώ οι Γερμανοί το 2015, για να μην ανατιναχθούν σε δεκάδες κομμάτια εκ νέου τα Βαλκάνια το έπραξαν. Θα τους στοίχιζε ακριβότερα από τα 86 δισ. ευρώ του τρίτου μνημονίου.

Τα ελληνικά κοιτάσματα στο Ιόνιο, το Καστελλόριζο και την Κρήτη τέλος για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης θα αξιοποιηθούν.

Θεωρώ, εν τέλει, το θέτω ως ζήτημα στο δημόσιο διάλογο, χωρίς να είμαι κατηγορηματικός, ότι σε αυτή την δύσκολη στροφή της ιστορίας μας ο Ομφαλός πρέπει να αφήσει τις γλυκανάλατες θεωρίες περί αλληλεγγύης και να σκεφτεί το συμφέρον του. Το συμφέρον του λαού του. Αρκετό “ξύλο” φάγαμε για λογαριασμό τρίτων την δεκαετία του 2000.

Οι προοπτικές που διαγράφονται άλλωστε είναι τρεις:

Με την Ευρώπη της πρώτης ταχύτητας, με την Ευρώπη της δεύτερης μαζί με ΗΠΑ , Μεγάλη Βρεταννία και Ιταλία και άλλο παγκόσμιο νόμισμα, με την Ευρώπη γενικώς και στενότερες χρηματοδοτικές σχέσεις με τις αναδυόμενες Κίνα και Ρωσσία.

Θα αναμένω αντιδράσεις. Το κείμενο γράφεται στην σκιά των τιμωρητικών αποφάσεων του Eurogroup. Και έπειτα θα συμβουλευτώ την… Πυθία και το Μαντείο αυτής για να καταλήξω. Προς το παρόν μοιράζομαι μαζί σας τον προβληματισμό μου.

Πηγή: Εστία