«Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά»
Η άνοιξη μας βρήκε φέτος ταμπουρωμένους στα σπίτια, υπό τον φόβο της παγκόσμιας πανδημίας που απλώνεται και καραδοκεί παντού. Στις έρημες πλέον πόλεις, μυρίζουν εντούτοις οι λεμονανθοί και τα ρόδα του Απρίλη. Μες στην ησυχία ακούγονται κελαϊδίσματα πουλιών, ενώ φτερουγίζουν τα πρώτα χελιδόνια. Η φύση αναγεννάται, παρά τον φόβο και τη στενοχώρια μας.
«Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, σμίγει θύμηση με επιθυμία» ειδικά τώρα που έχουμε βγει από τις καθημερινές μας συνήθειες και αναπολούμε ακόμη και τα πιο απλά, που είχαμε ως δεδομένα. Τώρα ανταμώνουμε επιτέλους με τους δικούς μας ανθρώπους και τον εαυτό μας. Ούτε παρελάσεις, ούτε λαμπαδηφορίες, στις εθνικές μας επετείους.
Πέρσι, η 1η Απριλίου με βρήκε παρέα με τον κύριο Πέτρο Θεοδοσίου, εξ Άχνας. Μας διηγείτο ιστορίες από τα μαθητικά του χρόνια στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Φίλοι συμμαθητές και συμπαίκτες του, στην ποδοσφαιρική ομάδα του σχολείου, ο Γρήγορης Αυξεντίου και ο Αντώνης Παπαδόπουλος. Το 1948, έλαβαν μέρος σε αγώνα της Ανόρθωσης ενάντια στη λεμεσιανή ομάδα της ΑΕΛ, κερδίζοντας μάλιστα το παιχνίδι. Ο γυμνασιάρχης τους, Δρ. Κυριάκος Χατζηιωαάννου, πληροφορούμενος τη συμμετοχή τους, απέβαλε τους τρεις φίλους, αφού είχαν παίξει χωρίς την έγκρισή του.
Κατά την τελετή βράβευσης του νεαρού Πέτρου, πολυνίκη στους παγκύπριους μαθητικούς αγώνες στίβου, στον κινηματογράφο Ηραίον της Αμμοχώστου, ο νεαρός Γρηγόρης, ενθουσιασμένος και περήφανος για την τιμή που γινόταν στον φίλο του, τον σήκωσε στους ώμους του, κάνοντας γύρους απάνω στη σκηνή. Το έπαθλο του Πέτρου ήταν ένα ποδήλατο!
Μια μέρα, ο Γρηγόρης, ο Αντώνης και ο Πέτρος πήγαν με τα ποδήλατά τους από την Αμμόχωστο στο χωριό του Γρηγόρη, τη Λύση, όπου τους περιποιήθηκε η μητέρα του, η κυρία Αντωνού. Κατά την επιστροφή, κοντά στον Άγιο Κενδέα, τρύπησε το λάστιχο του Πέτρου, ο οποίος αναγκάστηκε να επιστρέψει καθισμένος στον σωλήνα του ποδηλάτου του Γρήγορη.
Στις 3 Μαρτίου του 1957 ο Γρηγόρης Αυξεντίου θα περνούσε στη χώρα των Αθανάτων, αφού παρέμεινε στο κρησφύγετό του, ενώ ο Αντώνης αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει μαζί με τους άλλους συντρόφους του, κατόπιν εντολών του αρχηγού, του Γρήγορη. Ένα χρόνο αργότερα, στις 2 Αυγούστου 1958, ο Πέτρος θα έχανε και τον αδελφό του, Γιασουμή (Ιάσωνα) Χ΄΄ Θεοδοσίου που είχε ενταχθεί στις ομάδες κρούσεως της Άχνας και σκοτώθηκε από εκπυρσοκρότηση νάρκης. Ήταν μόνο 18 χρονών.
Ήταν Απρίλης του 1940 και η άνοιξη έμπαινε στην πόλη Οράν της Αλγερίας που τότε ήταν γαλλική αποικία. Μαζί απλωνόταν και η επιδημία της πανώλης, που σε λίγες μέρες θα έβγαζε τους ανθρώπους από τη μακαριότητα της καθημερινότητάς τους. Με την καραντίνα οι άνθρωποι, βρέθηκαν εγκλωβισμένοι και αποκομμένοι από τις συναναστροφές και τις διασκεδάσεις τους. Ακόμη και οι ναοί και τα τζαμιά της πόλης σώπασαν, οι πλατείες άδειασαν. Μόνο οι γιατροί, οι νοσηλευτές, κάποιοι εθελοντές και δημοσιογράφοι, έδιναν τον αγώνα τους, μπροστά στην πανούκλα που ενώ έμοιαζε πως είχε εξαλειφθεί τον μεσαίωνα, «ξύπνησε και πάλι ο βάκιλος της», βάζοντας τον άνθρωπο αντιμέτωπο με τα όριά του και τις δυνάμεις της φύσης. Το μυθιστόρημα «Η πανούκλα» του Albert Camus μας θυμίζει τη σημερινή πανδημία του κορωνοϊού. Ο συγγραφέας αυτός και ταυτόχρονα φιλόσοφος, δημοσιογράφος και ποδοσφαιριστής, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, κατάφερε κάνοντας εκκλήσεις, να σώσει πολλούς Έλληνες πολιτικούς κρατούμενους από τον θάνατο. Το ίδιο προσπάθησε να πράξει για τον Μιχάλη Καραολή, με το άρθρο του «Το Ελληνόπουλο», στην εφημερίδα L’ Express της 6ης Δεκεμβρίου του 1955.
«…Η επαναστατημένη Κύπρος έχει αποκτήσει τον ήρωά της στο πρόσωπο του έφηβου Μιχάλη Καραολή που καταδικάστηκε από τα βρετανικά δικαστήρια σε θάνατο διά απαγχονισμού… Για μια ακόμη φορά η ταπεινή διεκδίκηση ενός λαού για ανεξαρτησία αναχαιτίστηκε. Της εξέγερσης, προηγήθηκε η τυφλή καταπίεση… Η Βρετανική κυβέρνηση θα χάσει πολύ περισσότερο σε γόητρο, με τον φόνο ενός παιδιού, του Μιχάλη Καραολή, ενώ έχει την ευκαιρία να εξοπλίσει με μια πιθανότητα επιτυχίας τις συζητήσεις που έχουν ήδη αρχίσει, σεβόμενη τη ζωή του νεαρού κατάδικου». Η βασίλισσα καθόλου δεν συγκινήθηκε και δεν έδωσε χάρη στο παιδί που όπως τόσοι άλλοι, οδηγήθηκαν στην αγχόνη.
Τώρα που ο κορωνοϊός έχει κτυπήσει ταπεινά και φτωχά κράτη αλλά και υπερδυνάμεις, με πυραύλους και πυρηνικά, αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά πως είμαστε όλοι ίσοι κάτω από τον ήλιο. Η άνοιξη έρχεται, αψηφώντας πολέμους και καταστροφές. Κάποια στιγμή θα λάμψει και πάλι το φως και ο ήλιος της δικαιοσύνης.
Ας υποκλιθούμε μπροστά στους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία μας και στους άλλους που δίνουν καθημερινά τη μάχη ενάντια στην πανδημία.
[email protected]
«Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, σμίγει θύμηση με επιθυμία» ειδικά τώρα που έχουμε βγει από τις καθημερινές μας συνήθειες και αναπολούμε ακόμη και τα πιο απλά, που είχαμε ως δεδομένα. Τώρα ανταμώνουμε επιτέλους με τους δικούς μας ανθρώπους και τον εαυτό μας. Ούτε παρελάσεις, ούτε λαμπαδηφορίες, στις εθνικές μας επετείους.
Πέρσι, η 1η Απριλίου με βρήκε παρέα με τον κύριο Πέτρο Θεοδοσίου, εξ Άχνας. Μας διηγείτο ιστορίες από τα μαθητικά του χρόνια στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Φίλοι συμμαθητές και συμπαίκτες του, στην ποδοσφαιρική ομάδα του σχολείου, ο Γρήγορης Αυξεντίου και ο Αντώνης Παπαδόπουλος. Το 1948, έλαβαν μέρος σε αγώνα της Ανόρθωσης ενάντια στη λεμεσιανή ομάδα της ΑΕΛ, κερδίζοντας μάλιστα το παιχνίδι. Ο γυμνασιάρχης τους, Δρ. Κυριάκος Χατζηιωαάννου, πληροφορούμενος τη συμμετοχή τους, απέβαλε τους τρεις φίλους, αφού είχαν παίξει χωρίς την έγκρισή του.
Κατά την τελετή βράβευσης του νεαρού Πέτρου, πολυνίκη στους παγκύπριους μαθητικούς αγώνες στίβου, στον κινηματογράφο Ηραίον της Αμμοχώστου, ο νεαρός Γρηγόρης, ενθουσιασμένος και περήφανος για την τιμή που γινόταν στον φίλο του, τον σήκωσε στους ώμους του, κάνοντας γύρους απάνω στη σκηνή. Το έπαθλο του Πέτρου ήταν ένα ποδήλατο!
Μια μέρα, ο Γρηγόρης, ο Αντώνης και ο Πέτρος πήγαν με τα ποδήλατά τους από την Αμμόχωστο στο χωριό του Γρηγόρη, τη Λύση, όπου τους περιποιήθηκε η μητέρα του, η κυρία Αντωνού. Κατά την επιστροφή, κοντά στον Άγιο Κενδέα, τρύπησε το λάστιχο του Πέτρου, ο οποίος αναγκάστηκε να επιστρέψει καθισμένος στον σωλήνα του ποδηλάτου του Γρήγορη.
Στις 3 Μαρτίου του 1957 ο Γρηγόρης Αυξεντίου θα περνούσε στη χώρα των Αθανάτων, αφού παρέμεινε στο κρησφύγετό του, ενώ ο Αντώνης αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει μαζί με τους άλλους συντρόφους του, κατόπιν εντολών του αρχηγού, του Γρήγορη. Ένα χρόνο αργότερα, στις 2 Αυγούστου 1958, ο Πέτρος θα έχανε και τον αδελφό του, Γιασουμή (Ιάσωνα) Χ΄΄ Θεοδοσίου που είχε ενταχθεί στις ομάδες κρούσεως της Άχνας και σκοτώθηκε από εκπυρσοκρότηση νάρκης. Ήταν μόνο 18 χρονών.
Ήταν Απρίλης του 1940 και η άνοιξη έμπαινε στην πόλη Οράν της Αλγερίας που τότε ήταν γαλλική αποικία. Μαζί απλωνόταν και η επιδημία της πανώλης, που σε λίγες μέρες θα έβγαζε τους ανθρώπους από τη μακαριότητα της καθημερινότητάς τους. Με την καραντίνα οι άνθρωποι, βρέθηκαν εγκλωβισμένοι και αποκομμένοι από τις συναναστροφές και τις διασκεδάσεις τους. Ακόμη και οι ναοί και τα τζαμιά της πόλης σώπασαν, οι πλατείες άδειασαν. Μόνο οι γιατροί, οι νοσηλευτές, κάποιοι εθελοντές και δημοσιογράφοι, έδιναν τον αγώνα τους, μπροστά στην πανούκλα που ενώ έμοιαζε πως είχε εξαλειφθεί τον μεσαίωνα, «ξύπνησε και πάλι ο βάκιλος της», βάζοντας τον άνθρωπο αντιμέτωπο με τα όριά του και τις δυνάμεις της φύσης. Το μυθιστόρημα «Η πανούκλα» του Albert Camus μας θυμίζει τη σημερινή πανδημία του κορωνοϊού. Ο συγγραφέας αυτός και ταυτόχρονα φιλόσοφος, δημοσιογράφος και ποδοσφαιριστής, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, κατάφερε κάνοντας εκκλήσεις, να σώσει πολλούς Έλληνες πολιτικούς κρατούμενους από τον θάνατο. Το ίδιο προσπάθησε να πράξει για τον Μιχάλη Καραολή, με το άρθρο του «Το Ελληνόπουλο», στην εφημερίδα L’ Express της 6ης Δεκεμβρίου του 1955.
«…Η επαναστατημένη Κύπρος έχει αποκτήσει τον ήρωά της στο πρόσωπο του έφηβου Μιχάλη Καραολή που καταδικάστηκε από τα βρετανικά δικαστήρια σε θάνατο διά απαγχονισμού… Για μια ακόμη φορά η ταπεινή διεκδίκηση ενός λαού για ανεξαρτησία αναχαιτίστηκε. Της εξέγερσης, προηγήθηκε η τυφλή καταπίεση… Η Βρετανική κυβέρνηση θα χάσει πολύ περισσότερο σε γόητρο, με τον φόνο ενός παιδιού, του Μιχάλη Καραολή, ενώ έχει την ευκαιρία να εξοπλίσει με μια πιθανότητα επιτυχίας τις συζητήσεις που έχουν ήδη αρχίσει, σεβόμενη τη ζωή του νεαρού κατάδικου». Η βασίλισσα καθόλου δεν συγκινήθηκε και δεν έδωσε χάρη στο παιδί που όπως τόσοι άλλοι, οδηγήθηκαν στην αγχόνη.
Τώρα που ο κορωνοϊός έχει κτυπήσει ταπεινά και φτωχά κράτη αλλά και υπερδυνάμεις, με πυραύλους και πυρηνικά, αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά πως είμαστε όλοι ίσοι κάτω από τον ήλιο. Η άνοιξη έρχεται, αψηφώντας πολέμους και καταστροφές. Κάποια στιγμή θα λάμψει και πάλι το φως και ο ήλιος της δικαιοσύνης.
Ας υποκλιθούμε μπροστά στους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία μας και στους άλλους που δίνουν καθημερινά τη μάχη ενάντια στην πανδημία.
[email protected]
Φιλελεύθερος
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο FacebookΑκολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook
Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter
Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube