‘…………….

Στην ομιλία του ο αρχηγός του κόμματος ΑΚΡ, έκανε επίσης τις ακόλουθες παρατηρήσεις οι οποίες δείχνουν μία μάλλον αρχαϊκή ερμηνεία των διεθνών σχέσεων: “Τα συμφέροντα της χώρας μας συγκρούονται με τα συμφέροντα άλλων χωρών. Όταν χρειάζεται, κάνοντας βήματα μόνοι μας προσπαθούμε να πάμε τη χώρα μας στους σωστούς στόχους. Ευτυχώς πλέον η ισχύς και οι δυνατότητες της Τουρκίας, επαρκούν ώστε να ακολουθεί μία ανεξάρτητη πολιτική και αυτό να το εφαρμόζει και στο πεδίο των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Στους αγώνες που δίνουμε, χρησιμοποιούμε και την πολιτική και τη διπλωματία αλλά και όταν χρειάζεται στο μέγιστο επίπεδο και την στρατιωτική μας ισχύ. Και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και στο πεδίο των επιχειρήσεων, κάνουμε ότι χρειάζεται για να μπορέσουμε να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων και επιστρατεύουμε όλες τις δυνατότητές μας”.

Όπως γίνεται αντιληπτό από αυτές τις δηλώσεις η εξουσία του κόμματος ΑΚΡ, στην εξωτερική της πολιτική, μετακινείται προς μία μονόπλευρη και δίχως έλεγχο χρήση στρατιωτικής ισχύος. Σε μικρή έκταση και σε μερικά σημεία αυτή η χρήση της στρατιωτικής ισχύος όταν παραβλέπεται από Ρωσία και ΗΠΑ, ενδεχομένως μπορεί να φέρει κάποια αποτελέσματα υπέρ της εξουσίας του ΑΚΡ. Αλλά εν τέλει η χρήση της ωμής ισχύος έχει κάποια όρια. Ενα εξ αυτών είναι όταν φτάνεις να είσαι αντιμέτωπος με μία μεγαλύτερη στρατιωτική ισχύ. Η εξουσία του κόμματος ΑΚΡ, που υπερηφανεύονται ως εγγόνια των Οθωμανών, ακολουθούν μία νεοοθωμανικη πολιτική που κάθε φορά, χτυπάει πάνω στα σύνορα που έχουν χαράξει η μία ή και οι δύο σούπερ δυνάμεις και σωριάζεται.
Υπάρχει μήπως κάποια αρχή που να μπορεί να περιγράψει την εξωτερική πολιτική του ΑΚΡ ; Πιστεύω πως είναι η στήριξη παντού της ψυχορραγούσας  οργάνωσης Μουσουλμάνοι Αδελφοί,  η δημιουργία στην περιοχή μιας ζώνης μουσουλμάνων αδελφών, διαγωνισμοί για τις κατασκευαστικές εταιρίες, εξεύρεση πόρων για τις εταιρείες φυσικού αερίου και η παρεμπόδιση όπου κι αν βρίσκονται της απόκτησης ενός εθνικούς κουρδικού status. Όλα αυτά είναι δύσκολο να εξηγηθούν, χωρίς τη χρήση στρατιωτικής ισχύος. Για αυτό το λόγο η κυβέρνηση του ΑΚΡ, στην μεν Λιβύη δηλώνει πως στηρίζει την αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση, ενώ στη Συρία δηλώνει πως δεν θα αποσυρθεί από τα εδάφη της, μέχρι να πέσει η κυβέρνηση του Άσαντ που αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ.

Είναι άλλο πράγμα να είσαι μία αυτοκρατορική δύναμη και άλλο να προσπαθείς να είσαι. Η κυβέρνηση του ΑΚΡ πού από το 2011 που άρχισαν οι δράσεις της αραβικής άνοιξης, ταλαντεύεται ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο, για όσο επιμένει στην επανειλημμένα πτωχευμένη νεοοθωμανική πολιτική, αυτό θα φέρνει μεγάλες ζημιές και στην Τουρκία και στους λαούς της περιοχής.

Αλπ Αλτινόρς από την ιστοσελίδα artigercek

Πηγή: Τουρκικά Νέα