29-Σεπ-2017


Ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν έξυπνος άνθρωπος. Ήξερε ότι για να έχει στήριξη το καθεστώς της 4ης Αυγούστου έπρεπε να πάρει με το μέρος του τον Τύπο. Κάλεσε λοιπόν τους εκδότες και τη διοίκηση της ΕΣΗΕΑ και τους είπε τα ευχάριστα: “Θα σας φτιάξω ένα πάμπλουτο ταμείο χωρίς να βάλετε ούτε δεκάρα. Ούτε οι εργοδότες, ούτε οι εργαζόμενοι. Θα την κάνετε λαχείο, κυριολεκτικά!” Και τους έδωσε το δικαίωμα να εκδίδουν το Λαχείο Συντακτών. Ήταν 1936, η εποχή που ξεκινούσε το ΙΚΑ και η καθολική κοινωνική ασφάλιση. Μέχρι τότε, ασφάλιση είχαν μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι (από το 1861) και κάποιες συντεχνίες του ιδιωτικού τομέα (περίπου το 10% των εργαζομένων).
Ουσιαστικά δεν ήταν ιδέα του Μεταξά αυτή. Η ΕΣΗΕΑ μολονότι ιδρύθηκε το 1914, ουδέποτε έκανε αυτό που έκαναν άλλες συντεχνίες για τη συνταξιοδότηση των μελών τους: να πληρώνουν ένα ποσοστό από τα έσοδα ή τους μισθούς τους. Τα έσοδά της προέρχονταν, και πριν τον Μεταξά, από τα λαχεία του ετήσιου χορού της. Αυτή η μέθοδος προσπορισμού εσόδων ξεκίνησε το 1928, και έφτασε το 1932 (το έτος που συνέβη ακόμα μια ελληνική χρεοκοπία) να έχει έσοδα 2.500.000 δραχμές. Τεράστιο ποσό για την εποχή.