Ανέπτυξα την ιδέα ότι ακόμα και εντός ΕΕ δεν έχουμε τα ίδια βιώματα δημοκρατίας. Φυσικά και η Ελλάδα είναι μια ισχυρή δημοκρατία αλλά το πολιτικό και μηντιακό της σύστημα παραμένουν απρόσιτα στους πολίτες. Οι τελευταίες εκλογές ήταν χαρακτηριστικές. “Νέοι” βουλευτές αναδείχθηκαν μόνο παιδιά που κληρονόμησαν την έδρα του πατέρα τους και μηντιακά νούμερα.
Την ίδια στιγμή ο συστημικός Τύπος είναι απρόσιτος. Κι εκεί παιδιά, σύζυγοι, γκόμενες, αποφοιτοι Κολεγίου, υπότροφοι Φουλμπράιτ.

Τον διαδίκτυο για την Έλληνα πολιτικοποιημένο χρήστη έδωσε ένα βήμα έκφρασης. Είμαι η χαρακτηριστικότερη περίπτωση στη χώρα ατόμου που πέρασε στα ψηφιακά Μέσα επειδή απέκτησε πρώτα ένα κοινό σε αυτή την πλατφόρμα. Η φωνή μου είναι επιδραστική χάρις στο facebook.
Γιατί να θέλω κάποια ρύθμιση;
Για να μαζεύει φόρους η Γερμανία και η Γαλλία;
Και δεν σταματάει εδώ. Μέσω του Διαδικτύου βρεθήκαμε και ενωθήκαμε σκόρπιες φωνές. Οργανώσαμε καμπάνιες για τα Ανοιχτά Δεδομένα, για τα ΔΙκαιώματα. Οι μαζικές συγκεντρώσεις που οδήγησαν στο Μένουμε Ευρώπη μέσω φμπ οργανώθηκαν.

Γιατί να θεωρώ το διαδίκτυο και τις εταιρείες που μου προσφέρουν τις πλατφόρμες εχθρό;

Την ίδια στιγμή καλούμαι ως πολίτης να σκεφτώ όχι τόσο αν πρέπει να προστατεύονται επαρκώς τα δεδομένα μου όσο το αν πρέπει να πληρώσω με τα data μου το δικαίωμα στην πρόσβαση που το πολιτικό και μηντιακό σύστημα περιορίζουν σε αυτή την εμβέλεια.
Άρα λοιπόν, ακόμα και η έννοια του τι ακριβώς μου ζητά το κράτος να προστατεύσει για λογαριασμό μου είναι πολύ διαφορετική στην Ελλάδα από τη Γερμανία.

Στη φωτογραφία ένας πολίτης από το Αφγανιστάν δείχνει στο φωτογράφο του Reuters δυο δάχτυλα. Το ένα με το μπλε χρώμα δηλώνει ότι μόλις είχε ψηφίσει στις χθεσινές προεδρικές εκλογές στη χώρα. Το άλλο, το κομμένο του το είχαν κόψει οι Ταλιμπάν επειδή είχε ψηφίσει το 2014 παρά τις απειλές τους που επαναλήφθηκαν και φέτος. Αλλά εκείνος πήγε.

Ο Αφγανός με το κομμένο δάχτυλο θα είχε να μας πει πολλά για τα δικά του βιώματα με τη δημοκρατία.

Vivian Efthimiopoulou