Σε μια προσπάθεια
να ενισχύσει τα μέτρα παρεμπόδισης της
εξόδου των ελληνικών πληθυσμών από τη
Μικρά Ασία, και σε συνέχεια των επισημάνσεων
του Στεργιάδη περί του ανοχύρωτου της
πόλεως, η κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη θα
αποστείλει την 1η Μεραρχία, που βρισκόταν
στη Θράκη, με μεταγωγικά πλοία στο λιμάνι
της Σμύρνης (23.8/5.9 1922). Δύο τάγματα της
1ης Μεραρχίας μεταφέρθηκαν σιδηροδρομικώς
προς τη Μαινεμένη, για να ανακόψουν το
προσφυγικό κύμα προς τη Σμύρνη,
ενδυναμώνοντας το ηθικό των γηγενών
πληθυσμών.

Ο στόχος δεν
επετεύχθη, καθότι η ορμή του προσφυγικού
κύματος τα ανάγκασε να οπισθοχωρήσουν
προς τη Σμύρνη, ενώ και οι άλλες μονάδες
της 1ης Ελληνικής Μεραρχίας, αρνήθηκαν
να αποβιβασθούν, απαιτώντας (και μάλιστα
υπό την απειλή εξεγέρσεως) να επιστρέψουν
στη Θράκη. Αξίζει να σημειωθεί ότι μεγάλο
μέρος του πληθυσμού που βρισκόταν στην
προκυμαία της Σμύρνης επιβιβάσθηκε,
χωρίς κανέναν περιορισμό, σε καταπλέοντα
πλοία, διαφεύγοντας από τη Μικρά Ασία,
στις 25 Αυγούστου/7 Σεπτεμβρίου του 1922.

Την αμέσως
επόμενη ημέρα (26.8/8.9.1922) απέπλευσαν και
τα τελευταία ελληνικά πλοία από το
λιμάνι της Σμύρνης, μεταφέροντας τις
πολιτικές και στρατιωτικές αρχές.
Ακολούθησε η είσοδος τμήματος του
ιππικού του Κεμάλ στην ανοχύρωτη πόλη
(27.8/9.9.1922) με τις συμπαρομαρτούσες
φρικαλεότητες που εκτυλίχθηκαν τις
αμέσως επόμενες μέρες.