Τι κοροϊδία κι αυτή! Να ξεναγεί ο Οζερσάι στην Αμμόχωστο δημοσιογράφους και Τούρκους υπουργούς, να γράφει ο Σενέρ Λεβέντ ότι το Βαρώσι είναι «η νέα φωλιά του πλιάτσικου» κι όλοι αυτοί που πάνε εκεί «διαλέγουν μέρος για τον εαυτό τους, όπως διάλεξαν στην Κερύνεια, στην Καρπασία». Και «σύντομα θα πάνε και θα γράψουν πάνω στις πόρτες “κρατημένο”». Κι εμείς; Ιδού: Καλείται η κυβέρνηση να σχολιάσει τις ενέργειες του Οζερσάι κι απαντά: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι επικεντρωμένος στις συζητήσεις με την κα Λουτ και τις συζητήσεις της κας Λουτ με τον κ. Ακιντζί, και όχι με τον κ. Οζερσάι». Να κάνουμε πως δεν τον βλέπουμε τον Οζερσάι, δηλαδή. Ας κάνει αυτός τα δικά του, ας κάνει κι ο Ερντογάν τα δικά του, εμείς δεν είναι μαζί τους που έχουμε να κάνουμε, είναι με τον Ακιντζί. Κι αυτός, εκτός από τα οδοφράγματα τι άλλο μπορεί να μας πει; Μα, να συζητήσουμε την πολιτική ισότητα, την αποτελεσματική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στη διοίκηση της ΔΔΟ. Αυτά που συζητήσαμε τόσα και τόσα χρόνια. Αυτά, που θέλουν οι Τούρκοι να συζητήσουν γιατί πιστεύουν ότι έχουν να παίρνουν. Τα άλλα, αυτά που μας καίνε, δεν είναι δουλειά του Ακιντζί. Κι αν καταλήξουμε με τον Ακιντζί και με τη βοήθεια της Λουτ στους «όρους αναφοράς», υπάρχει πιθανότητα να περιλαμβάνεται η Αμμόχωστος και οι ενέργειες εποικισμού; Τα τουρκικά γεωτρύπανα; Ο κατοχικός στρατός και οι εγγυήσεις; Η επιστροφή εδαφών; Α, όχι! Αυτά θα τα δούμε αργότερα. Πάντα έτσι δεν κάναμε;