Δημόσια Διοίκηση , ΠΦΑ 1 Αυγούστου 2019

To άσυλο δεν έχει άσυλο

Οι πανεπιστημιακές αρχές πρέπει να ορίζουν και να προστατεύουν πλήρως το πανεπιστήμιο που τους εμπιστεύτηκε η πολιτεία

Το «άσυλο» είναι ένας νόμος του κράτους που προστατεύει αυτούς που μάχονται το κράτος και θέλουν να το καταστρέψουν.

Όταν το πολίτευμα είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία η διακίνηση ιδεών είναι ελεύθερη από τα πανεπιστήμια μέχρι τα καφενεία. Όταν δεν είναι δημοκρατία αλλά κάποιου είδους ανελεύθερο και ολοκληρωτικό καθεστώς (χούντα, «λαϊκή δημοκρατία», κλπ.) η διακίνηση ιδεών απαγορεύεται τόσο στα πανεπιστήμια όσο και στα καφενεία. Τον ίδιο κανόνα ακολουθεί και η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία. Απλά πράγματα που είναι κοινός τόπος σε ολόκληρο τον κόσμο εκτός από το μοναδικό ανυπότακτο χωριό της Μεσογείου, την όμορφη Ελλάδα μας.  Το 1982 το ΠΑΣΟΚ σε επαναστατικά ντουζένια δίνει νομοθετικά το «άσυλο» στο φοιτητικό κίνημα. Ορίζει τα πανεπιστήμια ως χώρους που οι αρχές της χώρας δεν έχουν αυτεπάγγελτη δικαιοδοσία και επεμβαίνουν μετά από διαβούλευση και μόνο με τη σύμφωνη γνώμη όλης της πανεπιστημιακής κοινότητας. Ήταν μια εποχή που το φοιτητικό κίνημα, το πανεπιστήμιο γενικώς εθεωρείτο μπροστάρης στον αγώνα για το σοσιαλισμό. Ο σκληρός και σχεδόν μοναχικός αντιδικτατορικός του αγώνας, αλλά και η έντονη μεταπολιτευτική δράση στο πλευρό της αριστεράς το είχαν ανεβάσει πολύ ψηλά στην εκτίμηση του  δημοκρατικού κόσμου.

Για τη συνέχεια AthensVoice