Του Σάββα Καλεντερίδη
Η Τουρκία, νοιώθοντας ότι την ξεπερνούν οι εξελίξεις και ότι θα μείνει εντελώς εκτός του «Μεγάλου Παιχνιδιού» που είναι σε εξέλιξη στην Αν. Μεσόγειο και στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει κάνει τη δική της στρατηγική, που έχει ως τελικό στόχο την αποδοχή και ένταξή της στο μοίρασμα της ενεργειακής πίτας.
Όταν ξεκίνησε ο χορός των εξελίξεων, το Σεπτέμβριο του 2011, με τον πλου της πλατφόρμας «Όμηρος», προς το Τεμάχιο 12, στο κοίτασμα «Αφροδίτη», η Τουρκία προσπάθησε να μπλοκάρει τις εξελίξεις. Όμως έπεσε πάνω στην αποφασιστικότητα των ΗΠΑ να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της αμερικανικής Noble Energy και επί πλέον δεν είχαν απαραίτητα «όπλα» για να εκβιάσουν καταστάσεις.
Τα «όπλα» με τον καιρό τα απέκτησαν, τα οποία είναι δυο ερευνητικά σκάφη και δυο πλωτών γεωτρύπανων, τα οποία τα έχουν ρίξει στο παιχνίδι εδώ και καιρό.
Το τελευταίο διάστημα και ενώ οι ΗΠΑ και Γαλλία, που έχουν τη μερίδα του λέοντος στην κυπριακή ΑΟΖ, δεν φαίνεται να εκβιάζονται, η Τουρκία έχει υιοθετήσει τη στρατηγική της ελεγχόμενης έντασης στην κυπριακή ΑΟΖ.
Η στρατηγική αυτή έχει τρία επίπεδα.
Το πρώτο είναι η παρουσία επί μήνες στην υφαλοκρηπίδα της Κύπρου, δυτικά της Πάφου, των πλωτών γεωτρύπανων και η πραγματοποίηση γεώτρησης στην κυπριακή ΑΟΖ.
Αν δεν πετύχουν το στόχο τους, που είναι η πρόσκληση στο «τραπέζι» της μοιρασιάς, θα κλιμακώσουν στο επόμενο επίπεδο, που είναι η πραγματοποίηση γεώτρησης σε αδειοδοτημένο τεμάχιο, πιθανόν το 6.
Αν και πάλι δεν πετύχουν το στόχο τους, το επόμενο επίπεδο κλιμάκωσης είναι η προσάρτηση των κατεχομένων, για να καταστεί με τον τρόπο αυτό η υφαλοκρηπίδα του ψευδοκράτους ντε φάκτο τουρκική, πάντα με βάση τους τουρκικούς σχεδιασμούς.
Αυτή είναι η στρατηγική κλιμακούμενης έντασης της Τουρκίας και καλό είναι σε Λευκωσία και Αθήνα να είμαστε έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Real News