Weather Icon

Ένα νέο βιβλίο για την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας αποκαλύπτει τα λάθη τα οποία Ρώσοι και Έλληνες επανέλαβαν για διακόσια χρόνια (1/2)

Ένα νέο βιβλίο για την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας αποκαλύπτει τα λάθη τα οποία Ρώσοι και Έλληνες επανέλαβαν για διακόσια χρόνια (1/2)
John Helmer,
Μόσχα
Σύμφωνα με το ευρωπαϊκό πρότυπο καταστροφής από τους πόλεμους –
εμφύλιο πόλεμο και εισβολή – μόνο μία χώρα ξεπερνά τη Ρωσία στη συχνότητα της
βίας τους τελευταίους δύο αιώνες και σε απώλειες ανά κεφαλή του πληθυσμού: αυτή
είναι η Ελλάδα
Στην σημερινή Ευρώπη, καμία χώρα δεν έχει καταστραφεί από τις
επιθέσεις σε σειρά από τους Τούρκους, Γερμανούς, Βρετανούς, Αμερικανούς, αλλά
και από τους ίδιους τους Έλληνες, όπως η Ελλάδα. Κανένας Ευρωπαίος δεν υποφέρει σήμερα από τις μελλοντικές προοπτικές οικονομικής εξαθλίωσης από ό, τι
ο Έλληνας.
Αυτό είναι το θλιβερό μάθημα από ένα νέο βιβλίο ιστορίας, που
μόλις εκδόθηκε από έναν ακαδημαϊκό και 
φιλέλληνα Βρετανό,
όπως ονομάζονται οι ξένοι εραστές της Ελλάδας από του Λόρδου Βύρωνα και του Βίκτορ
Ουγκό. 
Η ιστορία είναι επίσης ένα πολύτιμο ιστορικό αρχείο για τις
δεκάδες φορές που οι Έλληνες έκαναν έκκληση για ρωσική βοήθεια και όταν οι
Ρώσοι, έχοντας υποσχεθεί να βοηθήσουν, αποδείχθηκαν προδότες. 

Πράγματι,
ξεκινώντας από την Αικατερίνη Β’ το 1770 μέχρι τον Βλαντιμίρ Πούτιν σήμερα,
αυτό το λάθος που έκαναν οι Έλληνες (συμπεριλαμβανομένων των Κυπρίων) και οι
Ρώσοι ο ένας προς τον άλλο, επαναλήφθηκε. Η επανάληψη της ανάγνωσης της
Ιστορίας μπορεί να βοηθήσει να σταματήσει ο φαύλος κύκλος. Έτσι μπορεί και
η εκτεταμένη σειρά ρωσικών αεροπορικών και θαλάσσιων πυραύλων.
Ο Roderick Beaton τιτλοφορεί το βιβλίο ιστορίας του ” Ελλάδα:
Βιογραφία ενός σύγχρονου έθνους
” (Greece: Biography of a Modern Nation”).
 


Ο Roderick Beaton, με φόντο την Ακρόπολη.
Με τον όρο σύγχρονη, ο Beaton εννοεί ξεκινώντας από τα τέλη του 18ου έως
τον 19ο αιώνα. Θα έπρεπε να σταματήσει στο τέλος του
τελευταίου ελληνικού εμφυλίου πολέμου – εκείνου που είχαν χρηματοδοτήσει, εξοπλίσει
και σκηνοθετήσει οι ΗΠΑ μεταξύ 1946 και 1949 – όταν ο αριθμός των πηγών που ο Beaton
μπορούσε και έπρεπε να ακούσει υπερβαίνει κατά πολύ τα επίσημα αρχεία, τις
ακαδημαϊκές εργασίες και τη δημοσιογραφία από τα οποία εξαρτάται το βιβλίο
του. Αλλά για αυτό το ζήτημα, οι ίδιοι οι Έλληνες πρέπει να επιχειρηματολογούν, 
όπως
άλλωστε το κάνουν
 .
Η ιστορία του Beaton για τους Ρώσους και τους Έλληνες ξεκινά το
1770 όταν η αυτοκράτειρα Αικατερίνη η Μεγάλη, που κυβέρνησε μεταξύ 1762 και
1796, έστειλε το στόλο της υπό τον κόντη Alexei Orlov στην νικηφόρα μάχη του
Chesme, καταστρέφοντας το οθωμανικό ναυτικό μεταξύ της νήσου Χίου και της
ηπειρωτικής χώρας της Σμύρνης. Προς το σκοπό αυτό, ο Ορλόφ είχε στείλει
Ελληνορώσους πράκτορες στην Πελοπόννησο και την Κρήτη, υπόσχοντας  ναυτική προστασία, όπλα και υποστήριξη πεζικού
για τους Έλληνες αντάρτες. Οι τελευταίοι επιθυμούσαν επίσης να επεκτείνουν
τις εμπορικές και ναυτιλιακές τους δραστηριότητες.
Η αποτυχία του Ορλόφ να υποστηρίξει την εξέγερση του Δασκαλογιάννη
στη δυτική Κρήτη οδήγησε στην τελευταία ηρωική του στάση το 1771 – και στο
ρωσικό όνομα στα ελληνικά για αυτή την 
προδοσία:
Ορλωφικά (“Orlovika”). 

Ο Beaton ξαναδιηγείται την ιστορία της
εξέγερσης του Αλεξάνδρου και του Δημήτριου Υψηλάντη το 1821, και οι δύο
υπηρετούσαν ως αξιωματικούς στο Ρωσικό Στρατό, οι οποίοι απορρίφθηκαν από τον
Τσάρο Αλέξανδρο Β’. Στη συνέχεια, αργότερα στην ίδια δεκαετία, υπήρχε το
σχήμα “σφαίρα επιρροής” που πρότεινε ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος για
να παίξουν οι Βρετανοί ενάντια στους Ρώσους, ενώ απομάκρυναν τους
Τούρκους. Παράλληλα, υπήρξε η άνοδος του ρωσικού κόμματος του Θεόδωρου
Κολοκοτρώνη και η εκλογή του Ιωάννη Καποδίστρια το 1827 ως αρχηγός του κράτους. Με
ρωσικό πατρονάρισμα, όταν η Κέρκυρα βρισκόταν υπό τον έλεγχό τους, ο
Καποδίστριας ξεκίνησε ως Ρώσος διπλωμάτης στις διαπραγματεύσεις με τους
Αυστριακούς και τους Βρετανούς για την διαίρεση της Ευρώπης μετά την ήττα του
Ναπολέοντα, ανεβαίνοντας στη θέση του υπουργού Εξωτερικών του Τσάρου.


Από τα αριστερά προς δεξιά: Δασκαλογιάννης (Ιωάννης
Βλάχος, 1730-71), Ιωάννης Καποδίστριας (1776-1831), Ελευθέριος Βενιζέλος (1864-1936).


Ως μία από τις τρεις εγγυητικές δυνάμεις (οι άλλες ήταν η Γαλλία
και η Βρετανία) για την ανεξάρτητη Ελλάδα, η στρατηγική της Ρωσίας, σύμφωνα με
τον Beaton, ήταν να χρησιμοποιεί τους Έλληνες ως σφουγγάρια στην περιφέρεια της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. “Η μοίρα της Ελλάδας ήταν μόνο
περιστασιακή”, καταλήγει ο Beaton. Οι στρατηγικές προτεραιότητες για
τη Ρωσία ήταν πολύ πιο κοντά: στην Κριμαία, στον Καύκασο, στα δυτικά και
ανατολικά παράκτια εδάφη της Μαύρης Θάλασσας.
Αυτές οι προτεραιότητες ενισχύθηκαν μεταξύ της ρωσικής ήττας από
τους Βρετανούς και τους Γάλλους στην Κριμαία μεταξύ 1853 και 1856 και του
Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1877, όταν η ρωσική νίκη έθεσε την ανεξαρτησία των
Σλάβων των Βαλκανίων μπροστά από τους Ορθοδόξους χριστιανούς συν-θρησκευτικούς,
τους Έλληνες. 


Η ιστορία του Beaton για τις διαμάχες των Ελλήνων μεταξύ των κατά
τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και για την επακόλουθη αποτυχία της Βρετανίας και της
Γαλλίας να προστατεύσουν τους Έλληνες της Ανατολίας και της Σμύρνης από την
τουρκική γενοκτονία – και η ιστορία της ανόδου και πτώσης του Ελευθέριου
Βενιζέλου, η πτώση και η άνοδος του Mustafa Kemal Ataturk – τεκμηριώνει τη
μετατόπιση της ρωσικής κρατικής πολιτικής “από την υποστήριξη των Ορθοδόξων πληθυσμών
της Ανατολικής Ευρώπης υπέρ εκείνων που μοιράζονταν μια σλαβική γλώσσα. Με αυτόν τον
τρόπο γεννήθηκε ο Παν-Σλαβισμός. Ταυτόχρονα, και για τον ίδιο λόγο, το
νήμα επιρροής στην ελληνική κοινή γνώμη και τη πολιτική ζωή που είχε διατηρήσει
ένα «ρωσικό κόμμα» … γρήγορα έσπασε. Η Ρωσία υποστήριζε τώρα τους
αντιπάλους της Ελλάδας ».
Ο Beaton αναφέρει τις εγχώριες πηγές στήριξης για την άνοδο του
Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ελληνικό ακρωνύμιο ΚΚΕ). Καταλήγει στο
συμπέρασμα ότι, ακόμη και με ονομαστική υποστήριξη από την Κομιντέρν στη Μόσχα,
το ΚΚΕ ήταν «μια φανταστική απειλή που εφευρέθηκε το 1936 για να δικαιολογήσει
την κατάληψη της εξουσίας» από τον αντιστράτηγο Ιωάννη Μεταξά. Σε σύντομο
χρονικό διάστημα ο Μεταξάς κατάφερε να καταστρέψει το ΚΚΕ , «αλλά η ρητορική
αυτής της απειλής θα συνέχιζε να τροφοδοτεί το πλάσμα που προοριζόταν να
καταστρέψει. Ο κομμουνισμός δεν αποτελούσε σημαντική δύναμη στην Ελλάδα το
1936. Δέκα χρόνια αργότερα θα είχε γίνει… Οι σύγχρονες αντιλήψεις αριστεράς
και δεξιάς εισήλθαν στην ελληνική πολιτική με την επιβολή μιας προφανούς και
ακραίας δεξιάς δικτατορίας το 1936».
Ο Beaton φαίνεται να μην είναι εξοικειωμένος με τις ελληνικές
εκτιμήσεις του Βλαντιμίρ Λένιν και του Ιωσήφ Στάλιν, αμφότεροι τόσο πριν από τη
Ρωσική Επανάσταση του 1917 όσο και μετά. Τον 
Μάιο
του 1917
  ο Λένιν είχε απορρίψει τον Βενιζέλο ως “στην
υπηρεσία του βρετανικού κεφαλαίου”. Απερρίπτε επίσης την αντιπαλότητα
μεταξύ του Βενιζέλου και του βασιλιά Κωνσταντίνου Α’ ως “γελοία”. Ερμήνευε
την απόβαση βρετανικών και γαλλικών στρατευμάτων (με πρόσκληση του Βενιζέλου) από
τον κόλπο της Σούδας στα νότια μέχρι τη Θεσσαλονίκη στο βορρά, και τη σύγκρουση
μεταξύ ελληνικών δυνάμεων που ανάγκασαν σε παραίτηση τον βασιλιά το 1917, ως
αντανακληση του τίποτα άλλου από τις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες των ευρωπαϊκών
δυνάμεων. «Τι πίεση ήταν και είναι», έγραψε ο Λένιν στη Pravda, «ο καθένας
γνωρίζει: πιέσομενη από την πείνα, η Ελλάδα αποκλείστηκε με στρατιωτικά σκάφη
των Άγγλογάλλων και Ρώσων ιμπεριαλιστών, η Ελλάδα έμεινε χωρίς ψωμί. Η
«πίεση» στην Ελλάδα ήταν της ίδιας τάξης που χρησιμοποιήθηκε πρόσφατα στη Ρωσία
… οι σκοτεινοί αγρότες σε μια ημι-άγρια
​​γωνία της Ρωσίας που πέθαναν από τη πείνα  είναι «εγκληματίες». Οι
ιμπεριαλιστές της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας είναι
«πολιτισμένοι». Λιμοκτονούν ολόκληρη τη χώρα, ολόκληρο το έθνος, για να τους
πιέσουν να αλλάξουν πολιτική.  Αυτή είναι – η πραγματικότητα του
ιμπεριαλιστικού πολέμου”.
Ο Στάλιν, γράφοντας το Νοέμβριο του 1920,
θεωρούσε την μεταπολεμική ανεξαρτησία της Τουρκίας και την εξόντωση των
ελληνικής και της αρμενικής κοινότητων, ως δέσμευση να οδηγήσει σε συμμαχία
μεταξύ Τουρκίας, Βρετανίας και Γαλλίας κατά της Σοβιετικής Ένωσης, με περαιτέρω
πιέσεις να αναπτυχθούν στο Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία και τον Ρωσικό
Καύκασο. 
« Η ήττα της Αρμενίας από τους κεμαλιστές υπό την απόλυτη ‘ουδετερότητα’
της Αντάντ, οι φήμες για την υποτιθέμενη επιστροφή της Τουρκίας στη Θράκη και
τη Σμύρνη, οι φήμες για διαπραγματεύσεις μεταξύ των Κεμαλιστών και του
σουλτάνου, ενός πράκτορα της Αντάντ, και η υποτιθέμενη εκκαθάριση της
Κωνσταντινούπολης, τελικά, η παραμονή στο δυτικό μέτωπο της Τουρκίας – όλα αυτά
είναι συμπτώματα που μιλάνε υπέρ του σοβαρού φλερτ της Αντάντ με τους Κεμαλίστες
και για κάποια, ίσως, μετατόπιση της θέσης των Κεμαλιστών προς τα δεξιά. 
Είναι δύσκολο να πούμε πως θα τελειώσει το φλερτ της Αντάντ και
πόσο μακριά θα πάνε οι κεμαλίστες στην κίνηση τους προς τα δεξιά. Αλλά ένα
πράγμα είναι βέβαιο, ότι ο αγώνας για την απελευθέρωση των αποικιών, που
ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια, θα εντατικοποιηθεί, παρά οποιοδήποτε εμπόδιο, ότι
η Ρωσία, ως αναγνωρισμένος πρότυπος φορέας αυτού του αγώνα, θα υποστηρίζει με
όλα τα μέσα και με κάθε τρόπο τους υποστηρικτές αυτού του αγώνα και ότι αυτός ο
αγώνας θα οδηγήσει σε νίκη, μαζί με τους Κεμαλίστες, αν δεν αλλάζουν τον σκοπό τους
για την απελευθέρωση των καταπιεσμένων λαών, ή κατά των Κεμαλιστών, αν θα
βρεθούν οι ίδιοι στο στρατόπεδο της Αντάντ ».
Αυτή η αμφισημία της ρωσικής στρατηγικής προς την Άγκυρα, σε
συνδυασμό με την απροθυμία προς την Αθήνα, συνεχίζεται σήμερα.
Η εξήγηση του Beaton είναι γεωπολιτική – στρατιωτική, όχι
οικονομική. 
Συνοψίζοντας με την ήττα του ΚΚΕ στον εμφύλιο πόλεμο μετά την ήττα
των Γερμανών, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «ποτέ δεν υπήρχε σοβαρή προοπτική
ότι ο Στάλιν θα δάνειζε περισσότερο από ένα συμβολικό και διφορούμενο στήριγμα στους
μαχόμενους κομμουνιστές στην Ελλάδα …». 
Ο Στάλιν επέλεξε να μην ανταγωνιστεί τους Βρετανούς ή αργότερα
τους Αμερικανούς στην Ελλάδα για τον ίδιο ακριβώς λόγο που ο Τσάρος Νικόλαος Α’
επέλεξε να μην ανταγωνιστεί τις Δυτικοευρωπαϊκές δυνάμεις υποστηρίζοντας τους
στόχους του Κολοκοτρώνη και του «Ρωσικού Κόμματος» εκατό χρόνια πριν. 

Τα
γεγονότα είχαν δείξει, ξανά και ξανά, ότι ο έλεγχος της Ελλάδας εξαρτάται από μια
ισχυρή ναυτική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκτός πολύ σύντομα, κατά
τη διάρκεια της δεκαετίας του 1770, η Ρωσία δεν ήταν ποτέ σε
αυτή τη θέση, και σίγουρα δεν ήταν το 1944
. Οι
στρατηγικές προτεραιότητες της Ρωσίας κατά το δέκατο ένατο και το μισό του
εικοστού αιώνα (και μάλιστα τώρα στον εικοστό πρώτο αιώνα, με τη Σοβιετική
Ένωση που εξαφανίστηκε πριν από πολύ καιρό) ήταν απολύτως συνεπείς »
.
Το μάθημα για τους Έλληνες, σύμφωνα με τον Beaton, είναι ότι οι
Ρώσοι μπορούν και υπόσχονται, αλλά χωρίς τα στρατιωτικά μέσα, δεν τηρούν τις
υποσχέσεις τους απλά επειδή δεν μπορούν. Το λάθος που κάνουν οι Έλληνες
πιστεύοντας διαφορετικά διαρκεί για δύο αιώνες. Η απόρροια – η αδήλωτη από
τον Beaton ρωσική πεποίθηση – είναι ότι η Αντάντ (ο όρος του 1920) ή οι ΗΠΑ και
το ΝΑΤΟ (σήμερα) θα κατέχουν πάντα στρατιωτικά την Ελλάδα για να αποτρέψουν
οποιαδήποτε αλλαγή. Η Τουρκία σε αυτόν τον γεωπολιτικό χάρτη δεν είναι
τίποτα περισσότερο από ένα ραβδί με το οποίο η Αντάντ συνεχίζει να χτυπήσει τη
Ρωσία.
Μήπως αλλάζουν ο χάρτης της Ανατολικής Μεσογείου και οι
γεωπολιτικοί υπολογισμοί όλων, όταν ο αγωγός Turkstream της Gazprom θα δημιουργήσει
ένα τουρκικό κόμβο για την προμήθεια φυσικού αερίου στη νότια Ευρώπη, και
όταν το ρωσικό σύστημα αντιαεροπορικών πυραύλων S-400, που
αναπτύσσεται  ήδη
στη συριακή ακτή και σύντομα θα βρίσκεται στην τουρκική Αεροπορική
Βάση Gaziemir, κοντά στη Σμύρνη, θα καλύψει σε εμβέλεια όλη την Ελλάδα και τη
νοτιοανατολική ακτή της Ιταλίας;
;


Πηγή: Gazprom

Πηγή: http://warnewsupdates.blogspot.com/ Για
περισσότερη ανάλυση, διαβάσετε
εδώ. 

Μετάφραση από αγγλικά: Κριστιάν Ακκυριά

Τέλος 1ου μέρους. Συνεχίζεται.

var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);})();

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube