Από την αρχή της κρίσης
εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πήραν το
δρόμο της μετανάστευσης αναζητώντας
μια καλύτερη προοπτική, κυρίως στον
επαγγελματικό τομέα, αλλά όχι μόνον…

Συνομιλήσαμε με
τρεις Έλληνες, που έφυγαν τα τελευταία
χρόνια, αναζητώντας απαντήσεις στo πως
είναι η ζωή τους σήμερα, τι τους λείπει,
αν τους λείπει κάτι, και τι νοσταλγούν
από την Ελλάδα.

«Οι χαμένες στιγμές με
αγαπημένα πρόσωπα» είναι η κοινή
απάντηση.

«Για 11 χρόνια είχα τη
δικιά μου επιχείρηση, ένα μικρό καφέ
στο κέντρο της Αθήνας. Στα χρόνια της
κρίσης δεν υπήρχε καμία προοπτική με
αποτέλεσμα να ξεκινήσει η σκέψη για
μετανάστευση στο εξωτερικό. Ο βασικός
λόγος είναι ότι δεν έβλεπα καμία ελπίδα
για βελτίωση της κατάστασης. Ιδανικά
έβλεπα τα παιδιά μου σε μερικά χρόνια
να μεταναστεύουν στο εξωτερικό για να
σπουδάσουν και κατόπιν εκεί να φτιάχνουν
την ζωή τους. Αντίθετα, αν έμεναν στην
Ελλάδα να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν
την ανεργία διεκδικώντας μισθό 400 ευρώ.

Έχοντας ένα θείο στη
Νέα Υόρκη ξεκίνησα τη διαδικασία να
βγάλω χαρτιά το 2014 και μετά από δύο
χρόνια τα κατάφερα. Τον Ιούνιο του 2016
βρεθήκαμε με τη σύζυγο μου σε μια
καινούργια χώρα παλεύοντας να νοικιάσουμε
σπίτι και να ετοιμάσουμε το περιβάλλον
για δύο παιδιά 10 και 14 ετών.

Η αρχή ήταν δύσκολη,
ούτε τα προϊόντα στο σούπερ μάρκετ δεν
γνωρίζεις. Πράγματα απλά της καθημερινότητας
σε ένα καινούργιο περιβάλλον σου
φαίνονται… βουνό. Η εγγραφή των παιδιών
στο σχολείο, ασφάλεια για ιατροφαρμακευτική
περίθαλψη κ.λ.π., γενικά πράγματα απλά
της καθημερινότητας στη χώρα πού ζεις.

Διαβάστε το υπόλοιπο θέμα ΕΔΩ