Του Ηλία Παπαγεωργιάδη

Στο αεροπλάνο από τη Θεσσαλονίκη για το Βουκουρέστι συνήθως συναντώ τον Κώστα, με μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες στον χώρο του μαρμάρου. Εκεί και ο Αντώνης, ένας από τους 10 κορυφαίους αρχιτέκτονες στη χώρα, έχει γραφείο με δεκάδες υπαλλήλους, ατέλειωτα έργα και αποτελεί σημείο αναφοράς. Μπορεί να είναι και ο Γιάννης, με μεγάλες επενδύσεις στον χώρο των ακινήτων και αντίστοιχα σημαντικά κέρδη. Και αν βρω τον Μιχάλη, που έκτισε εργοστάσια και ξέρει μέχρι και τις πέτρες στη χώρα, ξέρω ότι θα δεχθώ πείραγμα. Το δικαιούται. 

Από την Αθήνα ίσως δω τον Γιάννη, τον τεράστιο επενδυτή ακινήτων, που όλη η χώρα μιλά για αυτόν. Μέχρι πέρσι ήταν και ο Βασίλης, που διοίκησε με πρωτοφανή επιτυχία μία από τις 5 μεγαλύτερες αλυσίδες σούπερ μάρκετ στη χώρα. Αυτή η αλυσίδα γιγαντώθηκε αγοράζοντας μία μικρότερη που είχε φτιάξει ένας άλλος Έλληνας. 

Σήμερα ο γιος του Γιώργος είναι δυνατός στον χώρο της εστίασης, με ακριβά και φθηνά εστιατόρια. Και ο άλλος ο Βασίλης είναι εκεί, διοικεί έναν από τους σοβαρότερους ομίλους ιατρικών κλινικών. Ο Αντώνης επέστρεψε πρόσφατα, είναι Πρόεδρος τράπεζας, ο τελευταίος που μας απέμεινε.

Ένας άλλος, ο Νότης, μετακόμισε σε μία ασφαλιστική εταιρία και είναι στην ομάδα που τη μετέτρεψαν στη μεγαλύτερη στη χώρα. (Προσθέστε σε αυτούς και μερικές ακόμη χιλιάδες μικρούς και μεγάλους επιχειρηματίες, επενδυτές, επαγγελματίες ή στελέχη εταιριών και καταλαβαίνετε ότι στη Ρουμανία δεν είμαστε απλώς πολλοί. Είμαστε πολύ δυνατοί).

Για τη συνέχεια Liberal