ΜΠΟΡΕΙ τα ισοζύγια και ανισοζύγια –διεθνώς και τοπικά– να μεταλλάσσονται, μπορεί τα ημισφαίρια της Γης να μεταποιούνται, αυτοκρατορίες να κλυδωνίζονται και μικρές χώρες ν’ αποκτούν –δυσανάλογη με το μέγεθός τους– υπεραξία, οικονομικοί κολοσσοί να καταρρέουν και οι μεταπράτες να καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις πλουτισμού πλασάροντας φύκια για κορδέλες, τελοσπάντων ο κόσμος να γυρίζει ανάποδα, αλλά:
— Αμετακίνητα στο Νησί τα ηττημένα μυαλά!

Ακόμη και όταν ο Σουλτάνος πανικόβλητος απειλεί ότι δεν θα… επιτρέψει αξιοποίηση του θαλάσσιου πλούτου στο Αιγαίο και στην Κύπρο, ωσάν η Τουρκία να έχει διακηρυγμένη –και αναγνωρισμένη από τη Διεθνή Σύμβαση και συμφωνημένη με τις γειτονικές της χώρες– ΑΟΖ, αντί να του υποδειχθεί ο παραλογισμός του, «συζητείται» η… πρότασή του για κοινό κέρδος.
Όπως ποτέ δεν ρωτήθηκαν οι Σουλτάνοι και οι Εγκάθετοί τους:
— Επί ποίου εδάφους;
όταν αναφέρονται στο «κράτος τους» στα Κατεχόμενα της Κύπρου, έτσι και τώρα ουδείς τούς ρωτά:
— Επί ποίας ΑΟΖ η διεκδίκηση –ηγεμονικού, κιόλας– ρόλου στα έσοδα του θαλάσσιου πλούτου;
Φευ, ανιστόρητοι και έμφοβοι· οι πολιτευτές με τα ηττημένα μυαλά, αγνοούν –και– τους παλαιούς –εξ Ανατολής– barbarro-ισμούς.
Γην και ύδωρ, ως δείγμα απόλυτης υποταγής, απαιτούσαν οι Πέρσες από κάθε υποτασσόμενο στον Μεγάλο Βασιλέα.
Με βάση αυτή τη βάρβαρη συνήθεια –τι σάς θυμίζει, τι μάς θυμίζει;– έστειλε η περσική Αυλή κήρυκες στην Ελλάδα για να ζητήσουν γην και ύδωρ. Πολλές πόλεις υπέκυψαν παρέχοντας τα σημεία της υποταγής, επειδή είχε κυριαρχήσει ο μύθος της περσικής αριθμητικής υπεροχής.
Όμως, οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες όχι μόνο δεν φοβήθηκαν αλλά επιφύλαξαν… εκπλήξεις στους κήρυκες του υπερφίαλου Βασιλέα. Ανάρμοστες για αγγελιοφόρους, απολύτως αρμόζουσες για να λάβουν το μήνυμα οι θρασείς αποστολείς τους.