Μία χώρα που διακοπάρει…
Μέτρησα από περιέργεια τις διδακτικές (το τονίζω τις διδακτικές όχι σχολικές) ημέρες, του τρέχοντος σχολικού έτους.
Από την ημέρα που άνοιξαν τα σχολεία εως τέλη Μαΐου, οι μέρες δεν υπερβαίνουν τις 150.
Δεν υπολόγισα περιπάτους , ψηφοφορίες μαθητών και καθηγητών, διακοπές νερού, εκρήξεις ηφαιστείων και λοιπές θεομηνίες.
Αν ένας μαθητής κάνει και απουσίες (πηγαίνετε να δείτε τι γίνεται στη Γ Λυκείου , σε Δημόσια και Ιδιωτικά από δω και πέρα) οι μέρες είναι πολύ λιγότερες.
Έχουμε 4 μονοήμερες θρησκευτικές αργίες
Κ. Δευτέρα, Αγ. Πνεύματος, Τριών Ιεραρχών, Αη Γιαννιού)!
Σε ένα εξεταστικοκεντρικό σύστημα όπου τα πάντα είναι «καπελωμένα» απο τις Πανελλαδικές, το σχολείο θα χάνει πάντα από το φροντιστήριο. Όχι γιατί οι καθηγητές του φροντιστηρίου είναι καλύτεροι αλλά γιατί έχουν τις διπλάσιες ώρες στη διάθεσή τους, αξιολογούνται άμεσα και έχουν τμήματα 4-8 υποψηφίων.
Το διδακτικό έτος πρέπει να ξεκινά την 01 Σεπτεμβρίου και να τελειώνει 15 Ιουνίου.
Ακολουθούν εξετάσεις σε 4 μαθήματα εως την 30η Ιουνίου. Δύο μήνες είναι αρκετοί.
Κατάργηση όλων των Θρησκευτικών αργιών πλην Χριστουγέννων Πάσχα.
Ακόμη και αυτές οι διακοπές πρέπει να περιοριστούν εως 02 Ιανουαρίου για τα Χριστούγεννα και ως τη Δευτέρα του Πάσχα.
Δεν καταλαβαίνω γιατί τα σχολεία μένουν κλειστά αύριο.
Αντί όλων αυτών θα μπορούσε να θεσπιστεί μια εβδομάδα σε κάθε τετράμηνο όπου θα γινότανε δράσεις , πολιτιστικές εκδρομές, πολιτιστικές εκδηλώσεις κτλ.
«Αργία μήτηρ πάσης κακίας » έλεγαν οι…..πρόγονοι αλλά εκείνους τους επικαλούμαστε αλά καρτ!