Έστω ότι έχεις καταφέρει να καταστρέψεις μια χώρα, και δη μια χώρα όμορφη, ευλογημένη από τη γεωγραφική, γεωλογική και γεωπολιτική τύχη. Συγχαρητήρια και μπράβο. Αυτό που κατάφερες, όμως, θα είναι πρόσκαιρο. Εφήμερο. Θνησιγενές κι ημιτελές, αν δεν σιγουρευτείς ότι οι επόμενες γενιές θα είναι τόσο ηττημένες, παθητικές και αμόρφωτες ώστε να αποδειχτούν ανίκανες να σώσουν τη χώρα από εσένα.
Πώς μπορεί όμως κάποιος να καταστρέψει μία ή δύο γενιές νέων; Με ποιους τρόπους, με ποιες μεθόδους μπορεί να τις αποστερήσεις από ικανότητες, δυνατότητες και προοπτικές;
Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και αδύνατο.
Για να το καταφέρεις πρέπει να πετύχεις σε τρείς επιμέρους στόχους: Την καταστροφή της παιδείας, την αποσάρθρωση της κοινωνίας και την παρεμπόδιση της επιχειρηματικότητας. Αυτοί είναι στόχοι που εν μέρει έχουν επιτευχθεί (έχεις ήδη καταστρέψει τη χώρα και την οικονομία της), αλλά πρέπει η επιτυχία και στους τρεις να είναι πλήρης για να εξασφαλίσεις ότι ούτε οι νέοι θα μπορέσουν να χαλάσουν το αριστούργημά σου στο μέλλον.
Στην παιδεία θα πρέπει να πάρεις τις εκπαιδευτικές βαθμίδες και να ακολουθήσεις στοχευμένη στρατηγική καταστροφής για την κάθε μία.
Η προσχολική αγωγή είναι η πιο σημαντική βαθμίδα για την ανάπτυξη των παιδιών κάθε χώρας, και αυτή που έχει τις περισσότερες ευεργετικές συνέπειες για την άμβλυση των ανισοτήτων και την στήριξη στις πιο φτωχιές οικογένειες. Αυτό που πρέπει να κάνεις, λοιπόν, είναι να την αφήσεις στην τύχη της. Να μην επιτρέψεις να υπάρχουν καλά οργανωμένες δομές προσχολικής αγωγής, με καλά μελετημένη στρατηγική και πρόγραμμα, και να εξασφαλίσεις ότι όσο το δυνατό λιγότερα παιδάκια, ειδικά τα φτωχά, θα έχουν πρόσβαση στις λίγες και ανεξέλεγκτες δομές που υπάρχουν.

Για τη συνέχεια Kathimerini