Το νέο θέμα συζήτησης στο f/b είναι η πρόνοια για την εισαγωγή Ρομά στο Πανεπιστήμιο. Από κοντά και οι συζητήσεις για το αν και πώς το Ελληνικό σχολείο, ιστορικά, αναπαρήγαγε και συντήρησε την κοινωνική διαστρωμάτωση, αντί να την αίρει. Επ΄αυτών αξίζει να σημειωθούν μερικά ιστορικά στοιχεία και ένα … βιωματικό.
Ας ξεκινήσουμε με τα ιστορικά.

*Η Ελλάδα λοιπόν περιλαμβανόταν μεταξύ των πρώτων ευρωπαϊκών κρατών που καθιέρωσαν την υποχρεωτική δημοτική εκπαίδευση (1834)
*Στα μέσα του 19ου αιώνα η Ελλάδα είχε 5.000 μαθητές που φοιτούσαν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σε σχέση με τους 20.000 μαθητές, της εικοσαπλάσιας σε πληθυσμό Γαλλίας.
* Στα χρόνια της μαζικής μετανάστευσης στις ΗΠΑ (1900-1914), μόνο ένας στους τέσσερις Έλληνες μετανάστες ήταν αναλφάβητος, ενώ αντίθετα ένας στους δύο Ιταλούς.
*Στα τέλη του 19ου αιώνα, η Ελλάδα ήδη είχε ένα από τα υψηλότερα ευρωπαϊκά ποσοστά φοιτητών σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό.
Και το βιωματικό: Μιλώντας τις προάλλες για τις αλλαγές που έχουν γίνει στο Γυμνάσιο (κατάργηση εξετάσεων, ευνοϊκές ρυθμίσεις για την προαγωγή των μαθητών) με ένα παλαιό υψηλόβαθμο στέλεχος της εκπαίδευσης, που αν και προερχόταν από μια ταπεινή αγροτική οικογένεια της Πελοποννήσου, κατόρθωσε να υπερπηδήσει τους όποιους φραγμούς, ώστε να μορφωθεί, να επιμορφωθεί και να διακριθεί, μου είπε:

“Αν εγώ, που προερχόμουν από μια φτωχή οικογένεια αγροτών, φοιτούσα σε ένα σχολείο σαν και αυτό-που δεν ενθαρρύνει και δεν ανταμείβει τον κόπο και την προσπάθεια για τη μόρφωση-τότε είναι αμφίβολο αν δεν εξακολουθούσα να βόσκω, ως τώρα, τα πρόβατα που είχα κληρονομήσει από τον πατέρα μου”.