Η μεταψυχροπολεμική πορεία των αμερικανό-ρωσικών σχέσεων

Εισαγωγή

Στις 6
Απριλίου 2017 ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ έκανε το, χωρίς προηγούμενο,
βήμα να ξεκινήσει μια επίθεση με πυραύλους cruise, εναντίον μιας αεροπορικής βάσης της Συρίας, σε αντίποινα για τη χρήση
τοξικών αερίου εναντίον πολιτών, συμπεριλαμβανομένων παιδιών και βρεφών, από
τον Μπασάρ Ασάντ.

Η επίθεση
έγινε μετά από την άφιξη μιας μικρής αμερικανικής task force στην ανατολική Συρία, με δηλωμένο στόχο να
συντρίψει το Ισλαμικό Κράτος (ISIS). Μέχρι εκείνο το σημείο, η Μόσχα πίστευε
ότι ο Trump ήταν σύμφωνος στην προσωρινή παραμονή του Assad, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του,
του οποίου η δηλωμένη προτεραιότητα, ήταν η αλλαγή του καθεστώτος. Μετά την
πυραυλική προσβολή, οι Ρώσοι έμειναν να αναρωτιούνται ποιά ήταν πραγματικά η
εξωτερική πολιτική του Trump.

Η ενέργεια
του Trump δεν ήταν απλώς μια απάντηση στη χρήση χημικών όπλων από τον Assad. Πρέπει να εντοπιστεί εντός
της εσωτερικής διαμάχης, σχετικά με τη παρέμβαση της Ρωσίας στις προεδρικές
εκλογές του 2016, συμπεριλαμβανομένης της κλοπής και της δημοσίευσης των
ηλεκτρονικών μηνυμάτων του Δημοκρατικού Κόμματος, καθώς και  στις συνδέσεις μεταξύ της εκστρατείας του
Τραμπ και ρωσικών οντοτήτων. Η έντονη μετεκλογική συζήτηση για τη Συρία,
συνδέεται επίσης με την πρωτοφανώς έντονη συζήτηση, σχετικά με το κατά πόσο οι
πολιτικές της Αμερικής έναντι της Ρωσίας και της Συρίας θα πρέπει να
περιλαμβάνουν αντιπαράθεση ή συνεργασία. Η πυραυλική επίθεση δεν απάντησε σε
αυτή την ερώτηση, ούτε στη Μόσχα ούτε στην Ουάσινγκτον, αλλά τον Μάρτιο του
2017, ο υπουργός Εξωτερικών Rex
Tillerson δήλωσε ότι η αμερικανική στρατηγική υπομονή έχει τελειώσει
όσον αφορά τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν.

Στις 19
Μαΐου 2017, ο υπουργός Άμυνας του Trump, ο στρατηγός ε.α. James Mattis, ανακοίνωσε μια νέα
στρατηγική, με στόχο την εξάλειψη του ISIS, τόσο στη Συρία, όσο και στο Ιράκ.
Πώς θα επηρεάσει η νέα στρατηγική τις σχέσεις της Ουάσινγκτον με τη Μόσχα στη
Μέση Ανατολή, καθώς και τη συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Ουκρανία; Η απάντηση σε
αυτή την ερώτηση απαιτεί μια θεμελιώδη επανεξέταση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής
τις τελευταίες δύο δεκαετίες, όπου σε κάθε στροφή οι ρωσοαμερικανικές σχέσεις
δημιούργησαν το κρυφό πλαίσιο.

Η συνέχεια της εκτενούς μελέτης στο παρακάτω αρχείο PDF:

https://drive.google.com/open?id=0B3ZWf0XJfpI_WEZnTzRYdVVHRWs

Πηγή: https://besacenter.org/mideast-security-and-policy-studies/washington-moscow/