Από το μέγαρο του ΟΛΠ στην Ακτή Μιαούλη έως το παλαιό του γραφείο της Cosco στο Ικόνιο Περάματος, η απόσταση δεν είναι παρά επτά χιλιόμετρα ή δεκαπέντε λεπτά με το αυτοκίνητο. 
Στην πραγματικότητα, άλλη είναι η μεγάλη απόσταση που προσπαθεί εδώ και εννέα μήνες να καλύψει ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ Φου Τσενκιού, γνωστός ως κάπτεν Φου. Αυτή που χωρίζει την νοοτροπία ενός ιδιότυπου κινεζικού καπιταλισμού που κινείται από πολιτικές επιλογές και όχι από τις δυνάμεις της αγοράς, που είναι συγκεντρωτικός, απόλυτα προσηλωμένος σε στόχους, και δεν τα πάει καλά με τις απεργίες, με εκείνη ενός παραδοσιακού ελληνικού Δημόσιου οργανισμού, και ό,τι αυτό συνεπάγεται για αντιλήψεις και πρακτικές δεκαετιών. 
Το πρωτόγνωρο όμως για τα ελληνικά δεδομένα πείραμα φαίνεται προς το παρόν τουλάχιστον να αποδίδει. Η ανεργία που επικρατεί στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, ο φόβος των εργαζομένων ότι θα βρεθούν εκτός αγοράς εργασίας, με άλλα λόγια η επίγνωση της κατάστασης, διέψευσαν τις Κασσάνδρες που προέβλεπαν απεργίες και αντιδράσεις στο λιμάνι. Ρουθούνι δεν άνοιξε όταν η κινέζικη διοίκηση του ΟΛΠ προχώρησε πρόσφατα σε επαναξιολόγηση από μηδενική βάση του διευθυντικού δυναμικού, άλλαξε τον κανονισμό προσωπικού και εξορθολόγησε την σπατάλη στις υπερωρίες.
Για τη συνέχεια Liberal