Φαίνεται πως για κάποιο χρονικό
διάστημα η Ελλάδα θα προσποιείται πως εφαρμόζει τις απαιτούμενες
μεταρρυθμίσεις στην οικονομία της, η κυβέρνηση θα προσποιείται πως
κυβερνάει η ίδια, ενώ η Τρόικα θα προσποιείται πως η αξιολόγηση των
οικονομικών μεγεθών της είναι θετική. Με βάση τη συγκεκριμένη θέση, η επόμενη αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί εντός του μήνα με πολιτικά φυσικά κριτήρια – κυρίως λόγω του μεταναστευτικού, σε συνδυασμό με το βρετανικό δημοψήφισμα.

Εάν όμως αποδειχθεί πως η υποκλοπή των διαλόγων του ΔΝΤ διενεργήθηκε από κάποια ελληνική υπηρεσία, τότε δεν μπορεί να είναι κανένας σίγουρος ούτε για την αξιολόγηση, ούτε για τίποτα άλλο
– κάτι που ελπίζουμε να μην έχει συμβεί, αφού θα ήταν σαν να έκλεβε
χρήματα της μαφίας ένας ανόητος και αρχάριος. Σε κάθε περίπτωση, το
άμεσο μέλλον της Ελλάδας θα αποφασιστεί σήμερα από τις δύο συμμορίες,
οι οποίες συγκρούονται μεταξύ τους – αφενός μεν από την καγκελάριο και
τη διευθύντρια του ΔΝΤ, αφετέρου από τους Σόιμπλε και Thomsen στο
Βερολίνο.

Απαραίτητη βέβαια προϋπόθεση για να κλείσει η αξιολόγηση είναι η δρομολόγηση των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων
– ενώ ένα μεγάλο μέρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων των 16 τραπεζών
που δεν λειτουργούν πια, έχει πιθανότατα αναληφθεί από την εταιρεία του
κ. Ορέστη Τσακαλώτου. Προφανώς δε θα ακολουθήσει τη συμβουλή του
βρετανού ειδικού του χώρου, ο οποίος ήδη από το 2012 είχε πει τα εξής η
εξής:      

Περαιτέρω, εάν δεν μεσολαβήσει κάτι
απρόοπτο, η Ελλάδα θα υπογράψει το τέταρτο κατά σειρά μνημόνιο, με το
ΔΝΤ – αφού διαφορετικά θα χρεοκοπήσει εντός του καλοκαιριού, επειδή η
Ευρώπη δεν φαίνεται να είναι πρόθυμη να αναλάβει τις υποχρεώσεις της
προς το Ταμείο, όπως έκανε στην περίπτωση της Πορτογαλίας. Εκτός αυτού η Γερμανία θέλει οπωσδήποτε το ΔΝΤ στο πρόγραμμα όχι επειδή το έχει ανάγκη, αλλά σαν σάκο του μποξ
– για να μην κατηγορηθεί δηλαδή πως συμπεριφέρεται η ίδια με ναζιστικό
τρόπο, όταν επιβάλλει τα μέτρα λεηλασίας και εξαθλίωσης των Ελλήνων.

Φυσικά η υπογραφή ενός τέταρτου μνημονίου
θα αποτελέσει ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ – αν και το προηγούμενο κατέχεται
επίσης από την Ελλάδα, αφού μόνο μία χώρα έχει υπογράψει δύο διαδοχικά μνημόνια στο παρελθόν, εκτός από εμάς (η Ν. Κορέα).

Εν προκειμένω θα ήταν άδικο να
κατηγορήσουμε την κυβέρνηση, αφού η συνταγή της αξιωματικής
αντιπολίτευσης, καθώς επίσης των περισσοτέρων άλλων κομμάτων, είναι
ακριβώς η ίδια: Μνημόνια στο διηνεκές, έως και την τελευταία ρανίδα του εθνικού μας αίματος, παρά
το ότι δεν υπάρχει κανένας λογικός άνθρωπος που να μην κατανοεί ότι, με
μέτρα αυτού του είδους, μετά από επτά συνεχή χρόνια ύφεσης, καθώς
επίσης με ένα τόσο μεγάλο χρέος, δεν υπάρχει καμία σωτηρία.

Ο ελέφαντας βέβαια θα κοπεί σε κομμάτια,
οι δανειστές θα τα καταβροχθίσουν ένα προς ένα και ο σκελετός θα μείνει,
αφού δεν τρώγεται – γεγονός που δεν φαίνεται να τρομάζει τους Έλληνες, αφού σιωπούν όπως τα πρόβατα.
Κανένας βέβαια δεν μπορεί να ισχυριστεί πως έχουν άδικο, επειδή όλοι
εμπιστεύονται τη συλλογική σοφία. Το μέλλον όμως θα δείξει πραγματικά
ποιός έχει δίκιο και ποιός άδικο.

http://news.analyst.gr/2016/04/05/%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%AD%CF%89%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5/ 

Selective Leaks Of The #PanamaPapers Create Huge Blackmail Potential
A real leak of data from a law firm in Panama would be very
interesting. Many rich people and/or politicians hide money in shell
companies that such firms in Panama provide. But the current heavily promoted “leak”
of such data to several NATO supporting news organization and a US
government financed “Non Government Organization” is just a lame attempt
to smear some people the U.S. empire dislikes. It also creates a huge
blackmail opportunity by NOT publishing certain data in return for this
or that desired favor.
Already some 16 month ago Ken Silverstein reported for Vice on a big shady shell company provider, Mossak Fonseca in Panama. (Pierre Omidyar’s Intercept, for which Silverstein was then working, refused to publish the piece.) Yves Smith published several big stories
about the Mossak Fonseca money laundering business. Silverstein also
repeated the well known fact that Rami Makhlouf, a rich cousin of the
Syrian president Assad, had some money hidden in Mossak Fonseca shell
companies. He explains:

To conduct business, shell companies like Drex need a
registered agent, sometimes an attorney, who files the required
incorporation papers and whose office usually serves as the shell’s
address. This process creates a layer between the shell and its owner,
especially if the dummy company is filed in a secrecy haven where
ownership information is guarded behind an impenetrable wall of laws and
regulations. In Makhlouf’s case—and, I discovered, in the case of
various other crooked businessmen and international gangsters—the
organization that helped incorporate his shell company and shield it
from international scrutiny was a law firm called Mossack Fonseca, which
had served as Drex’s registered agent from July 4, 2000, to late 2011.

A year ago someone provided tons of data from Mossak Fonseca to a German newpaper, the Sueddeutsche Zeitung. The Munich daily is politically on the center right and staunchly pro NATO. It cooperates with the Guardian, the BBC, Le Monde, the International Consortium of Investigative Journalists and some other news organization who are all known supporters of the establishment.
The Sueddeutsche claims that the “leaked” data is about some
214,000 shell companies and 14,000 Mossak Fonseca clients. There is
surely a lot of hidden dirt in there. How many U.S. Senators are
involved in such companies? Which European Union politicians? What are
the big Wall Street banks and hedge funds hiding in Panama? Oh, sorry.
The Sueddeutsche and its partners will not answer those questions. Here is how they “analyzed” the data:

The journalists compiled lists of important politicians,
international criminals, and well-known professional athletes, among
others. The digital processing made it possible to then search the leak
for the names on these lists. The “party donations scandal” list
contained 130 names, and the UN sanctions list more than 600. In just a
few minutes, the powerful search algorithm compared the lists with the
11.5 million documents.
For each name found, a detailed research process was initiated that
posed the following questions: what is this person’s role in the network
of companies? Where does the money come from? Where is it going? Is
this structure legal?

Essentially the Sueddeutsche compiled a list of known
criminals and people and organizations the U.S. dislikes and cross
checked them with the “leaked” database. Selected hits were then further
evaluated. The outcome are stories like the annual attempt to smear
the Russian president Putin, who is not even mentioned in the Mossak
Fonseca data, accusations against various people of the soccer
association FIFA, much disliked by the U.S., and a few mentions of other
miscreants of minor relevancy.
There is no story about any U.S. person, none at all, nor about any
important NATO politician. The highest political “casualty” so far is
the irrelevant Prime Minister of Iceland Sigmundur David Gunnlaugsson
who, together with his wife, owned one of the shell companies. There is
no evidence that the ownership or the money held by that company were
illegal.
So where is the beef?
As former UK ambassador Craig Murray writes, the beef (if there is any at all) is in what is hidden by the organizations that manage the “leak”:

The filtering of this Mossack Fonseca information by the corporate media follows a direct western governmental agenda.
There is no mention at all of use of Mossack Fonseca by massive western
corporations or western billionaires – the main customers. And the
Guardian is quick to reassure that “much of the leaked material will
remain private.”
What do you expect? The leak is being managed by the grandly but
laughably named “International Consortium of Investigative Journalists”,
which is funded and organised entirely by the USA’s Center for Public
Integrity. Their funders include
Ford Foundation
Carnegie Endowment
Rockefeller Family Fund
W K Kellogg Foundation
Open Society Foundation (Soros)

The International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ) is part of the Organized Crime and Corruption Reporting Project (OCCRP) which is financed by the U.S. government through USAID.
The “leak” is of data selected by U.S. friendly organization out of a
database, likely obtained by U.S. secret services, which can be assumed
to include much dirt about “western” persons and organizations.
To only publish very selected data from the “leaked” data has two purposes:

• It smears various “enemies of the empire” even if only by association like the presidents Putin and Assad.
• It lets other important people, those mentioned in the database but
  not yet published about, know that the U.S. or its “media partner” can,
  at any time, expose their dirty laundry to the public. It is thereby a
  perfect blackmailing instrument.

The engineered “leak” of the “Panama Papers” is a limited hangout
designed to incriminate a few people and organization the U.S. dislikes.
It is also a demonstration of the “torture tools” to the people who did
business with Mossak Fonseca but have not (yet) been published about.
They are now in the hands of those who control the database. They will
have to do as demanded or else …

http://www.moonofalabama.org/