Πολλά τα μηνύματα με το ερώτημα κατά πόσο υπάρχει μια νέα παρέμβαση
ενόψει εκλογών την Κυριακή. Οι δύο κύριες τελευταίες για την προκήρυξη
των εκλογών είναι:
α) ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΗΜΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΕΝΣΤΙΚΤΟΥ
ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ Η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΨΗΦΟΣ». http://wp.me/p3OqMa-11e
και
β) ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΜΙΑΣ «ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΨΗΦΟΥ»: ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΔΡΑΣΜΕΝΑ
ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΣΧΑΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΕΣ ΛΟΓΙΚΕΣ ή ΦΟΒΟΣ, ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ ΚΑΙ
ΙΔΙΩΤΕΙΑ; http://wp.me/p3OqMa-116.
Απλά ελάχιστα επιπλέον μπορούν να ειπωθούν και αυτά που γράφτηκαν σε αυτές τις παρεμβάσεις επαρκούν.

Σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης συνταγές δεν υπάρχουν. Η επιβίωση
σημαίνει ένστικτο επιβίωσης, πνευματική ευρωστία και οξυδερκή κρίση.
Λογικά οι πλείστοι των Ελλήνων ακόμη και οι αποπροσανατολισμένοι έτσι
είναι προικισμένοι.

Εάν «συνταγή» θα διδόταν είναι η εξής: ΕΝΩ
ΑΝΑΠΟΔΡΑΣΤΑ ΘΑ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΝΟΝΘΥΛΕΥΜΑ
–καθότι οι «συνιστώσες» του θα είναι καταδικασμένες να εφαρμόζουν μια
πολιτικοοικονομικά ανέφικτη απόφαση έξωθεν εκπορευμένη και μια εξίσου
ανέφικτη «πολιτική» εξόντωσης / εκμηδένισης των νεοελλήνων– ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ
ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

Οι «ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ»
είναι, στην παρούσα συγκυρία τριών ειδών, η τελευταία ακόμη εκλογικά
αόρατη καθότι δεν συγκροτήθηκε σε πολιτική τάση διεκδίκησης της
εξουσίας.

1. Πρώτη τάση: Αδιέξοδες και μίζερες ή παντελώς
πολιτικά και πνευματικά απαράδεκτες τάσεις όπως το κατά ένα τουλάχιστο
αιώνα χρονοκαθυστερημένο ΚΚΕ και οι νοσταλγοί χιτλερικών αντιλήψεων που
καμιά σχέση δεν έχουν με την Ελληνικότητα και τις μακραίωνες πολιτικές
μας παραδόσεις.

2. Δεύτερη τάση: Θετικά προσανατολισμένες
αντί-μνημονιακές τάσεις που επίσης διαθέτουν ψηφοδέλτια πλην, πέραν του
γεγονότος ότι είναι συνονθύλευμα ετερογενών ανθρώπων, στερούνται
πρότασης άσκησης εξουσίας, ενώ δεν στερήθηκαν το καταγωγικό
εθνομηδενιστικό δηλητήριο.

3. Τρίτη τάση: Θετικά
προσανατολισμένες κοινωνικές και πολιτικές τάσεις οι οποίες εάν είχαν
την δυνατότητα κοινής πρότασης διακυβέρνησης θα μπορούσαν να
παρουσιάσουν ένα συνολικό πρόγραμμα διάσωσης της κοινωνίας και της
χώρας. Αυτές οι τάσεις σε κάθε βιώσιμη κοινωνία είναι η κοινωνική
ραχοκοκαλιά. Διακρίνονται για την φιλοπατρία τους και την ανένδοτη
προσκόλληση στην Εθνική Ανεξαρτησία. Εάν δημιουργήσουν ένα πολιτικό
πεδίο από το οποίο θα απορρέει μια αξιόπιστη πρόταση διακυβέρνησης θα
γέμιζε με προικισμένους Έλληνες ικανούς να κινηθούν κρατοκεντρικά, να
διαπραγματευτούν με όρους εθνικών συμφερόντων και να κινηθούν πελατειακά
πανταχόθεν και προσεκτικά ευλύγιστα όπως κάνε κάθε σοβαρό και βιώσιμο
κράτος. Ικανούς επίσης να συσπειρώσουν την Ελληνική κοινωνία στην βάση
κοσμοθεωρητικών αξόνων και προσανατολισμών που θα θεωρούν την
Δημοκρατία/Ελευθερία αδιαπραγμάτευτη και συμφέρον για το οποίο θα πρέπει
να είμαστε να υποστούμε θυσίες.

Η τελευταία εκδοχή είναι ακόμη
«αόρατη» καθότι παρά το γεγονός ότι αναμφίβολα ως κοινωνικοπολιτική τάση
μπορεί πλέον να είναι η ισχυρότερη -σε κάθε βιώσιμο εθνοκράτος πρέπει
να είναι πάντα η ισχυρότερη – δεν έχει συγκροτηθεί σε διακριτή πολιτική
τάση και με τρόπο που να μπορεί να διεκδικεί την διακυβέρνηση της χώρας.
Ως ακόμη «αόρατη» αν και πολιτική τάση δεν έχει ακόμη ψηφοδέλτιο. Θα
μπορούσε να εντοπιστεί σε όλους τους ΜΗ μνημονιακούς πολιτικούς χώρους
που διαθέτουν ψηφοδέλτια (ιδιαίτερα σε μικρότερες ομάδες οι οποίες για
ποικίλους λόγους δεν αναδείχθηκαν). Σίγουρα επίσης οι περισσότεροι
πολίτες οι οποίοι για ποικίλους λόγους θα ψηφίσουν μνημονιακά κόμματα,
ανήκουν σε αυτή την πολιτική τάση.

Παραμένει γεγονός ότι για να
μπορέσουν οι Έλληνες να επιβιώσουν θα πρέπει τους επόμενους μήνες το
πολύ 1-2 χρόνια να αναδυθεί, να αναδειχθεί και να κυριαρχήσει η ανωτέρω
μέχρι στιγμής «αόρατη» τρίτη πολιτική τάση με αξιώσεις διακυβέρνησης. Η
υπερψήφιση αυτής της «αντιστασιακής τάσης» όπου και να βρίσκεται στην
παρούσα συγκυρία αποτελεί ζήτημα στοιχειώδους λογικής και στοιχειώδους
ορθολογισμού. Όσοι περισσότεροι τόσο το καλύτερο.
Πιο πάνω
αναφερόμενος στην εκδοχή «3» χρησιμοποίησα τους όρους «κοινωνική τάση»
και «πολιτική τάση». Αυτό απορρέει από μια θέση που απορρίπτει τα
«κόμματα» ως τρόπο κοινωνικοπολιτικής οργάνωσης καθότι αντιβαίνει
εγγενώς στην δημοκρατία. Σε άλλες αναλύσεις έχω εξηγήσει ότι πρόκειται
για παρωχημένες καταστάσεις της εποχής των δουλοπαροίκων όταν
επαναστάτησαν και τους έδωσαν έμμεση αντιπροσώπευση. Αργότερα την
βάφτισαν «έμμεση δημοκρατία.

ΟΡΟΣΗΜΟ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗ ΕΜΦΥΛΙΑ, ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
Η υπερψήφιση της τρίτης τάσης όπου και να βρίσκεται είναι προϋπόθεση
και για την δημιουργία μιας νέας αφετηρίας που θα συνεπάγεται πολιτειακή
αλλαγή προς την κατεύθυνση της πολιτικής ελευθερίας / δημοκρατίας
σύμφωνα με τις μακραίωνες και πάμπλουτες πολιτικές παραδόσεις της
Ελληνικότητας. Όμως, όπως γράψαμε ξανά και ξανά, μια πολιτειακή αλλαγή
που πρέπει να προκύψει με μη εμφύλιο και ειρηνικό τρόπο.
«Ποιος
είσαι εσύ να τα λες όλα αυτά», θα ρωτούσε κάποιος πολύ εύλογα. Θα
απαντούσα: Ξεχάστε τους συμβατικούς επικυρωτικούς και πολύ συχνά
κίβδηλους τίτλους αξιοπιστίας όπως ακαδημαϊκός, μορφωμένος κτλ. Λογική
και ορθολογισμό χρειαζόμαστε και οι κατηγοριοποιήσεις των 1,2 και 3 πιο
πάνω αυτό έχουν κατά νου, το πώς δηλαδή λειτουργούμε στην βάση
πολιτειακών λογικών και ορθολογιστικά. Εξάλλου, όλοι οι πολίτες
απαιτείται να σκέφτονται και να λειτουργούν με όρους έσχατων πολιτειακών
λογικών.
Τι να θυμηθούμε και τι να ξεχάσουμε; Αυτοκτονική
είσοδος στην ΟΝΕ, φούσκωμα της οικονομίας, πελατειακή διακυβέρνηση,
απάθεια εάν όχι στασιμότητα σε όλα, «λεφτά υπάρχουν», «γονυπετείς
μακεδονομάχοι», νεαροί και άπειροι που δέχθηκαν να γίνουν αντικείμενο
εκβιασμού, βαρόνοι εγχώριων ολιγαρχών υπηρετών της εξάρτησης και τα
παπαγαλάκια τους στα «δελτία των 8», ποτάμια μέσα στα οποία ρέει ότι
φανταστείς κτλ. Εδώ που φθάσαμε, τίποτα δεν θα είναι εύκολο πια ούτε και
αυτή καθαυτή η επιβίωση του νεοελληνικού εθνοκράτους και της κοινωνίας
του. Η ελπίδα είναι σπάταλη, έγραψε ο Θουκυδίδης. Απαιτείται σκέψη,
περισυλλογή, ψυχραιμία, ετοιμότητα για θυσίες που στηρίζουν την
ελευθερία μας και την δημοκρατία μας και πολιτική ψήφος στις επόμενες
και όλες τις επόμενες εκλογές, που όπως φαίνεται θα είναι πολλές.
Π. Ήφαιστος, ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΗΜΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΕΝΣΤΙΚΤΟΥ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ Η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΨΗΦΟΣ». http://wp.me/p3OqMa-11e
Π. Ήφαιστος, ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΜΙΑΣ «ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΨΗΦΟΥ»: ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ
ΕΔΡΑΣΜΕΝΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΣΧΑΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΕΣ ΛΟΓΙΚΕΣ ή ΦΟΒΟΣ, ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ
ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΕΙΑ; http://wp.me/p3OqMa-116