(Η ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΑΤΟΠΗΜΑΤΟΣ… ΚΑΙ
ΝΟΜΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ)

τοῦ
Νέστορα Νικηφορίδη 

ΑΥΤΟ,  ὅμως, 
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΛΛΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ
ΑΤΟΠΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΡΥΤΕΡΑ:

Διότι,
ΥΠΗΡΞΕ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΟΠΟΊΟ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΕΤΡΑΕΤΗ ΘΗΤΕΙΑ ΓΙΑ
ΤΗΝ  ΒΟΥΛΗ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ
ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ.

Καθ’
ὅσον, ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ
ΒΟΥΛΗΣ ΕΠΙ ΠΡΟΤΑΣΕΩΣ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ,  ΑΡΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΗΣ
ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ (!): Εἴτε
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ πλειοψηφίας για την εφαρμογή του νέου Μνημονίου, εἴτε ΤΥΠΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ
πλειοψηφίας γιά τήν ἀπαγκίστρωση
ἀπό Μνημόνια (μέ
προ-υπάρχουσα τήν ψῆφο
ἐμπιστοσύνης).

Καί
ἀντί ὁ Πρωθυπουργός νά διαλέξῃ μέ ποιά πλειοψηφία ΤΗΣ
ΒΟΥΛΗΣ θέλει νά κυβερνήσῃ,
παραιτήθηκε μαζί μέ τήν Κυβέρνηση παραβιάζοντας εὐθέως τό Σύνταγμα, καί  ζητώντας ἐκλογές!  ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΧΕΙΡΗΘΗΚΕ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ
ΚΑΝΟΝΟΣ ΠΕΡΙ ΤΕΤΡΑΕΤΟΥΣ ΘΗΤΕΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΕΝ ΟΣΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΥΠΙΚΩΣ ΨΗΦΟΣ
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ – ὡς
μή ὤφειλε
– ΕΓΙΝΕ ΔΕΚΤΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!

 Ὁ κανόνας αὐτός ΠΕΡΙ ΤΕΤΡΑΕΤΟΥΣ ΘΗΤΕΙΑΣ
ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ –  φυσικά ἐξαιρεῖται ἀπό τόν κανόνα τῆς τεραετίας, ἡ περίπτωση πού πέφτει μία
Κυβέρνηση διότι ἔπαυσε
νά χαίρῃ τῆς ἐμπιστοσύνης τῆς Βουλῆς – ἐπιδεχόταν κατά τα λοιπά, ὡς ΜΟΝΗ ἐξαίρεση , τήν ἑξῆς  ΕΥΛΟΓΗ συνταγματική πρακτική:  Ὅτι δηλαδή, κατά τό τελευταῖο ἔτος τῆς θητείας τῆς Βουλῆς, καί προκειμένου νά ληφθοῦν ὁρισμένα σοβαρά μέτρα ἤ ἀποφάσεις,  πού μία κυβέρνηση εκλεγεῖσα πρό τριῶν ετῶν καί μέ σύντομη ἡμερομηνία λήξεως δέν θά μποροῦσε νά λάβῃ, νά γίνεται ΔΕΚΤΟ ΑΠΟ ΤΟΝ
ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ , τό ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ γιά διενέργεια ἐκλογῶν ΛΙΓΟ ἐνωρίτερα, ἐντός τοῦ τετάρτου δηλαδή ἔτους, γιά “λόγους σπουδαίου
ἐθνικοῦ  συμφέροντος”, καί προκειμένου νά ἀνανεωθῆ, ἤ νά μήν ἀνανεωθῆ, ἡ λαϊκή ἐντολή πρός τόν Πρωθυπουργό
καί τό κόμμα του.

ΚΑΤΑ
ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ, ΚΑΙ συνιστᾶ ΕΥΘΕΙΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ, τό νά διαλύεται ἡ Βουλή πολύ πρό τῆς λήξεως τῆς τετρετίας, διότι  Ο ΕΧΩΝ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ἀρνεῖται (ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ!)
νά ἀνταποκριθῆ στά ΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΑ καθήκοντά
του καί παραιτεῖται-ζητώντας-ἐκλογές, ἡ δέ ΕΧΟΥΣΑ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ τόν ἀκολουθεῖ στήν παραίτηση!

Ἐάν ἁπλῶς παραιτεῖτο, πολύ ἁπλᾶ, ἡ Βουλή θά ἐξέλεγε κάποιον ἄλλον Πρωθυπουργό. Ὀμοίως θά ἐξέλεγε μία ἄλλη Κυβέρνηση, ἐάν ὅλοι οἱ Ὑπουργοί ἐπίσης παραιτοῦνταν. Ἄλλο τό προσωπικό δικαίωμα
παραιτήσεως τοῦ
Πρωθυπουργοῦ
καί τῶν Ὑπουργῶν μιᾶς Κυβερνήσεως, ΚΑΙ ΑΛΛΟ
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ:

ΑΥΤΟΙ,
ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΑΝ ΑΠΛΩΣ, ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ, ΖΗΤΩΝΤΑΣ
ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΚΛΟΓΗ ΑΛΛΗΣ ΒΟΥΛΗΣ!

 Δηλαδή “παραίτησαν” καί τούς ἄλλους βουλευτές, ζητώντας
νά γίνουν ἀμέσως
ἐκλογές γιά νά προκύψει
Βουλή μέ διαφορετικούς τούς ΑΛΛΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ!  

…
– καί αὐτά
ἔγιναν δεκτά ἀπό τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας!

Στήν
συνέχεια,  ὅταν τέθηκε τό ζήτημα
συνεργασιῶν
κομμάτων κατά τήν διαδικασία τῶν
διερευνητικῶν ἐντολῶν (οἱ ὁποῖες εἶναι πρόδηλο ὅτι κατά τόν ἀρχικό σχεδιασμό δέν
προβλέπονταν!) ,  ἡ ὁμάδα τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί τῶν βουλευτῶν του (καί τῶν συνεργαζομένων μέ αὐτούς βουλευτές ἄλλου κόμματος), ἀρνήθηκαν κάθε οὐσιαστική ἀλλά  καί τυπική συζήτηση, οὐσιαστικά ἀπαιτώντας ἐκλογές ἐδῶ καί τώρα !  Δηλαδή, ἁπλῶς διευρύνθηκε ὁ κύκλος  τῶν συνυπευθύνων γιά τήν ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΩΡΗ
ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ.

Καί
πάλι: Ἄλλο
θέμα ἡ
δυνατότητα τῶν
συγκεκριμένων βουλευτῶν
νά παραιτηθοῦν ὡς προσωπικό τους δικαίωμα,
καί ἄλλο
νά μήν παραιτηθοῦν,
μένοντας βουλευτές, καί ἀπαιτώντας  ἄμεσες ἐκλογές, καί οὐσιαστικά ἔτσι καταργώντας, μέ τήν γνώση
καί συναίινεση  τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας,  τούς λοιπούς βουλευτές τῆς ΥΠΑΡΧΟΥΣΗΣ ΒΟΥΛΗΣ, κατά
παραβίαση τοῦ
κανόνος περί τετραετοῦς
θητείας τῆς
Βουλῆς. 

Τό Σύνταγμα, δέν προβλέπει
πουθενά, ὅτι μία πλειοψηφία στήν Βουλή δικαιοῦται νά καταργεῖ διά νόμου , ἤ ἀλλως πως, τήν ἐφαρμογή τῆς Συνταγματικῆς διατάξεως περί τετραετοῦς θητείας τῆς Βουλῆς  –  φυσικά ἐξαιρεῖται ἀπό τόν κανόνα τῆς τετραετίας, ἡ περίπτωση πού πέφτει μία Κυβέρνηση
διότι ἔπαυσε νά χαίρῃ τῆς ἐμπιστοσύνης τῆς Βουλῆς. Τό Σύνταγμα, κατά τά λοιπά, ἁπλῶς ἀνέχεται τήν Συνταγματική πρακτική
νά γίνονται ἐκλογές κατά τό τέταρτο ἔτος τῆς Βουλευτικῆς περιόδου, κατά τά προαναφερθέντα.

Περαιτέρω, εἶναι καταχρηστική (venire contra factum proprium) καί ἄρα ἀντισυνταγματική, ἡ ἄσκηση τοῦ δημοσίου δικαιώματος ὑποβολῆς ὑποψηφιότητας γιά ἐκλογή τους ὡς βουλευτῶν, τῶν μελῶν τῆς Βουλῆς καί τῆς Κυβερνήσεως, πού μέ τήν
συμπεριφορά τους προκάλεσαν τίς πρόωρες ἐκλογές, ἀντισυνταγματικῶς , καί κατά τόν προαναφερθέντα
τρόπο. Δηλαδή, γιά νά λήξῃ ἡ θητεία τῆς Βουλῆς πολύ πρίν ἀπό τήν λήξη τῆς τετραετίας, χωρίς νά ἔχῃ πέσῃ μέ ψῆφο δυσπιστίας ἡ Κυβέρνηση, καί μέ τήν συνταγματικά ἀπαράδεκτη μέθοδο τῆς ὡς ἄνω “θεσμικῆς”, καί ὄχι ἁπλῶς προσωπικῆς,  παραιτήσεως τῆς Κυβερνήσεως.   

Ἐφ’ ὅσον τά ἄτομα αὐτά στηρίζουν τήν ΠΡΟΩΡΗ καί ἀντισυνταγματική ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ τῆς Βουλῆς καί ἀνανέωση προσώπων τῆς Βουλῆς, ὅπως αὐτές μεθοδεύθηκαν μέ τήν,  ἀποκρουόμενη κατά τό Σύνταγμα, “θεσμική¨
παραίτηση τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί της Κυβερνήσεως, ἄρα, κατά παραβίαση τοῦ Συντάγματος ἀποποιήθηκαν, πρό τῆς λήξεως τῆς τετραετίας, καί τήν συνέχιση 
τῆς δικῆς τους ἰδιότητας ὡς βουλευτῶν, ἄνευ λόγου συνταγματικῶς ἐπιτρεπτοῦ.Ἑπομένως, εὔλογο εἶναι, ἡ ἀξίωσή τους νά ἐπανεκλεγοῦν ὡς βουλευτές, στίς ἐκλογές πού οἱ ἴδιοι προκάλεσαν, νά ἀποκρουσθῆ ὡς  κατάχρησις δικαιώματος.
Τό ἴδιο ἰσχύει, κατά μείζονα λόγο, γιά τόν Πρωθυπουργό καί τούς Ὑπουργούς του πού παραιτήθηκαν
ΠΡΟΩΡΩΣ, χωρίς νά τό προβλέπει τό Σύνταγμα, …γιά νά προκληθοῦν πρόωρες ἐκλογές καί γιά νά ἐπανεκλεγοῦν! 

ΣΥΝΕΠΩΣ:  Ἡ πρακτική συνέπεια ὅλων αὐτῶν, ἀπό ἀπόψεως ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΥ, εἶναι
ἡ ἀκυρότητα τῶν διαταγμάτων διαλύσεως τῆς Βουλῆς καί τῶν ἐκλογῶν στό σύνολό τους,  ἀλλά καί (ἰδίως στήν περίπτωση πού
παρέλθει ἄπρακτη
ἡ προσθεμία προσβολῆς τους  μέ αἴτηση ἀκυρώσεως)   ἡ ἀκυρότητα τῆς συμμετοχῆς σέ ἐκλογές,  καί ἄρα καί τῆς  τυχόν ἐκ
νέου ἐκλογῆς, ὅλων ὅσων συνέπραξαν στήν
προαναφερθεῖσα
ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΩΡΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ.

Δέν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος διαφυλάξεως τῆς Δημοκρατίας, ἀπό τήν μόνιμη ἐκτροπή, κάθε λίγο καί λιγάκι, νά διενεργοῦνται ἐκλογές, διότι παραιτεῖται ἡ Κυβέρνηση ἀκολουθούμενη ἀπό τήν  Κυβερνητική πλειοψηφία, πού μειώθηκε στήν Βουλή, ἤ πού πρόδωσε αὐτά πού ἔλεγε προεκλογικῶς, προκειμένου, ἐπικαλούμενη τό χάος πού ἡ ἴδια προκαλεῖ μέ τήν στάση της καί τήν ἀνάγκη διακυβερνήσεως τῆς χώρας, νά ἀποκτήσει καί νά  διατηρήσῃ τόν πλήρη καί οὐσιαστικά ὁλοκληρωτικό ἔλεγχο (“ΚΑΤΑΛΗΨΗ”! ) τῆς λειτουργίας τῆς Δημοκρατίας.  

Τό
ὅτι τό ζήτημα αὐτό δέν ἐλέγχθηκε ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΣ τό
2012, καί ὁδηγηθήκαμε
σέ ἐκλογές
δύο φορές, τόν Μάϊο καί τόν  Ἰούνιο τοῦ 2012, προκειμένου νά
προκύψῃ ἡ ἐπονείδιστη συνταγματική ἐκτροπή τῆς Κυβερνήσεως Παπαδήμου,
δέν σημαίνει καί ὅτι
δέν πρέπει νά ἐλεγχθῆ, καί τώρα, καί στό μέλλον.
 

Μπορεῖ τό θέμα αὐτό νά ἔχῃ καί πολιτικές διαστάσεις,
δηλαδή διαστάσεις πολιτικῶν
σκοπιμοτήτων  καί πολιτικῶν παιγνίων,  ἀλλά εἶναι καί ἕνα σοβαρό ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ, ἀπαιτεῖται δέ σαφής ὁριοθέτηση,  πέρα ἀπό τήν ὁποία, τά πολιτικά παίγνια
νά ἀκυρώνονται
καί νά ματαιώνονται ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΣ χάριν τῆς ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ προστασίας τῆς Κοινοβουλευτικῆς Δημοκρατίας.