Ομιλία του Σάββα Καλεντερίδη στην Ύδρα για την μαύρη επέτειο της εισβολή στην Κύπρο 

Σαρανταένα
χρόνια από την ημέρα που η βαρβαρότητα, προσωποποιημένη στον Αττίλα και τις
ορδές του, πάτησε το νησί-προπύργιο του Ελληνισμού, στην Αν. Μεσόγειο, το νησί
που ήταν διαχρονικά και επί χιλιετίες στο στόχαστρο της βαρβαρότητας του εξ
Ανατολών και εκ Δυσμών λεηλάτη.

Το
νησί όπου ο Ελληνισμός, ακριτομάχος και αλύγιστος, δέχτηκε επιθέσεις,
καταστροφές, δηώσεις, λεηλασίες, βίαιους εξισλαμισμούς, αλλά παρ’ όλα αυτά
άντεξε.

Το
νησί που δέχτηκε επιθέσεις από Φοίνικες, Άραβες, Πειρατές, Σταυροφόρους,
Οθωμανούς και παρ’ όλα αυτά παρέμεινε βαθιά ΕΛΛΗΝΙΚΟ.

Το
νησί που δέχτηκε την πιο ύπουλη επίθεση για τον ανθελληνισμό του, μέσω της
Βρετανικής Αποικιοκρατίας, και παρ’ όλα αυτά άντεξε.

Το
νησί πάνω στο οποίο η αρχέγονη και αρχέτυπη ελληνική λαλιά, παρά τις σφοδρές
επιθέσεις, παρά τις λεληλασίες, τους βανδαλισμούς και τους εξανδραποδισμούς,
παρέμεινε ζώντανη, τραγουδιστή, ένα μελωδικό νήμα που μας ενώνει με τον αρχαίο
Ελληνισμό, τους Αρκάδες, τους Αχαιούς και τους Δωριείς που έχτισαν τις εκεί
αρχαίες ελληνικές πόλεις.

Το
νησί όπου η αδούλωτη ελληνική ψυχή παρέμεινε ζωντανή, για να αρχίσει να
διεκδικεί από τη δεκαετία του ‘20 την ανεξαρτησία από τους αποικιοκράτες.

Το
νησί που η αδούλωση ελληνική ψυχή βρήκε τη δύναμη να στείλει χιλιάδες νέους,
εθελοντικά, να αγωνιστούν στα βουνά της Ηπείρου, βάζοντας κι αυτοί μια ματωμένη
πινελιά στο ηρωικό έπος του ’40.

Το
νησί που η αδούλωτη ελληνική ψυχή, είχε το θάρρος να πει το μεγάλο ΝΑΙ, σε
ποσοστό 95,7% στην Ένωση με την Ελλάδα, στο δημοψήφισμα που πραγματοποίησε το
1950 η Εκκλησία της Κύπρου, που ήταν και παραμένει πάντα πρωτοπόρα και μεγάλη
πρωταγωνίστρια στους Αγώνες του Έθνους και του Ελληνισμού.

Το
νησί με την αδούλωτη ελληνική ψυχή, που ο λαός του με μια φωνή έλεγε πάντα «Την Ελλάδα θέλομεν τζιάς τρώγωμεν τζε
πέτρες», στέλνοντας ακόμα και σήμερα ένα αναχρονισμένο μήνυμα σ’ εμάς τους
Ελλαδίτες, που αν και είχαμε την Ελλάδα, την ξεπουλήσαμε φέτα-φέτα, δάνειο το
δάνειο, διορισμό το διορισμό, νόμο-νόμο, μνημόνιο-μνημόνιο στους ξένους.

Το
νησί με την αδούλωτη Ελληνική ψυχή, που έβγαλε μέσα από τα σπλάχνα του χιλιάδες
ήρωες, γνωστούς και άγνωστους, που στελέχωσαν τον ηρωικό αγώνα και έγραψαν το
έπος της ΕΟΚΑ, από το 1955 μέχρι το 1959, μέχρι την υπογραφή των Συμφωνιών
Ζυρίχης και Λονδίνου, οπότε και άρχισε η ταραγμένη περίοδος, που κορυφώθηκε με
την εισβολή στο νησί εκείνη την μαύρη μέρα της 20ης του Ιούλη του
1974.

Το
νησί που μοιάζει με χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος.

Το
νησί της Αφροδίτης, την Κύπρο μας.

Άγιοι
πατέρες, κύριε Δήμαρχε, κύριες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι.

Η
ιστορία πρέπει να μας διδάσκει, γιατί όλα όσα παθαίνουμε οφείλονται στο γεγονός
ότι δεν διδασκόμαστε, δεν παίρνουμε μαθήματα από την Ιστορία. Όμως για να μας
διδάσκει η Ιστορία, θα πρέπει να την γνωρίζουμε. Και για να την γνωρίζουμε, θα
πρέπει να είναι γραμμένη στα βιβλία μας.

Και
ακόμα κι αν είναι γραμμένη στα βιβλία μας, που δεν είναι γραμμένη, κάποιος
πρέπει να μας τη διδάσκει.

Πρέπει
να μας τη διδάσκουν δάσκαλοι και καθηγητές πρώτα απ’ όλα με ελληνική ψυχή.

Ασφαλώς,
θα ήταν τεράστια αδικία για δεκάδες χιλιάδες δασκάλους και καθηγητές, που με
πενιχρά μέσα και αποδοχές, προσπαθούν να κρατήσουν ό,τι έχει απομείνει όρθιο,
προσπαθούν να κρατήσουν τη φλόγα του Ελληνισμού ζωντανή, που τρεμοσβήνει από τη
θύελλα του υλισμού, της νοθευμένης της ιστορίας, του εθνομηδενισμού και του
ανθελληνισμού.

Όμως, δυστυχώς, εκεί, στο σύστημα
παιδείας έχει παρεισφρύσει και έχει εγκατασταθεί η συνταγή του αφελληνισμού και
της καταστροφής του Ελληνισμού.

Το
1940 ο Ελληνισμός έγραψε με το αίμα του το Έπος του ’40. Μετά το ΟΧΙ, όλοι οι
Έλληνες, ακόμα και εκείνοι που το ίδιο το ελληνικό κράτος τους είχε στείλει στη
φυλακή για τις ιδέες του, και εννοώ τα στελέχη του ΚΚΕ, ζήτησαν να
αποφυλακιστούν, για να πάνε στο μέτωπο να πολεμήσουν. Και το έκαναν. Ο
Ελληνισμός ενωμένος συγκρούστηκε στα βουνά της Ηπείρου και στα οχυρά της
«Γραμμής Μεταξά» με έναν αριθμητικά υπέρτερο εχθρό, παίζοντας καθοριστικό ρόλο
στην έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αφού καθυστέρησε την εκστρατεία των Ναζί
στη Σοβιετική Ένωση, για να αναλάβει το έργο του στη συνέχεια ο ανίκητος
Στρατηγός Χειμώνας.

Στη
συνέχεια, στη διάρκεια της κατοχής, ο Ελληνισμός ενωμένος έκανε ΕΘΝΙΚΗ και όχι
ιδεολογική αντίσταση εναντίον των κατακτητών, Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων. Και υπογραμμίζω την λέξη Εθνική, γιατί το
έθνος ενώνει, ενώ οι ιδεολογίες και τα κόμματα χωρίζουν, για να μπορούν να κάνουν σχεδόν πάντα
τη δουλειά τους οι εχθροί της Ελλάδας και του έθνους.

Ανέφερα
πριν από λίγο ότι η Ιστορία πρέπει να μας διδάσκει. Τα τέλη του 1944, όταν προοιωνιζόταν
η έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το
εθνικό της Αντίστασης μετατράπηκε σε ιδεολογικό, τότε άρχισε η τραγωδία,
μια από τις κορυφαίες πράξεις της οποίας παίχτηκε -και συνεχίζει να παίζεται μέχρι
σήμερα- στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974, με την τελευταία πράξη για τον
Ελληνισμό να την βλέπουμε να είναι σε εξέλιξη τα τελευταία χρόνια, με κορύφωση
της τελευταίες μέρες στην Ελλάδα.

Το
1945, στη Γιάλτα, έστω κι αν αυτό αμφισβητείται, πλην όμως επαληθεύεται από τα
πραγματικά και συνάμα τραγικά γεγονότα, σε ένα απλό χαρτί ορίστηκε η μοίρα της
Ελλάδας και του Ελληνισμού.

Η
Ελλάδα θα ήταν υπό τη Βρετανική-Δυτική επιρροή σε ποσοστό 90% και κατά 10% υπό
την επιρροή της Σοβιετικής Ρωσίας. Δεν διατείνομαι ότι έπρεπε να το αποδεχτούμε
αυτό χωρίς να κάνουμε τίποτα. Λέω όμως ότι αυτό το τεράστιο ζήτημα, το ζήτημα του
γεωπολιτικού προσανατολισμού της χώρας, θα έπρεπε να το διαχειριστεί ο
Ελληνικός λαός. Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα, που δεν μπορούμε να το αναλύσουμε
στη σημερινή μας εκδήλωση.

Όμως
μπορούμε να πούμε το εξής.

Ότι
ενώ είχε συμφωνηθεί σε πολλά επίπεδα ο γεωπολιτικός προσανατολισμός της Ελλάδας,
εδώ, σ’ αυτό τον ιερό τόπο το εθνικό ηττήθηκε από το ιδεολογικό και άρχισε ένας
καταστροφικός εμφύλιος, που κατέστρεψε την Κύπρο και καταστρέφει μέχρι και
σήμερα την Ελλάδα.

Ένας
εμφύλιος, που ανεξαρτήτως και αν είχε και άλλες πτυχές, σε μεγάλα βαθμό
σκηνοθετήθηκε και στήθηκε από τον αγγλικό παράγοντα, για ένα και μοναδικό λόγο.
Τον εξής:

Ο
εμφύλιος και η εμπλοκή των Άγγλων δεν έγινε για να παραμείνει η Ελλάδα στο
στρατόπεδο της Δύσης.

Αυτό είχε ήδη εξασφαλιστεί.

Ο
εμφύλιος σκηνοθετήθηκε και προκλήθηκε, για να μην είναι σε θέση η Ελλάδα, που
λόγω του Έπους του ’40 και της ΕΘΝΙΚΗΣ, επαναλαμβάνω ΕΘΝΙΚΗΣ αντίστασης, στο τέλος του πολέμου ήταν μια ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ
ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ, και ενώμενη θα μπρούσε να διεκδικήσει την Κύπρο και
τα Δωδεκάνησα.

Έτσι,
αντί να χτίσουμε ό,τι γκρέμισαν οι Ναζί, οι Φασίστες και οι Βούλγαροι, εμείς με
τον εμφύλιο γκρεμίσαμε μόνοι μας ό,τι είχε απομείνει όρθιο. Αντί να
διεκδικήσουμε με αξιώσεις προβάλλοντας τους εθνικούς αγώνες και τον τεράστιο
φόρο αίματος που πληρώσαμε στον Β’ ΠΠ, την προσάρτηση της Κύπρου στη Ελλάδα,
εμείς συνεχίσαμε να χύνουμε το αίμα μας μόνοι μας, αυτοκαταστροφικά, όπως
κάναμε χωρίς αιματοχυσίες την δεκαετία του ’60, που δρομολογήθηκαν οι εξελίξεις
για την εισβολή και κατοχή της Κύπρου, όπως
κάναμε αυτά τα πέντε χρόνια που διαρκεί η οικονομική κρίση, που αντί να
συγκροτήσουμε το ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ για να την αντιμετωπίσουμε, πολιτικοί και
πολίτες πρωταγωνιστούμε σε ένα παιχνίδι, σε ένα θέατρο εξουσιομανίας,
ανευθυνότητας και λαϊκισμού, σε ένα θέατρο του παραλόγου, που οδηγεί στην
ολοκληρωτική καταστροφή της οικονομίας, της κοινωνίας, της Ελλάδας και του
Ελληνισμού.

Επανέρχομαι
στην Συμφωνία Ζυρίχης και Λονδίνου.

Τι
έγινε εκεί;

Το Λονδίνο ήταν αποφασισμένο να
κρατήσει την Κύπρο υπό βρετανική κυριαρχία.

Αυτό
για να εξυπηρετήσει τα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα του Ηνωμένου
Βασιλείου του 20ο και τον 21ο αιώνα. Και αυτό κάνει μέχρι
σήμερα. Κοιτάξτε τη φλεγόμενη Μέση Ανατολή και τη χρησιμότητα των βάσεων στην
Κύπρο, απ’ όπου απογειώνονται καθημερινά βρετανικά αεροσκάφη Tornado, για να επιχειρήσουν εναντίον
των τζιχαντιστών του Ι.Κ..

Η
επική αντίσταση, ο ηρωικός αντιαποικιακός απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ [για
τον οποίο ελάχιστα γνωρίζουν τα ελληνόπουλα, αφού ελάχιστα αναφέρει η Ιστορία
γι’ αυτόν, για τον Γρίβα Διγενή, τον Καραολή, τον Δημητρίου, τον Μάτση, τον
Αυξεντίου, τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη], ο ηρωικός αγώνας της ΕΟΚΑ λοιπόν,
κατόρθωσε να υποχρεώσει τον Γολιάθ να ζητήσει συνθηκολόγηση από τον Δαβίδ.

Έτσι
φθάσαμε στη Συμφωνία Ζυρίχης και Λονδίνου.

Όμως,
όπως έγινε στον Β’ ΠΠ, όπου όσα κερδίσαμε στα πεδία των μαχών με αίμα ηρώων και
εθνομαρτύρων, τα χάσαμε με τον Εμφύλιο, κυρίως λόγω λανθασμένων επιλογών των
πολιτικών ηγεσιών, έτσι έγινε και με τον ηρωικό αγώνα της ΕΟΚΑ.

Ό,τι
κερδίσαμε στα βουνά και τις χαράδρες της Κύπρου, σχεδόν τα χάσαμε με τη
Συμφωνία Ζυρίχης και Λονδίνου.

Η
πολιτική ηγεσία της Κύπρου και της Ελλάδας την υπέγραψε, ελπίζοντας να
ανατρέψει τα αρνητικά της στοιχεία στη συνέχεια.

Όμως
όταν επιχείρησε να το πράξει, όταν επιχείρησε να καταστήσει λειτουργικό το
τερατούργημα της προαναφερθείσας συμφωνίας, τότε άρχισαν τα προβλήματα και στην
Κύπρο και στην Ελλάδα.

Προσωπικώς δεν έχω καμία
αμφιβολία ότι η Αποστασία του 1965, η πολιτική ανωμαλία, η επιβολή της Χούντας
1967, η αλλαγή «ΦΡΟΥΡΑΣ» της Χούντας, το 1973 μετά τα γεγονότα του
Πολυτεχνείου, το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ
ΑΠΡΑΞΙΑ που έδειξαν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, στην εισβολή της 20ης
Ιουλίου αλλά και τον 2ο Αττίλα, στις 15 Αυγούστου 1974, ήταν όλα
μέρος ενός και μοναδικού σχεδίου, που είχε ως στόχο να αποτραπεί ο πλήρης
έλεγχος της Κύπρου από τους Έλληνες.

Προσωπικώς
δεν έχω καμία αμφιβολία ότι και η σημερινή κρίση που είναι σε εξέλιξη στην
Ελλάδα, πυροδοτείται και λαμβάνει καταστροφικές διαστάσεις από τα βαθιά σημάδια
που έχει αφήσει στην Ελληνική Κοινωνία ο Εμφύλιος, που προηγήθηκε για
γεωπολιτικούς λόγους και ευνόητο έλεγχο της Κύπρου από το Ηνωμένο Βασίλειο και τις
ΗΠΑ.

Προσωπικώς
δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η σημερινή κρίση που είναι σε εξέλιξη, στην Ελλάδα,
θέτει σε άμεσο κίνδυνο την Κύπρο, αλλά και ολόκληρο τον Ελληνικό χώρο, ο οποίος
κινδυνεύει με λεηλασία -ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ- αν επιτέλους οι
πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας αλλά και η ελληνική κοινωνία δεν εγκαταλείψουν
τις ιδεολογικές περιχαρακώσεις και τα ψευτοδηλήμματα και αντί να σκέφτονται και
συμπεριφέρονται ταξικά, ιδεολογικά και κομματικά, να φερθούν επιτέλους ΕΘΝΙΚΑ,
ΕΛΛΗΝΙΚΑ, για να σώσουμε την Ελλάδα και την Κύπρο.

Σεβασμιότατε,
κ. Δήμαρχε, κ. κύριοι

Αν
θέλουμε να είμαστε εντάξει με την συνείδησή μας

Αν
θέλουμε να είμαστε αντάξιοι ένδοξων ηρώων μας

Αν
θέλουμε να αποτρέψουμε την καταστροφή

Αν
θέλουμε να ξαναγεννηθεί η πραγματική Ελλάδα στην γη της Ελλάδας και της Κύπρου

Τότε
είμαστε υποχρεωμένοι να στρέψουμε το βλέμα μας μια φορά στο παρελθόν, μια στο
παρόν και δυο φορές στο μέλλον.

Η
ιστορία, τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν, δεν πρέπει να μας φυλακίζουν, αλλά να
μας απελευθερώνουν.

Η
ενότητα των εθνών δεν μπορεί να προέρχεται από τα κόμματα και από τις ελίτ, την
λεγόμενη κορυφή.

Η
ενότητα του έθνους, από την οποία θα γεννηθεί και θα ξεκινήσει η ΕΛΠΙΔΑ, μπορεί
να προέλθει από τον πολίτη.

Γιατί,
όπως λέει ο γιος μου στο βιβλίο του «Δημοκρατία,
το πολίτευμα που περιμέναμε», πρώτα είναι ο πολίτης, πάνω από τον πολίτη
είναι οι νόμοι, πάνω από τους νόμους είναι το Σύνταγμα και πάνω από το Σύνταγμα
είναι πάλι και μόνο ο ΠΟΛΙΤΗΣ.

Πρέπει
να εργαστούμε όλοι για να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες, αυτές ώστε να αποκτήσει
ο τόπος μας ένα πραγματικά δημοκρατικό ΣΥΝΤΑΓΜΑ, που θα δίνει τα σκήπτρα στον
καθ’ ένα από μας, στον ΠΟΛΙΤΗ.

Τότε
μόνο θα επιτευχθεί η εθνική ενότητα και μέσα από αυτήν, θα επιτευχθεί η
επιβίωση του ΓΕΝΟΥΣ, η επιβίωση του Ελληνικού Έθνους.

Τέλος,
κλείνοντας την αποψινή μου ομιλία, θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όλους όσους τυχόν
το έχουμε λησμονήσει, μερικά λόγια από την παρακαταθήκη του Πλάτωνα, γιατί αυτά
τα λόγια τα έχουμε ανάγκη εμείς οι Έλληνες περισσότερο από ποτέ:

«Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων
απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι
μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσιν» (Πλάτων –
Κρίτων)

Ζήτω
η Ελληνική Πατρίδα

Ζήτω
η Ελλάδα

Ζήτω
η Κύπρος

ΖήτΩ το Έθνος