«Και να θυμάσαι:
Αν εθελούσια δεν γονατίσεις,
ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν».

Panayiotis Ifestos
Το σχέδιο Αναν προηγήθηκε της τρόικας. Πολλοί γράψαμε τότε «κακομελετάτε και
έρχεται» και στην Μητρόπολη της κακοτυχίας μας. Παρακολουθώντας χθες το βράδυ
3/7/2015 την συγκέντρωση του ΝΑΙ σκέφτηκα αμέσως πόσο ακριβής ήταν αυτή η
πρόβλεψη.

Ένα μυστήριο στο DNA μας το οποίο μάλιστα δύσκολα μπορεί να εξιχνιαστεί είναι
ότι δεν ρέουν μόνο οι κοσμοθεωρίες οι οποίες στηρίζουν την Ελευθερία –όπως και
να την νοηματοδοτήσουμε–, μορφών όπως ο Λεωνίδας, ο Μακρυγιάννης, ο Λυσσαρίδης
και ο Παλληκαρίδης. Μέσα στο DNA του μεγάλου διαχρονικού πολιτισμού μας ρέουν,
τελικά, δυστυχώς, και οι στρεβλές και συχνά διεστραμμένες ιδέες των Εφιαλτών
και των Νενέκων. Είναι ιδιωτεία; Είναι φόβος; Είναι ολιγωρία; Είναι σύνδρομα
ενοχών; Και τα λοιπά. Τι είναι τελικά; Αυτές οι παθολογίες είναι βέβαια ζήτημα
άλλης τάξης και σίγουρα όχι του παρόντος. Για να επιβιώσει το νεοελληνικό
κράτος, πάντως, απαιτείται κάνει μια σωστή διάγνωση των ασθενειών αυτών για να
τις αντιμετωπίσει.

Αυτά σκεφτόμουν χθες ακούγοντας την συγκέντρωση του ΝΑΙ. Διευκρινίζεται ότι σε
καμιά περίπτωση δεν ενοχοποιούμε τους πολίτες που βρέθηκαν εκεί. Η απόδοση συλλογικών
ευθυνών στους πολίτες είναι προνόμιο μόνο όσων παρασύρονται ή επηρεάζονται από
ναζιστικές και φασιστικές νοοτροπίες. Η συγκέντρωση του ΝΑΙ ήταν πάντως μια
ακριβής αναπαραγωγή κάθε ιστορικής στιγμής. Όποτε και όταν πρωταγωνιστούν οι
Νενέκοι κάθε ιστορικής σιγμής, οι δημαγωγοί του φόβου, της ξενοκρατίας και της
εξάρτησης.

Αδίστακτα αναπαρήγαγαν τις επιθέσεις κατά των νεοελλήνων της θηριώδους.
Αναπαρήγαγαν την προπαγάνδα της θηριώδους τεχνόσφαιρας που κυριάρχησε στις
Βρυξέλλες τα μέλη της οποίας απροσχημάτιστα πλέον επιχειρούν καθυπόταξη των
Ελλήνων πολιτών. Το ιδεολογικό συνονθύλευμα αυτών που μίλησε στην συγκέντρωση
του ΝΑΙ επιδόθηκε σε μια απίστευτη εκστρατεία ενοχοποίησης των πολιτών. Περίπου
συλλογική ευθύνη όπως και οι ναζί στις κοινωνίες που καθυπότασσαν. Ντροπή τους.
Να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη, λένε. Δεν τους λέμε να κάνουν το
ίδιο, επειδή για να λένε αυτά τα κατάπτυστα σαρώνοντας την ουσία και τα αληθή
γεγονότα του προβλήματος της κρίσης της ΕΕ, σημαίνει ότι η θέασή τους είναι
ανίατα στρεβλή.

ΟΧΙ.
Και εάν ο φόβος και η τρομοκράτηση των νεοελλήνων ωθήσει σε οριακή επικράτηση
της Νενένικης νοοτροπίας, οι Έλληνες αυτοί που είπαν ΟΧΙ και αυτοί που θα πουν
«ΝΑΙ» εδώ θα είναι για να παλέψουμε όλοι μαζί για την δημοκρατία μας και την
ελευθερία μας.

Υστερόγραφο.
1. Το ΟΧΙ δεν δικαιολογείται μόνο από τα αληθή γεγονότα των τελευταίων ετών. Το
καθιστούν αναγκαίο και μια σειρά γεγονότων των τελευταίων ημερών. Πρωτίστως οι
παρεμβάσεις των κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτων τεχνοκρατών στην Ελληνική
πολιτική σκηνή, ζήτημα για το οποίο αναμενόμενα οι φορείς νοοτροπίας
τσολάκογλου δεν στηλίτευσαν. Γιατί να το κάνουν. Η ιστορία επαναλαμβάνεται κάθε
φορά με άλλους παίχτες. Θέλουν να μας καθυποτάξουν και να εγκαθιδρύσουν μια
καθωσπρέπει εγχώρια ομαδίτσα εγχώριων μεταπρατών πραιτοριανών που θα
καταστέλλει μεταμοντέρνα την δημοκρατία μας και την Ελευθερία μας. Το ΟΧΙ πλέον
δεν συνδέεται με τις προτάσεις της τελευταίας εβδομάδας αλλά αφορά βαθύτατα την
Ελευθερία.
2. Η Ελληνική ιστορία εμπεριέχει και κωμικοτραγικά στοιχεία. Είναι το γεγονός
ότι πολλοί που παρασύρθηκαν από τα εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα και που πριν
μια δεκαετία υπερασπίζονταν το φασιστικό σχέδιο Αναν και τα ανεκδοτολογικά
«βιβλία ιστορίας» τώρα κρατούν την σημαία του ΟΧΙ για την εθνική μας
ανεξαρτησία και την δημοκρατία μας. Τελικά όπως και να το κάνουμε είμαστε το
έθνος των αντιφάσεων και των αντιθέσεων. Το οποίο όμως στον σύγχρονο ανελέητα
ανταγωνιστικό κρατοκεντρικό κόσμο θα πρέπει να γίνει ορθολογικό. Διαφορετικά
δεν θα επιβιώσει. Συμβαίνουν και ατυχήματα και όσα περισσότερα ναι ειπωθούν
τόσο περισσότερο κοντεύουμε τον τελικό κρημνό. Και το αντίστροφο όσον αφορά το
ΟΧΙ. ΟΧΙ που έχει νόημα εάν κατανοηθεί βαθιά η έννοια της Εθνικής Ανεξαρτησίας
ως συλλογική ελευθερία και ως προϋπόθεση εσωτερικής δημοκρατίας.
3. Ο μεταμοντέρνος πόλεμος δεν είναι συνομωσία. Είναι σχέδια στην στρατηγική
των κρατών. Παραθέτω μια εξαιρετική περίληψη της αμερικανικής στρατηγικής η
προσεκτική ανάγνωση της οποίας ερμηνεύει πολλές πτυχές των διακρατικών σχέσεων
στο τρίγωνο Ελλάδα-Κύπρος-Τουρκία των τελευταίων ετών. Ερμηνεύει επίσης πλήρως
το σχέδιο Αναν αλλά και κάθε άλλη επηρεασμού της σκέψης προς την κατεύθυνση του
ΝΑΙ το οποίο ροκανίζει και αποδυναμώνει τις αντιστάσεις ενός λιγότερο ισχυρού
κράτους:
“More powerful states may be in position to alter the conceptions that
the weaker actors have of their own self interests, especially when economic
and military power has delegitimated ideological convictions in weaker or
defeated societies. The United States, for
instance, pressed for a particular vision of the international society should
be ordered after World War II and renewed and reinvigorated this project after
the en of the Cold War. The goal was not simply to promote a particular set of
objectives, but to alter how other societies conceived of their own goals. The
emphasis on what Nye has called soft power engages both realist concerns about
relative capabilities and constructivism’s focus on beliefs and identity”. [Katzenstein/Keohane/Krasner
, International Organization, vol. 52. 4 1998 p. 673] Προσθέτω ότι κάποιοι που
φέρουν επιστημονικοί φορείς πριν δέκα περίπου χρόνια στην υπόθεση του σχεδίου
Αναν εξαθλίωσαν πνευματικά πολλούς ανυποψίαστους αναγνώστες όταν σε
περισπούδαστες αναλύσεις που μαρτυρούν την παρακμή της διεθνολογικής σκέψης
τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη παρουσίασαν την “μαλακή
ισχύ” ως σύμβολο της “νέας εποχής” στο πλαίσιο της οποίας η
γεωοικονομία … αντικαθιστά την γεωπολιτική. Το γεγονός βεβαίως ότι σε κάθε
αξιόπιστη ανάλυση των διεθνών σχέσεων η γεωοικονομία είναι μέρος της
γεωπολιτικής ανάλυσης, ασφαλώς, είναι “λεπτομέρεια” που θυσιάζεται
στον βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας που εξυπηρετεί την εγκατάλειψη ερεισμάτων
από “ασθενείς” κοινωνίες στο πλαίσιο τους συνεχιζόμενου ηγεμονικού
ανταγωνισμού.