Η ανακοίνωση του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Αμυνας κ. Κ. Ησυχου, που άφηνε αιχμές για όσους απόστρατους πήραν, ως είχαν δικαίωμα, θέση υπέρ του ΝΑΙ, δεν έμεινε αναπάντητη. Ενας από τους στρατηγούς ε.α που είχαν προσυπογράψει την ανακοίνωση υπέρ του ΝΑΙ έστειλε την ακόλουθη επιστολή:

«Διαβάζοντας την ανακοίνωση του ΑΝΥΕΘΑ κ. Ήσυχου αδυνατώ πραγματικά να κατανοήσω τους λόγους, που τον οδήγησαν να εκφράσει την άποψη του υπέρ του ΟΧΙ μέσω ενός προλόγου που βρίθει υπονοούμενων για τη θέση που έλαβε το συντριπτικό σύνολο των Ανωτάτων Αξιωματικών ε.α. Οι αναφορές σε αποφθέγματα περί “επαναλήψεων για επηρεασμό των μαζών”, που προφανώς ισχύουν μόνο για όσους δηλώνουν υπέρ του ΝΑΙ και φυσικά όχι για τους υποστηρικτές του ΟΧΙ, τα υπονοούμενα περί της συναίσθησης της ευθύνης και του κύρους, η προειδοποίηση για το θεμιτό της επίκλησης της τιμητικής εξέχουσας δημόσιας θέσης όταν και αν θα προβαίνουν οι ε.α. Αξιωματικοί σε δημόσια παρέμβαση, αλλά και τα απαράδεκτα μαθήματα περί κατεστημένου και δη μηντιακού κατεστημένου αφήνοντας αισχρές υπόνοιες διασύνδεσής του με απόμαχα στελέχη των ΕΔ, που τόλμησαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην επίσημη θέση της συγκυβέρνησης χωρίς φυσικά να ρωτήσουν ή να λάβουν την άδεια, από επαγγελματίες της πολιτικής, που μοναδικό τους επίτευγμα, σύμφωνα με το βιογραφικό τους ήταν και παραμένει η συνδικαλιστική δραστηριοποίηση στη ρημαγμένη πάλαι ποτέ ισχυρή ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, είναι λυπηρό φαινόμενο για τη δημοκρατία μας.

Κύριε Υπουργέ, η θέση σας υπέρ του ΟΧΙ είναι απολύτως σεβαστή και δεν πρόκειται να προβώ σε ουδεμία κρίση, αλλά σας παρακαλώ σεβαστείτε και τη δική μας άποψη και μην υποπίπτετε στο ολίσθημα της οξείας και βάρβαρης κριτικής, που βιώνουν οι εκφραστές της αντίθετης άποψης όταν έχουν το θάρρος να την υποστηρίζουν. Δυστυχώς σε αυτή την τακτική υποπίπτουν όλα σχεδόν τα στελέχη της κυβέρνησης, είτε αδρά φιλοξενούμενα από το κατά τα άλλα μηντιακό κατεστημένο, ή μιλώντας εκ των θεσμικών θώκων τους.
Και ένα τελευταίο αξιοσέβαστε κ. Υπουργέ, με όλο το σεβασμό που πηγάζει εκ της θέσεώς σας, μην κάνετε επίκληση των νεκρών όταν απευθύνεστε σε Ανωτάτους Αξιωματικούς των ΕΔ, που αφιέρωσαν μία ολόκληρη ζωή στην πατρίδα και τίμησαν τους νεκρούς ήρωές της υπηρετώντας σε κάθε εσχατιά του τιμημένου αυτού τόπου, που δυστυχώς τις μέρες μας διασύρεται λόγω μικροπολιτικών ΑΝΣΚ, όπως λέμε εμείς που ίσως δεν θα πρέπει να μιλάμε και πολύ, κατά την ταπεινή σας γνώμη!

Με εκτίμηση,
ένας από τους Στρατηγούς ε.α.

Το Άρθρο του ΑΝΥΕΘΑ Κώστα Ήσυχου

«Ο Ναπολέων έλεγε ότι δεν υπάρχει παρά μόνο μία σοβαρή μορφή ρητορικής,η επανάληψη.
Το πράγμα που διαβεβαιώνεται φτάνει, με τη επανάληψη,να εγκατασταθεί μέσα στα πνεύματα, σε σημείο που να γίνεται αποδεκτό ως μια αποδεδειγμένη αλήθεια»
Gustave Le Bon, Ψυχολογία των μαζών, 1895.

Με αφορμή τις δημόσιες τοποθετήσεις αξιολογότατων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, ανώτατων αξιωματικών ε.α, που παρεμβαίνουν με επιστολές και απευθύνονται στο σύνολο των στελεχών των ΕΔ, επιθυμώ να σχολιάσω με τα παρακάτω λόγια.

Θέλω να πιστεύω πως ο καθένας μας έχει την αίσθηση της ευθύνης και του κύρους που οφείλει να διαφυλάξει, το οποίο απορρέει από τις ύψιστες θέσεις που η Πολιτεία μας έκρινε άξιους και κατάλληλους για να την υπηρετήσουμε, προσφέροντας τις υπηρεσίες μας στο δημόσιο αγαθό που λέγεται Εθνική Άμυνα.

Αυτό θεωρώ πως είναι και το αυστηρό πλαίσιο που προσδιορίζει τόσο τη στιγμή όσο και το ύφος, καθώς και τον λόγο των δημοσίων παρεμβάσεων μας, όταν επικαλούμαστε την τιμητική εξέχουσα δημόσια θέση ή τίτλο.

Γνωρίζουμε όλοι όσοι καλούμαστε να υπηρετήσουμε την Εθνική Άμυνα πως, αυτή η αποστολή ζωής, διαρκώς θα μας ακολουθεί και πολλούς από μας, μας χαρακτηρίζει και μας υπερβαίνει.

Έχω τη βεβαιότητα ότι η αγωνία των Στρατηγών, που συμμετέχουν στις κρίσιμες αυτές ώρες στον δημόσιο διάλογο, ουδεμία σχέση έχει με τον φόβου που συστηματικά καλλιεργείτε από το mediaκο κατεστημένο, καθώς και τη σιγουριά πως αναγνωρίζουν και παραδέχονται την ύπαρξη αυτού του κατεστημένου, περισσότερο δε, πως ουδέποτε το υπηρέτησαν και πολύ μάλλον πως ούτε και σήμερα το υπηρετούν.

Το κατεστημένο δεν αποτελεί μια ορατή κοινωνική συμμαχία των κυρίαρχων δυνάμεων, δεν είναι κάποια κατηγορία ανθρώπων, αλλά ένας αόρατος από τον πολίτη μηχανισμός. Είναι πλέγμα εξουσίας, το οποίο επιβιώνει έναντι πολιτικών αλλαγών και με τον τρόπο αυτό, μπορεί να επιβάλλεται στις πολιτικές δυνάμεις. Ουσιαστικά το κατεστημένο είναι μια εκ των πολιτικών δομών. Γνωρίζει να αναπροσαρμόζεται, αλλάζοντας τους εσωτερικούς του συσχετισμούς δύναμης, με στόχο, βέβαια πάντοτε, την καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων του, τα οποία σε κάθε περίπτωση, τα ταυτίζει με αυτά της χώρας και του έθνους. Έτσι λοιπόν μπορεί και εξισώνει την απώλεια της δικής του εξουσίας επί του έθνους με την «απώλεια» του ίδιου του έθνους.

Οι έννοιες λαός και έθνος παρακολουθούν η μία την άλλη και σύμφωνα με το Σύνταγμα μας, όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους. Έννοια που δεν είναι αφηρημένη αλλά εμπεριέχει όχι απλά ταξικές αντιθέσεις, αλλά και την κυρίαρχη αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας. Η προσφυγή σε δημοψήφισμα είναι εξ΄ορισμού μια δημοκρατική διαδικασία. Το ερώτημα στο αυριανό δημοψήφισμα είναι ξεκάθαρο. Θα παραμείνουμε στις αδιέξοδες πολιτικές λιτότητας ή θα αναζητήσουμε μια προοδευτική διέξοδο μέσω πολιτικών βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους και της χώρας; Και οι δύο προτάσεις διατυπώνουν με σαφήνεια την ευρωπαϊκή τους κατεύθυνση.

Η δική μου η γνώμη είναι πως το ΟΧΙ είναι η περισσότερο ευρωπαϊκή πρόταση, διότι στοχεύει στο να είμαι ισότιμο μέλος μιας κοινότητας και όχι ο επαίτης της, όπως συμβαίνει εδώ και πέντε χρόνια.

Διαφωνώ με το ΝΑΙ, αλλά διαφωνώ πολιτικά, και βέβαια όχι γιατί κάποιοι θεωρούν ότι είμαι λιγότερο πατριώτης. Δεν θα υποπέσω στο ολέθριο σφάλμα να εξυπηρετήσω την δική μου πολιτική επιλογή μέσω της οικειοποίησης μιας εθνικής ιδέας. Η υπεράσπιση των εθνικών ιδανικών και συμβόλων δεν μπορεί ούτε να χρωματίζεται ούτε και να μονοπωλείται. Αυτό οδηγεί σε διχασμό, το να αποτελεί πολιτικό επιχείρημα ο όρκος μας και η πίστη μας στην ιστορική μας παρακαταθήκη.

Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το παράδειγμα των ιστορικών αγώνων του λαού μας και ταυτόχρονα να αναζητήσουμε ποια συμφέροντα υπαγορεύουν την πολιτική επιλογή του ΝΑΙ και ποια την πολιτική επιλογή του ΟΧΙ. Το αποτέλεσμα που θα προκύψει είναι το μεγαλύτερο εχέγγυο για την αποφυγή του όποιου διχασμού και θα αποβάλλει ευθύς και τους φόβου μας, ακόμα και τις ουρές στις τράπεζες θα μπορούσε να αποτρέψει.

Αξίζει λοιπόν να δοκιμάσουμε τη βάσανο της κριτικής προσέγγισης, έτσι θα μάθουμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά, αχρείαστες θα προκύψουν οι αποπροσανατολιστικές και άσχετες με το θέμα μας υπερβολές, θα καταλαβαινόμαστε, και την Κυριακή θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί και…
«Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος σε όλες τις καρδίες σε όλα τα χείλη» όπως λέει ο ποιητής.

Γνωρίζετε καλύτερα από όλους πως τον πολεμιστή δεν τον υποτιμάμε, ακόμα και όταν δακρύζει. Το δάκρυ του δεν είναι ένδειξη δειλίας, είναι μέρος της περίσκεψης του πριν τη μάχη, εκεί θα επιδείξει το θάρρος.

«Αυτός ο λαός σκύβει μόνο μπροστά στους νεκρούς του». Έτσι και στο δημοψήφισμα της Κυριακής θα βγει όρθιος και υπερήφανος.