Γενικά θέματα
, Ελλάδα
7 Ιουλίου 2015
Δημόσια προτροπή προς τον κ. Τσίπρα στις 18 Φεβρουαρίου: Άλλαξε τον Βαρουφάκη, ζήτα τη συναίνεση των κομμάτων
Του Σάββα Καλεντερίδη
Σε άρθρο μου που δημοσιεύθηκε τις 18 Φεβρουαρίου 2015, στη διαδικτυακή πύλη Pontos-news, με τίτλο “Τι δέον γενέσθαι“, χωρίς να έχω ιδιαίτερη πληροφόρηση, απλώς αναλύοντας τα δημοσιεύματα του τύπου, διαπίστωσα ότι η παρουσία του Γιάννη Βαρουφάκη στη θέση του διαπραγματευτή, δημιουργεί σύγχυση και προβλήματα στους εταίρους και τους δανειστές.
Τότε, σε εκείνο το άρθρο, μεταξύ άλλων πρότεινα στον Πρωθυπουργό να αλλάξει τον Γ. Βαρουφάκη με τον κ. Δραγασάκη, να απευθυνθεί στο λαό και να δηλώσει ότι θα ανασκευάσει το σχεδιασμό στις διαπραγματεύσεις, επιδιώκοντας μια συμβιβαστική συμφωνία, ζητώντας την κατανόηση του κόσμου και τέλος του ζητούσα να επιδιώξει τη συναίνεση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, για να πετύχει μια συμβιβαστική συμφωνία με τους δανειστές.
Τελικώς, όλα αυτά έγιναν σήμερα, 6 Ιουνίου 2015, και αφού η χώρα σύρθηκε σε ένα άνευ νοήματος και διχαστικό δημοψήφισμα, αφού εν των μεταξύ η πατρίδα μας στούκαρε στην κυριολεξία, με άμεσο τον κίνδυνο χρεωκοπίας κα εξόδου από το ευρώ ή στην καλύτερη περίπτωση με την υπογραφή μιας συμφωνίας πολλαπλάσια χειρότερη από εκείνη που θα υπογράφαμε το Φεβρουάριο.
Επειδή αυτές τις μέρες ακούστηκαν και γράφηκαν πολλά “ευφυολογήματα” από διαφόρους, οι οποίοι μάλιστα μας κάνουν και μαθήματα πατριωτισμού, ηρωισμού, γενναιότητας και υπευθυνότητας, σας παραθέτουμε το άρθρο, για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα, παραμένοντας από την πλευρά μας πιστοί στην άποψη ότι η κριτική είναι εθνική ευθύνη και ότι οι αερολογίες και οι εκ του ασφαλούς λεονταρισμοί και “ηρωισμοί” είναι επικίνδυνη και ανεύθυνη συμπεριφορά για τα συμφέροντα της πατρίδας μας:
Σάββας Καλεντερίδης: Τι δέον γενέσθαι
Μετά από μια ακατανόητη σπουδή να καταλάβει την εξουσία, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ επαληθεύουν τους φόβους εκείνων που μιλούσαν για έλλειψη εναλλακτικού σχεδίου, για την περίπτωση που δεν κατορθώναμε να πείσουμε τους εταίρους μας να αποδεχτούν το κανονικό μας σχέδιο.
Τώρα δυστυχώς αποδεικνύεται ότι ούτε κανονικό σχέδιο είχαμε, όπως ομολογεί ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου, ο οποίος δηλώνει ότι «Δεν έχω καταλάβει ποιο είναι το αίτημα της Ελλάδας που πρέπει να υποστηρίξω»! Και αναφέρεται στη δραματική σύνοδο του Eurogroup, όπου δεν τσαλακώθηκε μόνο ο Βαρουφάκης, αλλά ολόκληρη η Ελλάδα.
Όταν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ επέμεναν με πείσμα να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές, με αφορμή την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας, εύλογα όλοι θεωρούσαμε ότι έχουν έτοιμο σχέδιο, το οποίο θα εφαρμόσουν και η χώρα θα βαδίσει το δρόμο της ανάπτυξης, εγκαταλείποντας την καταστροφική λιτότητα.
Όμως παραμένει ένα ερώτημα, στο οποίο κάποια στιγμή πρέπει να απαντήσουν οι εξουσιομανείς της κυβέρνησης. Γιατί δεν περίμεναν να γίνουν εκλογές το 2016, οπότε η χώρα, με βάση τις προβλέψεις και της ΕΕ, θα είχε πιάσει κάποιους στόχους, θα είχε ανάπτυξη 3% και θα είχε βελτιωθεί και η διαπραγματευτική ικανότητα της επόμενης κυβέρνησης;
Δηλαδή, γιατί δεν περίμεναν να κερδίσουν τις εκλογές του 2016, που ήταν σίγουρο ότι θα τις κερδίσουν, για να διαχειριστούν έτσι από καλύτερη θέση την κατάσταση και να κερδίσουν κάτι καλύτερο για τη χώρα;
Περιμένοντας όμως αυτή την απάντηση, οψέποτε και εάν δοθεί, να δούμε τι μπορεί να γίνει τώρα, που η κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένη στον ανερμάτιστο και ανεύθυνο προεκλογικό της λόγο και σε υποσχέσεις οι οποίες περιορίζουν δραματικά τη δυνατότητα και τα όρια της διαπραγμάτευσης.
Το πρώτο που πρέπει να γίνει, είναι να απεγκλωβιστεί η κυβέρνηση από τις ανερμάτιστες υποσχέσεις και να δεσμευθεί ενώπιον των πολιτών πάνω σε μια νέα, πιο ρεαλιστική και υπεύθυνη βάση, χωρίς να θέτει όριο στην αποφασιστικότητά της, σε σχέση πάντα με το πόσο είναι διατεθειμένη να «τεντώσει το σχοινί» με τους δανειστές και τους εταίρους μας.
Το δεύτερο είναι να αναθέσει το ρόλο του διαπραγματευτή στον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, τον κ. Δραγασάκη, ο οποίος διαθέτει την πείρα και την ωριμότητα να συνδιαλεχθεί και αν χρειαστεί ακόμα και να συγκρουστεί με τους εταίρους μας.
Το τρίτο, να επιδιώξει η κυβέρνηση τη συνεννόηση με όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, πάνω στο καινούριο πιο ρεαλιστικό πλαίσιο που προαναφέραμε, για να δοθεί η αίσθηση και το μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η Ελλάδα είναι ενωμένη και επιδιώκει έναν έντιμο συμβιβασμό, χωρίς να αποκλείεται όμως τίποτα και εννοούμε τα όρια της αντίδρασής μας σε παράλογες απαιτήσεις.
Με άλλα λόγια, αντί να τσαλακώσουν οι Ευρωπαίοι την κυβέρνηση και το αντιμνημονιακό στρατόπεδο, που σύμφωνα με την εκτίμησή μας αυτό είναι μια από τις επιδιώξεις των εταίρων μας, να επιδιώξει η ίδια η κυβέρνηση μια σχεδιασμένη υποχώρηση από τις θέσεις της, δίνοντας τις κατάλληλες εξηγήσεις τους Έλληνες πολίτες και δημιουργώντας έτσι ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο και ταυτοχρόνως ένα ασφαλές διαπραγματευτικό πλαίσιο με περισσότερα περιθώρια ελιγμών.
Αν η κυβέρνηση επιμείνει στη ρότα που έχει χαράξει –αν υπάρχει ρότα– υπάρχει ο κίνδυνος της συντριβής της, κάτι που θα έχει επιπτώσεις και στην ίδια τη χώρα.
Τέλος, καλό είναι από τα παθήματα να βγάζουμε και τα απαραίτητα μαθήματα, ένα από τα οποία είναι ότι πρέπει επιτέλους σ’ αυτήν τη χώρα να ανακαλύψουμε αυτό που λέγεται υπευθυνότητα και στρατηγικός σχεδιασμός, εγκαταλείποντας το προσφιλές δόγμα του «βλέποντας και κάνοντας» και του «σχεδιάζουμε στο γόνατο»…
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο FacebookΑκολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook
Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter
Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube