του Σάββα Καλεντερίδη
Το έχουμε ξαναγράψει. Η κρίση, εκτός του ότι διέλυσε την κοινωνία, εκτός του ότι καταρράκωσε το κύρος της χώρας διεθνώς, με τους κάθε λογής ουάου να περιφέρουν διεθνώς σε κανάλια και συνόδους τα εσωτερικά, προσωπικά και ψυχολογικά τους προβλήματα ως θέσεις της Ελλάδας, εκτός του ότι διέλυσε τα παλιά κόμματα εξουσίας, που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την κρίση, προκάλεσε τερατογενέσεις στο χώρο της πολιτικής και της δημόσιας έκφρασης.
Την τερατογένεση στο χώρο της πολιτικής την είδαμε αυτούς τους πέντε μήνες, δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε.
Θα σχολιάσουμε, όμως, την τερατογένεση στο χώρο της δημόσιας έκφρασης.
Εκεί, είδαμε δημοσιογράφους σε καθεστωτικά μέσα αλλά και σε μέσα που υποστηρίζουν και υποστηρίζονται από τα κόμματα της τερατογένεσης, να “πυροβολούν” την άλλη άποψη, χαρακτηρίζοντας όποιον δεν συμφωνούσε με τις δικές τους θέσεις, που ήταν οι θέσεις της κυβέρνησης, ως “γερμανοτσολιάδες”, “δωσίλογους”, πεσμένους στα “τέσσερα”, τη “φωνή των τοκογλύφων” και άλλα τέτοια…
Και πάλι εκεί, στο χώρο της δημόσιας έκφρασης και συγκεκριμένα στα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είδαμε δύο φαινόμενα.
Το ένα ήταν πολίτες που τα “είχαν πάρει στο κρανίο” με τους προηγούμενους και είδαν ως σανίδα σωτηρίας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έτσι, όποιος άγγιζε την κυβέρνηση, τη σανίδα σωτηρίας τους δηλαδή, ήταν εχθρός τους και γι’ αυτό τον στόλιζαν με όποια κοσμητικά επίθετα.
Το άλλο φαινόμενο είναι αυτό που λέμε τρολ. Δηλαδή εγκάθετοι που δρουν συστηματικά στο διαδίκτυο, σε διατεταγμένη υπηρεσία, εξυπηρετώντας έναν συγκεκριμένο σκοπό.
Φυσικά αυτό το φαινόμενο δεν είναι αποκλειστικό προϊόν της κρίσης. Υπήρχε και πριν, χρηματοδοτούμενο από κύκλους της προηγούμενης κυβέρνησης.
Τώρα όμως, καθότι οι κομμουνιστές, λόγω ολοκληρωτικής ιδεολογίας, είναι πιο επαγγελματίες στην προπαγάνδα, η κατάσταση είχε ξεφύγει.
Θα μπορούσε δεν να χαρακτηριστεί αυτό το πεντάμηνο ως η χρυσή εποχή των τρολ.
Το θέμα είναι ότι από χθες το βράδυ, που ο Τσίπρας έκανε την πρόταση των 8 δις στην Τρόικα, οι δημοσιολογούντες σε αυτήν την αγορά των αποκυημάτων της τερατογένεσης, με πρώτα τα τρολ, έχουν εξαφανιστεί από τα πληκτρολόγια.
Προφανώς ο μηχανισμός της προπαγάνδας δεν έχει ολοκληρώσει την “παραγωγή επιχειρημάτων”, όπως φαίνεται από τους “δημοσιογράφους” της Αυγής, που από το πρωί, εκτός από την οίηση, έχουν χάσει και το χρώμα τους και απλά ψελίζουν κάποιες ασυνάρτητες δικαιολογίες.
Αλήθεια, είναι δυνατόν να λέγεται κάποιος δημοσιογράφος, που πρέπει να αποτελεί τον ορισμό της ελεύθερης έκφρασης, όταν υπηρετεί ένα στρατευμένο κομματικό έντυπο;