Οι νομοθετικές ρυθμίσεις που προωθεί η Κυβέρνηση σε όλες τις βαθμίδες τις εκπαίδευσης δείχνουν ότι κάνει κινήσεις προς τα πίσω. Ουσιαστικά, αντιδρά σε ότι παρέλαβε χωρίς νέο σχέδιο. Γιατί δεν μιλάμε για νέες προτάσεις ή υιοθέτηση επιτυχημένων διεθνών πρακτικών. Αντιθέτως, μιλάμε για επιστροφή σε δοκιμασμένα, αποτυχημένα μοντέλα, που έχουν εφαρμοστεί για χρόνια με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η επαναφορά του ασύλου, η κατάργηση των εξετάσεων στα Πρότυπα-Πειραματικά, η κατάργηση της αξιολόγησης, η ενδυνάμωση των φοιτητικών παρατάξεων, η κατάργηση των συμβουλίων των πανεπιστημίων, ο τρόπος επιλογής των διευθυντών στη Β΄θμια εκπαίδευση, δε συνιστούν μεταρρύθμιση, αλλά οπισθοδρόμηση. Ενώ σε μεγάλη περιπέτεια ενδέχεται να μπουν τα ελληνικά πανεπιστήμια με την αλλαγή στο σύστημα μέτρησης πιστωτικών μονάδων για την απονομή του πτυχίου. Ο Πρωθυπουργός για όλες αυτές τις προωθούμενες αλλαγές δήλωσε ότι: «Οι επιλογές της παιδείας δεν είναι ιδεολογικά ουδέτερες αλλά έχουν ιδεολογικό περιεχόμενο». Που είναι ποιο κύριε Πρωθυπουργέ; H επιστροφή στην δεκαετία του ’80 με όλες τις παθογένειες της; Επιστροφή στην αναξιοκρατία, στον άκρατο συνδικαλισμό, στην εσωστρέφεια και στη βία, που για χρόνια κυριαρχούσαν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα;
 Σε ποιο εμπνευσμένο μέλλον μας οδηγούν όλες αυτές οι αλλαγές, όταν όχι μόνο δεν εφαρμόζονται πουθενά στον κόσμο αλλά και όσα από αυτά εφαρμόστηκαν δεν πέτυχαν. Γιατί λοιπόν επαναφέρονται; Γιατί μια νέα Κυβέρνηση εξακολουθεί να πάσχει από ιδεοληπτικές αγκυλώσεις;
Δεν είναι πρόοδος και δεν αποτελεί εξέλιξη η επιστροφή προς τα πίσω, που κινείται στο ισοπεδωτικό ιδεολογικό πλαίσιο του Υπουργού: «η αριστεία είναι ρετσινιά». Υγιές και δημιουργκό θα ήταν να δήλωνε: «θα συνεχίσω το έργο των Πρότυπων-Πειραματικών σχολείων, θα κάνω τις απαραίτητες ρυθμίσεις να εξελιχθούν ακόμα περισσότερο, θα τα βελτιώσω κάνοντάς τα σχολεία Πρότυπα όχι μόνο για τα δημόσια σχολεία της Ελλάδος αλλά και όλης της Ευρώπης». Έναν Υπουργό Παιδείας όπου θα είχε σαν όραμα να ξαναδώσει στα ελληνικά Πανεπιστήμια τη θέση που τους αξίζει. Πως; Με οργάνωση και νοικοκύρεμα. Αφήνοντας έξω την ανομία, την αναξιοκρατία, την αδιαφάνεια και όχι να συζητούμε 10 μέρες τι θα πρέπει να γίνει με την κατάληψη του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το εκπαιδευτικό προσωπικό το διαθέτουμε.
Δυστυχώς, η Κυβέρνηση και στον τομέα της Παιδείας ακολουθεί τη στρατηγική του βλέποντας και κάνοντας. Δεν έχει καταλάβει ότι δεν είναι πάντα στραβός ο γυαλός και δεν φταίει για όλα η κακή Γερμανία και οι φιλελεύθερες πολιτικές. Υπάρχει και η περίπτωση να αρμενίζουμε στραβά αγκυλωμένοι σε ιδεοληψίες επικίνδυνες. Η Παιδεία όμως, πρέπει και οφείλει να αποτελεί τη βασική και ουσιαστική δομή μιας κοινωνίας η οποία μπορεί να οδηγήσει στην πρόοδο. Χωρίς παιδεία, ακόμα κι αν με έναν μαγικό τρόπο μας χαρίσουν τα χρέη μας θα εξακολουθούμε να είμαστε «χρεοκοπημένοι»,  απομονωμένοι στο μικρόκοσμό μας, που για ότι κι αν μας συμβαίνει θα φταίνε πάντα κάποιοι κακοί άλλοι.
[email protected]