Ο Ναμπίλ Ελ Αράμπυ, γενικός γραμματέας του Αραβικού Συνδέσμου, προσπαθεί να εξηγήσει το σχέδιο της κοινής «αραβικής» δύναμης.

Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο
Βολταίρος (Γαλλία)            (μτφρ.
Κριστιάν)

Πολλά Κράτη και προσωπικότητες  που
είχαν λάβει θέση κατά την έναρξη του πολέμου της Υεμένης άλλαξαν γνώμη. Επιφυλασσόμενοι να
τοποθετηθούν αυτόματα σύμφωνα με το χάσμα σουνιτών / σιιτών, καλούν για κατάπαυση
του πυρός και για εξεύρεση πολιτικής λύσης. Πίσω από αυτό το
αχρείαστο πόλεμο κρύβεται στην πραγματικότητα το χέδιο για τη δημιουργία ενός
αραβικού ΝΑΤΟ … υπό ισραηλινή διοίκηση.

Στο  Δόγμα Εθνικής  Ασφαλείας του , που δημοσιεύτηκε
στις 6 Φεβρουαρίου 2015, ο Πρόεδρος Ομπάμα έγραφε: «Μια μακροπρόθεσμη
σταθερότητα [στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική] απαιτεί κάτι περισσότερο
από τη χρήση και την παρουσία αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων.  Απαιτεί εταίρους που
είναι σε θέση να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Γι ‘αυτό θα επενδύουμε
στην ικανότητα του Ισραήλ, της Ιορδανίας και των συνεργατών μας στον Κόλπο να
αποθαρρύνουν μια επίθεση, διατηρώντας παράλληλα τη σταθερή δέσμευσή μας για την
ασφάλεια του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένης της ποιοτικής στρατιωτικής πρωτιάς του»[ 1 ] .

Η προσεκτική ανάγνωση του εγγράφου δεν αφήνει καμία αμφιβολία. Η στρατηγική του
Πενταγώνου συνιστάται στο να δημιουργηθεί μια σύγχρονη εκδοχή του Συμφώνου της
Βαγδάτης, ένα αραβικό ΝΑΤΟ, έτσι ώστε να μπορέσει να αποσύρει τις στρατιωτικές
δυνάμεις του από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική και να τις επανατοποθετήσει
στην Άπω Ανατολή (η «στρόφιγγα» (pivot)  κατά της Κίνας).

Ομοίως, είναι σαφές ότι στο όραμα του, το Πεντάγωνο σχεδιάζει ότι αυτή η «κοινή
αραβική αμυντική δύναμη» θα αποτελείται από χώρες του Κόλπου και τη
Ιορδανία, και ότι θα βρίσκεται υπό ισραηλινή διοίκηση. Αν πάρουμε το
παράδειγμα του Συμφώνου της Βαγδάτης, υπενθυμίζεται ότι είχε συσταθεί από το
Ηνωμένο Βασίλειο με τις πρώην αποικίες του. Ωστόσο, μετά από
τρία χρόνια, το επιτελείο του τέθηκε κάτω από την διοίκηση του Πενταγώνου, παρότι
οι Ηνωμένες Πολιτείες ποτέ δεν έχαν προσχωρήσει στο Σύμφωνο.

Τον Νοέμβριο του 2013, ο τότε Πρόεδρος του Ισραήλ, Σιμόν Πέρες,  μίλησε με τηλεδιάσκεψη ενώπιον του Συμβουλίου
Ασφαλείας του Κόλπου, που είχε συνέλθει στο Αμπού Ντάμπι με την παρουσία
εκπροσώπων από τα βασικά μέλη του Αραβικού Συνδέσμου και σουνιτικά Κράτη της
Ασίας [ 2 ]. Η παρέμβαση του, η
οποία επικεντρώθηκε στην ανάγκη για ένα νέο στρατιωτικό σύμφωνο κατά του Ιράν,
καταχειροκροτήθηκε επί μακρόν.

Το SIPRI της Στοκχόλμης μόλις
αποκάλυψε ότι η Σαουδική Αραβία είχε προετοιμαστεί να δημιουργήσει την «κοινή αραβική
αμυντική δύναμη» αυξάνοντας τον στρατιωτικό προϋπολογισμό της το 2014 με 13 δισεκατομμύρια
δολάρια (+17%!).

Το Ριάντ προσπαθεί να εμπλέξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό Κρατών σε
αυτό το σχέδιο. Κατάφερε να αγοράσει τη συμμετοχή της Αιγύπτου. Για να γίνει αυτό,
τα Κράτη του Κόλπου έχουν προσφέρει 12 δισεκατομμύρια δολάρια για τα επενδυτικά
σχέδια του Καΐρου, κατά τη διάρκεια της οικονομικής διάσκεψη στο Σαρμ ελ-Σέιχ
στις 13 Μαρτίου.

Ο Αραβικός Σύνδεσμος ενέκρινε το σχέδιο στη σύνοδο κορυφής του Σαρμ
ελ-Σέιχ, την 1η Απριλίου. Επισήμως, πρόκειται να εφαρμοστεί η Αραβική Συνθήκη Άμυνας
του 1950 για τη καταπολέμηση της τρομοκρατίας, εκτός αν πρόκειται να
ικανοποιηθούν οι σαουδαραβικές φιλοδοξίες στην Υεμένη. Ο πόλεμος κατά των Χούτι,
του οποίου κανείς δεν καταλαβαίνει την ανάγκη, παίζει το ρόλο μιας άσκησης πλήρους
μεγέθους, χωρίς κανείς να εκφράσει συμπόνια για τους χιλίους θανάτους και 3.000
τραυματίες που ήδη προκάλεσε.

Ήδη, σύμφωνα με το Stratfor, το στρατιωτικό επιτελείο
της επιχείρησης «Αποφασιστικής Θύελλας» δεν είναι στην Αραβία, αλλά στη Σομαλιλάνδης.  Αυτή η χώρα, η οποία
κήρυξε την ανεξαρτησία της το 1960 και στη συνέχεια έγινε μέρος της Σομαλίας
μετά από πραξικόπημα το 1969, διακήρυξε ξανά την ανεξαρτησία της το 1991,
προτού επανέλθει και πάλι στη Σομαλία το 1994 και κήρυξε για τρίτη φορά την
ανεξαρτησία της το 2002. Κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων ανεξαρτησίων της, το
Ισραήλ ήταν το πρώτο κράτος που αναγνώρισε τη Σομαλιλάνδη. Επί του παρόντος, το
κράτος δεν αναγνωρίζεται από κανέναν, αλλά από το 2010, είναι μια ισραηλινή
βάση για να ελέγχει τα Στενά του Μπαμπ ελ-Μαντεμπ, τα οποία συνδέουν τη Διώρυγα
του Σουέζ και την Ερυθρά Θάλασσα με τον Κόλπο του Άντεν και τον Ινδικό Ωκεανό .

Οι αρχηγοί του επιτελείου του Αραβικού Συνδέσμου θα συναντηθούν τις 22
Απριλίου για να αξιολογήσουν τις μονάδων που θα μπορούσαν να διαθέσουν αυτού
του μηχανισμού. 

Η Αίγυπτος, το Κουβέιτ και το Μαρόκο -και τα τρία συμμετέχουν στην
βομβιστική επίθεση στην Υεμένη-  θα
παρουσιάσουν μια προκαταρκτική έκθεση την 1η Ιουλίου.

Όλα αυτά ήταν δυστυχώς προβλέψιμα. Μετά την προδοσία του συριακού λαού εξαίροντας τη Συρία
από τις τάξεις του κατά παράβαση του καταστατικού του, ο Αραβικός Σύνδεσμος
ετοιμάζεται να προδώσει τον παλαιστινιακό λαό και να θέσει τα στρατεύματά του
κάτω από την εντολή ενός αποικιοκρατικού κράτους.

[ 1 ]  Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας , του Λευκού Οίκου,
6 Φεβρουαρίου, 2015.  και τα σχόλια μας: « Ο Ομπάμα επανοπλίζει»  “από τον Thierry Meyssan,  Voltaire Network , 9 Φεβρουαρίου
2015.

[ 2 ] «  Ο Σιμόν Πέρες μίλησε ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας του Κόλπου στα τέλη
Νοεμβρίου » , Voltaire Network , 3 Δεκεμβρίου 2013.

Τιερί Μεϊσάν

http://www.voltairenet.org/article187351.html