Η Γερμανία πήρε «θέση μάχης»! Εμείς;
ταχύτητα με την οποία η νέα ελληνική κυβέρνηση προχώρησε στην αποπομπή
της τρόικας και στην παρεμπόδιση επιβολής νέων, εκτεταμένων κυρώσεων
κατά της Ρωσίας αποτέλεσε –κατά γενική ομολογία– ένα είδος πολιτικού
Blitzkrieg, που ξάφνιασε και αναστάτωσε το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες αλλά
και τους εν Ελλάδι μνημονιακούς υποτακτικούς τους. Στο πλαίσιο αυτό,
ακόμη και η συμβολική παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού στο μνημείο
πεσόντων στην Καισαριανή εκνεύρισε τους Γερμανούς, καθώς έγινε αντιληπτό
ότι αργά ή γρήγορα το κατοχικό δάνειο θα έρθει –για πρώτη φορά με
αξιώσεις– στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπως και ο ευμενής τρόπος
που το 1953 οι νικητές του πολέμου αντιμετώπισαν την ηττημένη και
καταχρεωμένη Γερμανία.
Ο αιφνιδιασμός πήρε τέτοιες διαστάσεις που η Handelsblatt είδε ξαφνικά να πλανάται ένα νέο «φάντασμα πάνω από την Ευρώπη», με τον Τσίπρα σε ρόλο «επαναστάτη του παρόντος και μαέστρο της αλλαγής», επισημαίνοντας παράλληλα τον κίνδυνο «η ελληνική επανάσταση να εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη»[1]. Τέτοια «φαντάσματα» προφανώς και δεν είναι ευχάριστα για την καγκελάριο Μέρκελ, γεγονός που επισημαίνει και το Spiegel: «η νίκη του Τσίπρα είναι ήττα της Μέρκελ» και με τη νίκη αυτή «υπάρχει ένα πρόβλημα για όλους, κυρίως όμως για την Μέρκελ, η οποία καλείται τώρα να λύσει αυτό το πρόβλημα»[2]. Επικαλούμενη το ίδιο μαρξιστικό «φάντασμα» αλλά πολύ πιο ανήσυχη η Welt αναρωτιέται μήπως «η Μέρκελ σε λίγο δεν θα έχει λόγο στην Ευρώπη», καθώς «ο θρίαμβος του Τσίπρα στην Ελλάδα αλλάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση», κάνοντας «δεξιούς και αριστερούς λαϊκιστές να πανηγυρίζουν για τη νίκη του – και οσφραίνονται την ευκαιρία τους να τελειώσουν την πολιτική λιτότητας που επέβαλε η καγκελάριος»[3].
Η γερμανική κυβέρνηση μπορεί να μην αντέδρασε με την ίδια ταχύτητα, προτιμώντας να κρατήσει στάση αναμονής. Το σύνθημά της, όπως σημειώνει η Welt είναι: «αφήστε τους Έλληνες να έρθουν. Σ’ ένα μήνα τελειώνει το δεύτερο πρόγραμμα βοήθειας». Αντιθέτως, άμεση ήταν η αντίδραση από τα καθεστωτικά και συνεργαζόμενα με μυστικές υπηρεσίες «έγκριτα» ΜΜΕ της Γερμανίας[4] που προχώρησαν σε μια πρωτόγνωρη, εν παραλλήλω ομοβροντία μίσους, απαξίωσης, εχθρότητας, ύβρεων, περιφρόνησης και εκβιασμών κατά της Ελλάδας και του πρωθυπουργού της. Και αν η οικονομική διάσταση της ανθελληνικής υστερίας των γερμανικών ΜΜΕ είναι εν πολλοίς γνωστή σε όλη τη διάρκεια της νέας «ελληνικής τραγωδίας», αυτό που προστέθηκε πλέον στη γερμανική φαρέτρα είναι και οι γεωπολιτικές αντιθέσεις στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η αντιπαράθεση της Δύσης με τη Ρωσία.
Επικεφαλής στη νέα φάση δαιμονοποίησης της Ελλάδας αυτή τη φορά δεν είναι η «κίτρινη» Bild αλλά η «ποιοτική» die Zeit, η οποία εύχεται όχι μόνο τη γρήγορη αποτυχία της νέας, δημοκρατικά εκλεγμένης ελληνικής κυβέρνησης, λόγω «της εσωτερικής της αντίφασης και του εξωτερικού παραλογισμού της»[5], αλλά και μεγαλύτερη δυστυχία στον ελληνικό λαό. Για τους διαπλεκόμενους φιλοατλαντιστές λομπίστες, γύρω από τον εκδότη της εφημερίδας Josef Joffe, «η νέα ελληνική κυβέρνηση αποτελεί κίνδυνο για την Ευρώπη», όχι τόσο για τις όποιες οικονομικές απώλειες των δανειστών της Ελλάδας αλλά επειδή με τη στάση της στο ουκρανικό ζήτημα «απειλεί την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, την ψυχή της Ευρώπης», γιατί «προδίδει σχεδόν όλες τις ηθικές και νομικές αξίες που για την Ευρώπη είναι άγιες»!
Κι όμως για τα γερμανικά ΜΜΕ αυτές οι δυο «άγιες» ευρωπαϊκές «αρετές» δεν απειλούνται όταν αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροπλάνα, που απογειώνονται και από τη Γερμανία, δολοφονούν αμάχους, όταν Αμερικανοί και Γερμανοί πράκτορες, σε αγαστή συνεργασία με καθαρόαιμους ναζί υποκινούν πραξικοπήματα ενάντια σε δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις (Ουκρανία), ούτε βεβαίως όταν προκαλούν πολέμους σε τρίτες χώρες (Λιβύη, Ιράκ, Συρία) και συνεργάζονται άψογα με σκοταδιστικά καθεστώτα σαν τη Σαουδική Αραβία, ούτε όταν συμβάλουν στη γιγάντωση του ισλαμικού χαλιφάτου ή όταν ανέχονται φυλακές–βασανιστήρια, ακόμα και εντός της Ευρώπης (Πολωνία, Ρουμανία) και διευκολύνουν απαγωγές και βασανιστήρια υπόπτων. Στο όνομα της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και της «ευρωπαϊκής ψυχής» απαιτούν θρασύτατα τον «σεβασμό»[6] από την Ελλάδα και παράλληλα εύχονται την καταστροφή της επειδή τόλμησε για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια να μην εννοεί την εθνική κυριαρχία και τη διπλωματία όπως αυτοί επιθυμούν – την ώρα μάλιστα που ίδιοι οι ευρωπαίοι ιππότες της ηθικής και της αξιοπρέπειας ανέχονται δουλοπρεπώς οι ΗΠΑ και οι λοιπές αγγλοσαξονικές χώρες του «Five-Eyes Club» να παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα και που δεν ενοχλούνται όταν ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπης, Αμερικανός στρατηγός Ben Hodger, μοιράζει σε τραυματισμένους στρατιώτες στα ουκρανικά στρατιωτικά νοσοκομεία «μετάλλια ανδρείας» των ΗΠΑ.
Ο μέσος Γερμανός πολίτης γνωρίζει πλέον από τα ΜΜΕ της χώρας του ότι ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών είναι «εθνικιστής, θαυμαστής του Πούτιν, φίλος της Κίνας, ιδεολόγος του μίσους κατά της Γερμανίας»[7], με «προσβάσεις στη ρωσική ακροδεξιά», η οποία – ειρήσθω εν παρόδω – «επηρεάζει τον Πούτιν» και ότι ο «ακροδεξιός» υπουργός Άμυνας μιας χώρας που αρνείται πλέον να είναι αποικία χρέους της Δύσης «προκάλεσε αναίτια» τους «φιλήσυχους» Νεοοθωμανούς, όταν τόλμησε να τιμήσει τους νεκρούς αξιωματικούς των Ιμίων, πετώντας σε ελληνικό εναέριο χώρο. Για τα γερμανικά ΜΜΕ, που ουδέποτε ασχολούνται με τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, αυτή η υπουργική ενέργεια δεν θεωρήθηκε απλά και μόνο «ελληνική πρόκληση» αλλά και η αιτία να επανακυκλοφορήσει στο διαδίκτυο, δύο σχεδόν χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση, άρθρο με τον προκλητικό τίτλο: «η λαιμαργία της Ελλάδας για πρώτες ύλες προκαλεί την Τουρκία»[8].
Είναι σαφές ότι η γερμανική κυβέρνηση προετοιμάζει επιθετικά τη γερμανική κοινή γνώμη για μια σκληρή αντιπαράθεση με την Ελλάδα, απειλώντας την με καταστροφή, αν η ελληνική κυβέρνηση επιμείνει να αμφισβητεί τη γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη. Η Γερμανία δεν θα διστάσει να εφαρμόσει το δικό της οικονομικό Blitzkrieg και να οδηγήσει την Ελλάδα σε χρεωκοπία, δίνοντας έτσι και το παράδειγμα στους λοιπούς Νοτιοευρωπαίους. Το ερώτημα είναι αν η Ελλάδα θα βρεθεί μόνη της απέναντι στη γερμανική επίθεση και κυρίως αν η Αμερική, η Κίνα, η Γαλλία αλλά και η Ρωσία θα επιτρέψουν αυτό που για τη Μέρκελ και τους Γερμανούς προτεστάντες μπορεί –πέρα από τις προφανείς γεωοικονομικούς και γεωπολιτικούς παραμέτρους– να εκλαμβάνεται και σαν αυτονόητη τιμωρία για αυτούς που «αμάρτησαν» ή που τόλμησαν να τους αντισταθούν.
[1] Stefan Kreitewolf, «Η Ελληνική Επανάσταση», Handelsblatt, 31-1-2015.
Alkman Granitsas, Stelios Bouras, «Η λαιμαργία της Ελλάδας για πρώτες
ύλες προκαλεί την Τουρκία», die Welt, 8-3-2013 (αναδημοσίευση από τη
WSJ.de, που είχε διαφορετικό όμως τίτλο: «Η Ελλάδα θέλει πρόσβαση στο
μαύρο χρυσό»).
Υβριστικό άρθρο της Deutsche Welle ενάντια στην κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό
Αφάνταστη επίθεση της Deutsche Welle ενάντια στην κυβέρνηση και τον λαό της Ελλάδας
Ένα απερίγραπτο, προσβλητικό, εμετικό άρθρο δημοσίευσε η Deutsche Welle που στρέφεται ενάντια στον ελληνικό λαό και την κυβέρνηση της χώρας με υβριστικές εκφράσεις και ευθείς απειλές. Πέρα από τους χαρακτηρισμούς ενάντια στον εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας και τις απειλές, στο άρθρο αφήνονται προσβλητικότατες υπόνοιες ότι το “αφεντικό” του κ. Τσίπρα στο ΔΝΤ, η κ. Λαγκάρντ θα “διασκεδάσει” μαζί του, ενώ αναφέρεται στον ελληνικό λαό ως δήθεν θύματα που κλαίνε ενώ είναι ένοχοι για την κατάσταση όπου βρίσκονται.
Όμως δε μένει εκεί αφού προχωράει σε άλλο ένα ατόπημα θεωρώντας ότι η Γερμανία δικαιούταν τη διαγραφή του χρέους, επειδή έβγαινε από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ η Ελλάδα δε δικαιούται διαγραφή επειδή αυτή φταίει για τα χρέη της. Λες και για να δικαιούται η Ελλάδα κάποια ελάφρυνση στο χρέος της όφειλε να έχει προχωρήσει σε φρικιαστικά εγκλήματα, όπως είχε προχωρήσει η Γερμανία υπό το ναζιστικό καθεστώς. Να σημειώσουμε ότι η συγγραφέας του άρθρου στο αυθεντικό κείμενο στα γερμανικά αναφέρεται στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως σκέτο Δεύτερο Πόλεμο.
Το άρθρο υπογράφει η δημοσιογράφος Barbara Wesel.
H Deutsche Welle είναι η φωνή της Γερμανίας στο εξωτερικό και συνήθως μέσω αυτού εκφράζονται οι επίσημες θέσεις της κυβέρνησης. Ως εκ τούτου, τίποτα δε δημοσιεύεται τυχαία. Το άρθρο δημοσιεύτηκε την ίδια ημέρα όπου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας βράβευε τον γενικό διευθυντή της Deutsche Welle κ. Λίμπουργκ με το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος.
Η Αθήνα είναι σε πορεία σύγκρουσης, και μάλιστα πιο γρήγορα από ό, τι αναμενόταν από τις Βρυξέλλες. Τώρα είναι αναγκαίο να αναπτυχθούν γρήγορα στρατηγικές αντεπίθεσης πριν προλάβουν οι δυνάμεις τους χάους στην Ελλάδα να παρασύρουν όλη την Ευρώπη, λέει η Barbara Wesel.
Τις πρώτες ημέρες κυριαρχούσε αμηχανία στις Βρυξέλλες, αν και πώς θα συνδιαλλαγούν με τη νέα ελληνική κυβέρνηση. Τώρα η απάντηση ήρθε τελικά από την Αθήνα και λέει: Καθόλου!
Ο Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης, δεν θέλει να μιλήσει με τη λεγόμενη τρόικα που αποτελείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Είναι σαν να λέμε πως κάποιος αποφασίζει να μη μιλά με την τράπεζα που του έδωσε ένα δάνεια επειδή θεωρούν τις τράπεζες, το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και ακόμη και την παγκόσμια οικονομία ένα γουρουναριο (αχούρι). Δεν απαγορεύεται να πιστεύει κανείς κάτι τέτοιο. Μόνο που τότε θα πρέπει να υποστεί και τις συνέπειες: Τέρμα τα λεφτά.
χρηματοδοτών, η οποία αποφασίζει για τις περαιτέρω πληρωμές. Και δεν
μπορούν να κάνουν αλλιώς παρά να ακυρώσουν την παράδοση εφτά
δισεκατομμυρίων € που ήταν να δοθούν έως τέλος του Φεβρουαρίου από το
τελευταίο πακέτο βοήθειας
Δεν τα θέλουμε λέει η Αθήνα πεισματάρικα. Ωστόσο η Ελλάδα θα
χρειαστεί το Φεβρουάριο και το Μάρτιο περίπου έντεκα δισεκατομμύρια ευρώ
για την αναχρηματοδότηση, τόκους. Θέλει η χώρα να σταματήσει να
ανταποκρίνεται στις οικονομικές της υποχρεώσεις;
Επίσης: Αν η Αθήνα πετάξει την τρόικα έξω,τότε πιθανότατα η Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα θα σταματήσει να δίνει χρήματα στις ευρωπαϊκές
τράπεζες. Αυτό σημαίνει πως δεν θα δίνουν πια λεφτά τα ΑΤΜ. Ο αρχηγός
της κυβέρνηση Αλέξης Τσίπρας χλεύαζε αυτή την πραγματικότητα και
ισχυριζόταν πως δεν πρόκειται να οδηγήσει τη χώρα του σε ένα τέτοιο
χάος. Πάραυτα, είναι πιθανό οι πολίτες της χώρας να ξυπνήσουν σε μία
τέτοια πραγματικότητα.
Τώρα, θα μπορούσε κανείς απλώς να γελάει με τις δυνάμεις του χάους
στην Αθήνα, αν παρέβλεπε το δεδηλωμένο στόχο του Τσίπρα και των
συνεργατών του, να ρίξει (τραβήξει) ολόκληρη την ΕΕ στη δίνη.
Παρίσι είναι στον κατάλογο επισκέψεων, επειδή εκεί μπορούν να ελπίζουν
για υποστήριξη. Ο Τσίπρας αποφεύγει το Βερολίνο. Η Γερμανία είναι μόνο
μία χώρα, μεταξύ άλλων, καυτηριάζει ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Ο Γερμανός
υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει ήδη πει ό, τι ήταν να
ειπωθεί σχετικά με αυτό: Δεν επιβάλλουμε στους Έλληνες τα λεφτά. Αν δεν
θέλουν να μας μιλήσουν, να μην το κάνουν.
Αλλά τώρα προσπαθεί ο Τσίπρας προσπαθεί να στρέψει και τους Ιταλούς
και τους Γάλλους κατά του Βερολίνου. Αλλά δε μένει εκεί. Επιζητά τη
βοήθεια του Λονδίνου, όπου επικρατεί η άποψη ότι η Γερμανία θα πρέπει
να κατακλύσει με χρήματα την ευρωζώνη για να δημιουργήσει γρήγορα
ανάπτυξη. Οι Βρετανοί, όμως, δεν χρειάζεται να αναλάβουν καμία ευθύνη
για τα χρέη οπότε καλό θα ήταν να κρατούν το στόμα τους κλειστό.
Και στη Ρώμη και στο Παρίσι, μπορεί να έχουν την γνώμη ότι η ΕΕ θα
πρέπει απλώς να ξοδεύει περισσότερα χρήματα, και τότε όλα θα πάνε καλά.
Σίγουρα θα τους άρεσε να μαλάκωνε ακόμη περισσότερο το Σύμφωνο
Σταθερότητας. Όμως, το πιο πιθανό είναι ότι και αυτοί θα αρνούνταν ένα
κούρεμα στο χρέος της Ελλάδας, γιατί και αυτοί θα πρέπει να πληρώσουν. Η
Γερμανία θα έχανε 50 και € 60 δισεκατομμύρια, αλλά και οι Ιταλοί και οι
Γάλλοι θα αιμορραγήσουν.
Αυτό που θέλει η νέα κυβέρνηση στην Αθήνα, είναι κατ ‘αρχήν, μια
συνδιάσκεψη για το χρέος όπου θα της διαγραφεί ένα μεγάλο μέρος του
χρέους – όπως συνέβη με τη Γερμανία μετά τον δεύτερο πόλεμο. Αλλά η
κατάσταση δεν είναι ιστορικά συγκρίσιμη. Επιπλέον, φίλοι και σύντροφοι
μου στην Ελλάδα, δεν είστε θύματα σεισμών, εμφύλιου πόλεμου ή τυφώνων,
αλλά της δική σας διεφθαρμένης και κλεπτοκρατικής ελίτ. Κανείς δεν
φταίει, παρά μόνο εσείς! Οι τράπεζες σας δάνειζαν απερίσκεπτα χρήματα.
Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά κανείς δεν σας ανάγκασε να τα πάρετε και ως εκ
τούτου να ζείτε πάνω από τις δυνατότητές σας. Πάψετε να κλαψουρίζετε ότι
είστε τα θύματα.
Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να δοκιμάσει να παίξει τα παιχνιδάκια της
με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα δούμε που θα καταλήξουν με αυτό. Το Διεθνές
Νομισματικό Ταμείο στην Ουάσινγκτον δεν θα εντυπωσιαστεί από
ισχυομανείς, μεγαλομανείς προσωπικότητες, όπως ο Αλέξης Τσίπρας και τους
αβάσιμους ισχυρισμούς του. Να του ευχηθούμε καλή διασκέδαση όταν
συναντήσει το αφεντικό του, την Κριστίν Λαγκάρντ.
Στο τέλος της ημέρα, μπορεί κανείς να το πιστεύει, ότι το θράσος
κερδίζει. Κάποιος μπορεί επίσης να έχει μεθύσει από την εξουσία και να
χώνει τα χέρια στις τσέπες του, όταν αποχαιρετά έναν Ευρωπαίο
συνάδελφο. Αλλά δε μπορείς να προσβάλλεις διαρκώς τους ανθρώπους με τους
οποίους θα καθίσεις τελικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ακόμη και
αν θα πρέπει να διαπραγματευτείς τη χρεοκοπία σου ή την έξοδο της
Ελλάδα, της χώρας σου από την ΕΕ. Η Άνγκελα Μέρκελ δεν έχει ανάγκη να τη
συγκρίνουν με τον Χίτλερ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν έχει καμία σχέση
με το “Τέταρτο Ράιχ”.
Ο Τσίπρας και οι άνθρωποι του αντικατέστησαν την κοινή λογική και
την αίσθηση της πραγματικότητας με αυθάδεια και κακή συμπεριφορά. Η ΕΕ
πρέπει να εξετάσει πολύ γρήγορα μηχανισμούς για να κάνει δυνατό το
“Grexit” πριν οι ενέργειές του παρασύρουν ολόκληρη την Ευρώπη.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο FacebookΑκολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook
Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter
Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube