Έξι χρόνια μετά από το ξέσπασμα της μοναδικής στα παγκόσμια χρονικά κρίσης, το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να αποδεχτεί και να συμφωνήσει στα βασικά αίτια που οδήγησαν την χώρα μας σε αυτό το κρίσιμο για την κοινωνία και τις μελλοντικές γενεές σημείο.

Η μυωπική αντίληψη των πραγμάτων, η διαχρονική μας εμμονή ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου, η αγκίστρωση σε στερεότυπα για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας και ιδιαίτερα των αναπτυσσομένων οικονομιών, το σφάλμα του status quo,ο αναποτελεσματικός δημόσιος τομέας, ο υπερδανεισμός, η βραχυπρόθεσμη αντιμετώπιση των χρόνιων διαρθρωτικών ανισορροπιών της Ελληνικής Οικονομίας, η καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων και η έλλειψη ενός μακροπρόθεσμου οράματος για την χώρα μας έχουν οδηγήσει σε δραματική μείωση του βιοτικού μας επιπέδου, αγνοώντας τι γίνεται πραγματικά δίπλα μας.

Όπως φαίνεται και στο διάγραμμα 1 μέσα σε μια δεκαετία το ποσοστό του Ελληνικού ΑΕΠ ως προς το αντίστοιχο παγκόσμιο έχει μειωθεί δραματικά, από 0,54% σε 0,32%. Αντίστοιχη μείωση –αν και αρκετά χαμηλότερη- έχει υποστεί και η Ευρωζώνη, όπου από 22,96%, μειώθηκε στο 17,07% του παγκόσμιου ΑΕΠ γεγονός που αναδεικνύει τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας της ΕΕ και της χώρας μας.

Η μεταφορά του παγκόσμιου πλούτου από τις γνωστές κυρίαρχες δυτικές οικονομίες στις χώρες της Ασίας, αλλά και σε νέες ανερχόμενες δυνάμεις όπως είναι οι Next Eleven (N11) είναι πλέον γεγονός, και θα έχει ως αποτέλεσμα σημαντικές μελλοντικές γεωγραφικές οικονομικές και κοινωνικές ανατροπές και αναταράξεις, αφού χώρες όπως η Ισπανία η Ιταλία και η Γαλλία υποχωρούν διαρκώς στην παγκόσμια κατάταξη και δίνουν την θέση τους σε χώρες όπως η Τουρκία, η Βραζιλία, η Ρωσία, η Νιγηρία και η Ινδονησία.

Για περισσότερα πατήστε Euro2Day