Σε ένα ιδιαίτερα δύσβατο πεδίο θα κληθεί να πορευθεί η όποια κυβέρνηση προκύψει από την αναμέτρηση της 25ης Ιανουαρίου, είτε σχηματιστεί με κορμό τη Ν.Δ. είτε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι ασφυκτικές προθεσμίες για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, η ανάγκη μετάβασης της χώρας στη γραμμή προληπτικής πίστωσης μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου, αλλά και η ανελαστική στάση των εταίρων, που με πρώτο το Βερολίνο διαμηνύουν πως η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να συμμορφωθεί με το σύνολο των συμφωνηθέντων, συνθέτουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο που προεξοφλείται ότι θα δοκιμάσει τις αντοχές της όποιας νέας κυβέρνησης, αλλά και της χώρας.
Επί της ουσίας, ζητούμενο θα είναι, ειδικά εάν στο νέο κυβερνητικό σχήμα μετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα σχέδιο Β μακριά από τη χαλαρότητα της προεκλογικής ρητορικής των επόμενων τριών εβδομάδων, που θα διασφαλίζει την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και δεν θα θέτει σε κίνδυνο τις θυσίες των τελευταίων πέντε ετών.

Τυχόν κυβέρνηση με κορμό τη Ν.Δ. θα κληθεί εκ των πραγμάτων να συνεχίσει το νήμα της διαπραγμάτευσης από το σημείο που είχε φθάσει με το mail Χαρδούβελη, το οποίο ως γνωστόν δεν έγινε αποδεκτό από την τρόικα. Αρα, εκ των πραγμάτων, θα δεχθεί πίεση για ρυθμίσεις που ενδεχομένως θα παραπέμπουν σε πρόσθετα μέτρα εάν οι στόχοι του προϋπολογισμού –που κατατέθηκε χωρίς συμφωνία με τους εκπροσώπους των δανειστών– δεν υλοποιηθούν. Ομως, ακόμη και εάν ο σκόπελος της τρέχουσας αξιολόγησης παρακαμφθεί, θα βρεθεί αμέσως μετά αντιμέτωπη με νέα επίπονη διαπραγμάτευση: εν μέσω των προεκλογικών ιαχών, τούτο λησμονείται, αλλά η μετάβαση της χώρας στον μηχανισμό ECCL και τη γραμμή προληπτικής πίστωσης για τον επόμενο χρόνο θα συνοδεύεται υποχρεωτικά από συμφωνία για μια δέσμη μεταρρυθμίσεων που είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα είναι βατές πολιτικά, καθώς από τα μέσα του 2016 θεωρητικώς η χώρα απεμπλέκεται οριστικά από τους ασφυκτικούς ελέγχους των δανειστών και επανέρχεται στην ευρωπαϊκή κανονικότητα.

Εάν, όμως, ο σχηματισμός κυβέρνησης με κορμό τη Ν.Δ. ενέχει περιπλοκές, σαφώς πιο σύνθετο θα είναι το τοπίο για ένα κυβερνητικό σχήμα με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Επί της ουσίας, η Κουμουνδούρου διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να διαπραγματευθεί καν την ολοκλήρωση της τρέχουσας διαπραγμάτευσης με την τρόικα και θα επιδιώξει «πολιτική» λύση στο ελληνικό πρόβλημα σε συνεννόηση με τους εταίρους. Ομως, οι πρόσφατες δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε ότι η όποια νέα κυβέρνηση θα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει το ελληνικό κράτος –αλλά και η εμπειρία τόσο του κ. Ευ. Βενιζέλου επί κυβερνήσεως Παπανδρέου, όσο και του κ. Αντ. Σαμαρά– υποδηλώνουν σαφώς ότι ο κ. Αλ. Τσίπρας θα βρεθεί απέναντι σε «τοίχο» εάν μετεκλογικά επιμείνει στην παρούσα ρητορική του. Επί της ουσίας, σ’ αυτήν την περίπτωση ή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα υποχρεωθεί σε μια μεγάλη στροφή στην οποία είναι αμφίβολο εάν θα τον ακολουθήσουν η Αριστερή Πλατφόρμα και οι βουλευτές που η τελευταία επηρεάζει ή η χώρα θα εισέλθει σε πολύμηνη περιπέτεια, αφού η ίδια η Κουμουνδούρου τοποθετεί ως πέρας των προσπαθειών για αλλαγή της ευρωπαϊκής στάσης έναντι της Ελλάδας τον Ιούνιο, οπότε και υπάρχουν μεγάλες λήξεις ελληνικών ομολόγων. Μάλιστα, οι επιτελείς του κ. Τσίπρα παρακάμπτουν σκοπίμως την παράμετρο του τερματισμού παροχής ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πολύ νωρίτερα, εξέλιξη που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε τροχιά εξόδου από την Ευρωζώνη, χωρίς η διεκδικούμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ διαπραγμάτευση να πραγματοποιηθεί ποτέ, καθώς από τα διεθνή κέντρα αποφάσεων αποστέλλονται συνεχή μηνύματα ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί συστημικό κίνδυνο για τους εταίρους, όπως το 2012.

Στο ανωτέρω εκρηκτικό μείγμα θα πρέπει να προστεθεί πως οι πιθανοί κυβερνητικοί εταίροι είτε της Ν.Δ. είτε του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποδειχθούν παράγοντες πρόσθετης πολιτικής αστάθειας τους επόμενους κρίσιμους μήνες. Με βάση τα υφιστάμενα δημοσκοπικά δεδομένα, αλλά και τις δημόσιες τοποθετήσεις των κομμάτων Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, να αναζητήσουν κυβερνητικούς εταίρους μεταξύ του ΠΑΣΟΚ του κ. Ευ. Βενιζέλου, του «Ποταμιού» και του κόμματος του Γ. Παπανδρέου, αφού οι ΑΝΕΛ θα δώσουν σκληρή μάχη για να είναι παρόντες στη νέα Βουλή, ενώ τάσσονται υπέρ του σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης. Ομως:

• Το ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Παράταξη μπορεί να ταλανίζεται από μείζονα εσωκομματικά προβλήματα αμφισβήτησης του κ. Βενιζέλου εάν το εκλογικό αποτέλεσμα υπολείπεται αισθητά του 8%, που συγκέντρωσε στις ευρωεκλογές της 2ας Μαΐου.

• Κορμός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του «Ποταμιού» θα είναι πρώην βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, που ως γνωστόν είχε μεγάλα προβλήματα στην προσπάθεια να παρακολουθήσει τον βηματισμό των διαπραγματεύσεων με την τρόικα και τελικώς αποχώρησε από την τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας με αφορμή την κρίση στην ΕΡΤ.

• Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κ. Παπανδρέου, εάν το νέο κόμμα επιτύχει την είσοδο στη Βουλή, θα έχει επίσης έντονο το αντιμνημονιακό στοιχείο: στα ψηφοδέλτια θα μετέχουν πολλά στελέχη της επιρροής των κ. Μ. Καρχιμάκη και Γ. Παναγιωτακόπουλου, ενώ και από τους «επωνύμους» που είναι αποφασισμένοι να ακολουθήσουν τον πρώην πρωθυπουργό στο νέο του εγχείρημα μόνο ο κ. Φίλ. Σαχινίδης έχει σαφή τοποθέτηση υπέρ της αναζήτησης –ακόμη και επώδυνων– συμβιβασμών με τους εκπροσώπους των δανειστών.
Καθημερινή