Τις συναλλαγές της
BNP-Paribas αλλά και της Deutsche Bank και της Commerzbank με το Ιράν
τις γνωρίζουν από καιρό προφανώς οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.
Εύλογα λοιπόν τίθεται το ερώτημα γιατί τις στοχοποιούν τώρα που οι
συνομιλίες Ουάσιγκτον – Τεχεράνης προχωρούν με μια θεαματική συνολική
εκκαθάριση εκκρεμοτήτων, συμφιλίωση έως συνεργασία των δύο χωρών να
προβάλλει ήδη στον ορίζοντα;

Η απάντηση είναι
απλή και κυνική: Οσο διαρκούσε η αντιπαράθεση ΗΠΑ – Ιράν, παρόμοιες
κυρώσεις θα θρυμμάτιζαν το μέτωπο πίεσης απέναντι στην Τεχεράνη που
είχαν οικοδομήσει οι ΗΠΑ, θα οδηγούσαν αργά ή γρήγορα το Παρίσι και το
Βερολίνο σε δημόσια διαφοροποίηση από την Ουάσιγκτον. Ο κυνισμός δεν
έχει προηγούμενο: Τώρα που το κεφάλαιο των κυρώσεων κατά της Τεχεράνης
δρομολογείται προς το κλείσιμό του, επιβάλλουμε αναδρομικά κυρώσεις σε
όσους κατά καιρούς όχι το παραβίασαν αλλά το παρέκαμψαν ως προειδοποίηση
για μελλοντική δυνητική απειθαρχία όπως για παράδειγμα στις
χρηματοπιστωτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας λόγω Ουκρανίας!

Το παιχνίδι είναι
επικίνδυνο καθώς προκάλεσε για πρώτη φορά εδώ και σαράντα χρόνια κύμα
αμφισβήτησης της παντοδυναμίας του δολαρίου από τον διοικητή της
Τράπεζας της Γαλλίας, τον διευθύνοντα σύμβουλο της γαλλικής πετρελαϊκής
εταιρείας Total και τέλος από τον ίδιο τον υπουργό Οικονομικών της
χώρας.

Το σκληρό, σχεδόν πειρατικό, αμερικανικό
ρεσάλτο κατά του τραπεζικού συστήματος των δύο πιο ισχυρών χωρών της
Ευρωζώνης, της Γαλλίας και της Γερμανίας, προσπαθεί να περιορίσει και ο
επικεφαλής της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, όταν αποφασίζει οι εκτός Ευρωζώνης
συναλλαγές σε ευρώ να εκκαθαρίζονται εντός της Ευρωζώνης σε μια
προσπάθεια να προλάβει νέα αμερικανικά πλήγματα.

Πέραν της σκληρότητας
της μεθόδου που θυμίζει «Διπλωματία των Κανονιοφόρων» οι εκ των υστέρων
κυρώσεις των ΗΠΑ δείχνουν και τη βαθιά καχυποψία και έλλειψη
εμπιστοσύνης της Ουάσιγκτον απέναντι στη Γηραιά Ηπειρο ειδικότερα σε
ό,τι αφορά την προοπτική των σχέσεων της ΕΕ – Ευρωζώνης με τη Ρωσία.

Αργά ή γρήγορα,
σκέπτονται στις ΗΠΑ, η ενεργειακή και εμπορική αλληλεξάρτηση των δύο
πλευρών θα οδηγήσει στην πλήρη αποκατάσταση της ομαλής χρηματοπιστωτικής
συνεργασίας ΕΕ – Ρωσίας, μια δυναμική που θα ακυρώσει τον στόχο της
Ουάσιγκτον να παραμείνει επ’ αόριστον η Ουκρανία μια χαίνουσα πληγή που
θα βραχυκυκλώνει τη συνεργασία της Μόσχας με τις Βρυξέλλες, αλλά κυρίως
με το Βερολίνο.

ΕΘΝΟΣ