“Για μια Ελβετία που προστατεύεται από τους ευρωπαϊκούς ιούς”

Στην Ελβετία ορισμένες τοπικές Αρχές απαγορεύουν σε όσους έχουν ζητήσει άσυλο και η αίτησή τους ακόμη εκκρεμεί, να επισκέπτονται δημόσιους χώρους όπως πάρκα, προαύλια σχολείων και δημόσιες βιβλιοθήκες. Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατήγγειλαν την απαγόρευση ως απαράδεκτη και ρατσιστική.

Στην πόλη Μπρεγκμάρτεν, έξω από τη Ζυρίχη, όπου πρόσφατα άνοιξε ένα νέο κέντρο υποδοχής ατόμων που ζητούν άσυλο, δεν επιτρέπεται πλέον στους αιτούντες να «χαζεύουν» σε παιδικές χαρές, σχολεία, δημόσιες πισίνες, ακόμα και εκκλησίες. Έχουν καταρτιστεί 32 «ζώνες αποκλεισμού». Ο Ρέιμοντ Τέλενμπαχ, δήμαρχος της πόλης, δήλωσε: «Έχουμε αποφασίσει για λόγους ασφαλείας να μην επιτρέπουμε σε μετανάστες να έχουν πρόσβαση στις περιοχές αυτές προκειμένου να προλάβουμε πιθανές συγκρούσεις, και να προστατεύσουμε την κοινωνία μας από τη χρήση ναρκωτικών».

Ωστόσο εκπρόσωπος της μη κυβερνητικής οργάνωσης για τους πρόσφυγες Αλληλεγγύη Χωρίς Σύνορα (Solidarite Sans Frontières), στην Ελβετία, έκρινε αυτό το μέτρο «απαράδεκτο και απάνθρωπο» και ζήτησε την άμεση ανάκλησή του. «Οι κάθε είδους Αρχές έχουν το καθήκον να δημιουργήσουν ένα κλίμα ανεκτικότητας προς όλους», τονίζει η οργάνωση στην καταγγελία της. Παρ’ όλα αυτά, ο δήμαρχος της γειτονικής πόλης του Μέντσινγκεν, Ρόμαν Στάουμπ, φαίνεται πως δεν ενστερνίζεται την άποψη της ΜΚΟ περί «κατάφωρης διάκρισης». «Πρόκειται για μία πολύ “δύσκολη” περιοχή, καθώς εδώ οι πρόσφυγες μπορούν να συναντήσουν μαθητές, νεαρά αγόρια και κορίτσια», είπε.

Η Ελβετία φιλοξενεί περίπου τον διπλάσιο αριθμό αιτούντων άσυλο ανά κεφαλήν των υπηκόων της απ’ ό,τι οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα γειτονική σε αυτήν. Αυτήν τη στιγμή περίπου 48.000 πρόσφυγες έχουν ζητήσει άσυλο στην Ελβετία και περιμένουν απάντηση στο αίτημά τους.

Τον περασμένο Ιούνιο οι Ελβετοί υπερψήφισαν σε δημοψήφισμα την αύξηση των περιοριστικών μέτρων απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Όσοι ζητούν άσυλο θα πρέπει να κινηθούν μέσω της πρεσβείας της χώρας προέλευσής τους στην Ελβετία, γεγονός που υψώνει σοβαρότατα εμπόδια, ιδίως σε πολιτικούς πρόσφυγες, οι οποίοι φυσικά δεν μπορούν να ελπίζουν στην υποστήριξη των δικτατορικών καθεστώτων εναντίον των οποίων οι ίδιοι αγωνίζονται. Επιπλέον, στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε απομακρυσμένα από τις μεγάλες πόλεις χωριά των Άλπεων έχουν μετατραπεί σε κέντρα υποδοχής προσφύγων, απ’ όπου οι μετανάστες χωρίς χαρτιά απαγορεύεται να φεύγουν μετά το πέρας της 5ης μεσημβρινής.

σημερινή