Ο υπογράφων έλαβε μια πρόσκληση από Παύλο Άφκο, πρόεδρο της Παμμακεδονικής
Δυτικής Αυστραλίας*, που εδρεύει στο Περθ, για να συμμετέχει ως ομιλητής
στην εκδήλωση που έγινε στο ιδιόκτητο πολιτιστικό κέντρο «ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ» και
ήταν αφιερωμένη στα 100χρονα της απελευθέρωσης της Μακεδονίας και της
Θεσσαλονίκης.

Παρ’ ότι οι ανειλημμένες υποχρεώσεις μας δεν επέτρεπαν ένα
τόσο μεγάλο ταξίδι, αποδεχτήκαμε αυτήν την τιμητική πρόσκληση, κυρίως γιατί
στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής μας γραμμής ήταν εμφανής ο διακαής πόθος των
Ελλήνων της Δυτικής Αυστραλίας να λάβουν αλλά και να στείλουν ζωντανά μηνύματα
από και προς την Ελλάδα.

Οι Καστελοριζιοί αποτελούν μέρος του οικονομικού και
επιστημονικού κατεστημένου του Περθ, ενώ και από τους υπόλοιπους Έλληνες της
κοινότητας αρκετοί είναι εκείνοι που διαπρέπουν σε όλους ανεξαιρέτως τους
τομείς, μη εξαιρουμένης και της πολιτικής.

Η Ελληνική Κοινότητα συμπληρώνεται από μερικές δεκάδες οικονομικούς
πρόσφυγες της τελευταίας περιόδου, που κατέφυγαν στη Δυτική Αυστραλία, ως
αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την πατρίδα μας την τελευταία
τριετία. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν δεν είναι λίγα, μια που το κράτος
στην Αυστραλία θέτει μια σειρά από όρους για τη χορήγηση άδειας παραμονής, που
είναι δύσκολο να εξασφαλίσει ένας ξένος, χωρίς την καθοριστική βοήθεια της εκεί
κοινότητας και της ορθόδοξης εκκλησίας, που παίζουν τεράστιο ρόλο στη διατήρηση
της συνοχής και της εθνικής συνείδησης των εκεί Ελλήνων για τρεις και τέσσερις
γενιές.

Αν και είχαμε συμμετάσχει και το 2011 σε μια άλλη εκδήλωσης
την ίδια πόλη, με θέμα τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, τη φορά αυτή το
κλίμα ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό. Η αίθουσα ήταν στολισμένη με ελληνικές
σημαίες και αγνά πατριωτικά συνθήματα που σχετίζονταν με την απελευθέρωση της Μακεδονίας
και της Θεσσαλονίκης και με το Έπος του
«ΟΧΙ», και ήταν κατάμεστη με φλογερούς Έλληνες πατριώτες που κατάγονταν από
την Καστοριά, τη Φλώρινα, την Πέλλα, την Κοζάνη, την Κρήτη, τον Πόντο και την
Κύπρο. Ειδικά οι καταγόμενοι από τη μαρτυρική Δυτική Μακεδονία, ήταν άνθρωποι
που οι ίδιοι ή οι γονείς τους είχαν υποστεί τις βαρύτατες συνέπειες του εμφυλίου
πολέμου, ευρισκόμενη στη μια ή την άλλη πλευρά,

Ανάμεσα στους παρόντες ήταν ο Ελληνιστής Βυζαντινολόγος
καθηγητής πανεπιστημίου, Μέλβιν Τζόουνς,
ένθερμος υποστηρικτής των ελληνικών θέσεων στο ζήτημα της Μακεδονίας, ο οποίος
κατακεραύνωσε τους επιβουλείς του ονόματος και της ιστορίας, καθώς και τους
κάθε είδους αμφισβητίες της ελληνικότητας της Μακεδονίας.

Από τις πιο συγκινητικές στιγμές της εκδήλωσης ήταν η δίκην
μνημοσύνου αναφορά του υπογράφοντος, στο τέλος της ομιλίας, ονομαστικά σε κάθε
έναν από τους Μακεδονομάχους. Με την
εκφορά του πρώτου ονόματος, η Πρόξενος της Ελλάδος κ. Σοφία Χολή εγέρθηκε από
τη θέση της, για να την ακολουθήσουν αμέσως όλοι οι παριστάμενοι,
συμπεριλαμβανομένων και των Αυστραλών πολιτικών, αποτίοντας φόρο τιμής σε
εκείνους που αγωνίστηκαν για την ελληνικότητα αλλά και για την απελευθέρωση της
Μακεδονίας. Τα δάκρυα που έτρεξαν ήταν πολλά, ιδιαίτερα σε εκείνους που
αναγνώριζαν συγγενείς ή συντοπίτες ανάμεσα στα ονόματα που απαγγέλθηκαν.

Την επόμενη ημέρα, στις 28 Οκτωβρίου, ακολούθησε επίσημο
γεύμα, με παρόντες, εκτός από τα μέλη της κοινότητας και τους εκπροσώπους της
Εκκλησίας, τον εκπρόσωπο του εκεί πρωθυπουργού, ο οποίος μετέφερε τους
χαιρετισμούς της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού για τους εορτασμούς της
απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης αλλά και του ένδοξου «ΟΧΙ», ενώ ένθερμα μηνύματα απηύθυναν και οι βουλευτές που
εκπροσωπούσαν τα κόμματα της Αυστραλίας. Αμέσως μετά ακολούθησε η επίσημη
εκδήλωση του Ελληνικού Προξενείου, σε πολυτελές αμφιθέατρο εκπαιδευτικού
ιδρύματος της πόλης, όπου εκτέθηκαν έργα Ελλήνων ζωγράφων και γλυπτών της
Δυτικής Αυστραλίας, απαγγέλθηκαν ποιήματα και κείμενα Ελλήνων ποιητών και
λογοτεχνών και ακολούθησε συναυλία ελληνικής μουσικής.

Κάναμε αυτήν την τιμητική αναφορά στην Ελληνική Κοινότητα
της Δυτικής Αυστραλίας και του Περθ, γιατί διαπιστώσαμε ότι αν και γεωγραφικά
απομονωμένη και όχι τόσο πολυπληθής, όσο οι ακμάζουσες κοινότητες της
Μελβούρνης, του Σίδνεϋ και της Αδελαΐδας, συνεχίζει
να κρατά τη συνοχή, τον πατριωτισμό και τον οικονομικό, πνευματικό, πολιτισμικό
και πολιτικό δυναμισμό της, παραμένοντας ένα ζωντανό προπύργιο του Ελληνισμού
στη μακρινή Ωκεανία. Μάλιστα, οι Έλληνες εκεί συμπάσχουν με τους Έλληνες
της πατρίδας και θέλουν να βοηθήσουν τη δοκιμαζόμενη Ελλάδα. Μάλιστα, ο Παύλος Άφκος, με ανθούσα βιομηχανία στηνΑυστραλία, πρόσφατα έκανε επένδυση 12 εκατομμυρίων δολαρίων στη γενέτειρά του,
το ακριτικό Νεστόριο της Καστοριάς, μια από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές
επενδύσεις στην περιοχή τα τελευταία χρόνια.

Μόνο που αυτοί οι προκεχωρημένοι φρουροί του Ελληνισμού,
έχουν ένα και μοναδικό αίτημα από τη Μητέρα Πατρίδα. Να μην κλείσει το Ελληνικό
Προξενείο του Περθ, γιατί, όπως μας είπαν, θα
είναι σαν να ξαναγίνονται πρόσφυγες και να χάνουν την Ελλάδα για δεύτερη φορά.
Ελπίζουμε ότι στο ταξίδι που θα κάνει ο αρμόδιος υφυπουργός, κ. Τσιάρας, το
μήνα αυτό, θα διαπιστώσει ότι το Περθ, μαζί με Γούλογκονκ του Σίδνευ και τον
Καναδά, είναι τα πιο ισχυρά ανθελληνικά κέντρα των σκοπιανών, και είναι τραγικό
λάθος να το αφήσουμε «ανοχύρωτο».

*Την Παμμακεδονική Δυτικής Αυστραλίας, με πρόεδρο
τον εκ Νεστορίου Καστοριάς ορμώμενο Παύλο
Άφκο, απαρτίζουν ο Σύλλογος Ελλήνων Μακεδόνων «ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ», με πρόεδρο τον Χάρη Ζησόπουλο, τον επωνομαζόμενο και “Τρούμαν”, ο Σύλλογος Ελλήνων Μακεδόνων «Η ΦΛΩΡΙΝΑ», με πρόεδρο τον Θωμά
Τοπάλη, και η Ποντιακή Αδελφότης Περθ «Ο
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ», με πρόεδρο τον εκ Σουρμένων του Πόντου καταγόμενο,
αεικίνητο και αειθαλή, Χρήστο Ορκόπουλο.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Κυριακάτικη Δημοκρατία