Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗείναι από τα σπουδαιότερα θέματα που απασχολούν
τους Αμερικάνους ψηφοφόρους. Πώς θα γινόταν διαφορετικά άλλωστε με τα
εκατομμύρια, μερικοί ανεβάζουν τον αριθμό και σε δώδεκα εκατομμύρια,
παράνομους μετανάστες που υπάρχουν. Το τι θα γίνει με αυτούς τους
ανθρώπους, διχάζει την αμερικανική κοινωνία. Από τη μια, υπάρχουν
αυτοί που υποστηρίζουν πως πρέπει οι παράνομοι μετανάστες να απελαθούν
μαζικά, πως από τη στιγμή που εισήλθαν παράνομα στη χώρα δεν έχουν
κανένα δικαίωμα να βρίσκονται εκεί. Από την άλλη είναι όσοι θέλουν
αμνηστία. Δεν έχει σημασία, υποστηρίζουν, πώς έφτασαν στην Αμερική,
αλλά αφού ζουν και εργάζονται εκεί, πρέπει να έχουν δικαιώματα όπως
και υποχρεώσεις.

Την περασμένη Πέμπτη ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα
αιφνιδίασε τους πάντες ανακοινώνοντας ότι η κυβέρνησή του προωθεί
νομοσχέδιο, σύμφωνα με το οποίο θα δοθούν άδειες εργασίας σε νεαρούς
παρανόμους μετανάστες, κάτω των 16 ετών, και οι οποίοι ζουν με τον
φόβο της απέλασης. Βασική προϋπόθεση να μην έχουν καταδικαστεί για
κάποιο έγκλημα, να έχουν ζήσει στη χώρα πέντε συναπτά έτη ή να
υπηρέτησαν στις ένοπλες δυνάμεις.

Ήταν μια κίνηση που ίσως κρίνει
την έκβαση των εκλογών. Το μεταναστευτικό είναι μια καυτή πατάτα στα
χέρια των υποψηφίων. Ο Μπαράκ Ομπάμα επέλεξε να παρέμβει με μια μέση
λύση, ούτε αμνηστία ούτε απέλαση. Και επέλεξε να το κάνει ακριβώς σε
μια χρονική στιγμή όπου οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν να είναι ισόπαλος
με τον Μιτ Ρόμνεϊ, την ίδια στιγμή που αρκετοί αναλυτές συγκλίνουν στο
συμπέρασμα πως η ψήφος των ισπανόφωνων θα μπορούσε να παίξει
καθοριστικό ρόλο στις εκλογές.

Οι ισπανόφωνοι θα καταστούν μέσα στα
επόμενα χρόνια η μεγαλύτερη φυλετική ομάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Όμως μέχρι τώρα δεν είναι πολιτικά ενεργοί. Η συντριπτική τους
πλειοψηφία δεν είναι καν εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και
έτσι δεν ψηφίζουν καν. Επομένως, όποιος υποψήφιος καταφέρει να
κερδίσει τους ισπανόφωνους, θα έχει κάνει ένα τεράστιο βήμα στο να
κερδίσει τις εκλογές.