της Ελίνας Γαληνού
Οι εκλογές τελείωσαν, και τώρα ψαχνόμαστε για κυβέρνηση. Τα ποσοστά που έβγαλαν όσα κόμματα μπαίνουν στη Βουλή, δεν δίνουν αυτοδυναμία σε κανέναν. Το σκηνικό αυτό, αν και αναμενόμενο κατά κάποιο τρόπο, σίγουρα προκάλεσε σόκ σε πολλούς… και για πολλούς λόγους. Στο κλείσιμο της “βραδιάς” πάντως, όλοι είχαν αρχίσει να παραδέχονται το αυτονόητο. Οι τίτλοι τέλους για τα γνωστά χαρακτηριστικά του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος, θα πρέπει να θεωρούνται πλέον βεβαιωμένοι…
Κάθε τέλος, συνήθως συνδέεται με μια νέα αρχή. Ισως αυτή η νέα αρχή να μην έχει καταστεί ακόμα αναγνωρίσιμη ως προς τα ορατά της στοιχεία, αφού το πολιτικό τοπίο είναι ακόμα μέσα στην ομίχλη. Ωστόσο, οι προϋποθέσεις ενός νέου ξεκινήματος έχουν ήδη γεννηθεί… Ο λαός αποφάσισε και έδωσε την ετυμηγορία του στον πολιτικό κόσμο….Πέρα από τα επαναστατικά μηνύματά του προς την τρόικα, τους ξένους τοκογλύφους και την αδιαλλαξία της Γερμανίας, οι Ελληνες ψήφισαν ευρεία κοινοβουλευτική εκπροσώπηση μέσα στη Βουλή.
Μετά απ΄αυτό, ήταν σίγουρο ότι η επομένη των εκλογών θ΄άλλαζε το μέχρι πρότινος γνώριμο σκηνικό μας. Θα άρχιζε η διαδικασία διερευνητικών εντολών όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα. Και πέρα από την αγωνία μας για το αν θα υπάρξει κυβέρνηση ή όχι, θα φανεί το κρισιμότερο αποτέλεσμα του μετεκλογικού τέστ. Το αν και κατά πόσο, οι πολιτικές παρουσίες που διεκδίκησαν την ψήφο του, είναι ώριμες, υπεύθυνες και έτοιμες από καιρό για το μεγάλο βήμα..Να συνεννοηθούν όχι υπέρ των “πολιτικών” τους εαυτών, αλλά υπέρ του λαού και της πατρίδας.
Ισως αυτό, σε πρώτη φάση να μοιάζει από δύσκολο έως ανέφικτο, εφ΄όσον κάθε κομματικός αρχηγός, υποσχέθηκε προεκλογικά ορισμένα πράγματα και διαμήνυσε κάποιες ξεκάθαρες θέσεις, οι οποίες από κόμμα σε κόμμα, διαφέρουν ίσως και ριζικά. Και σίγουρα, προβληματίζονται όλοι για το πώς θα εξηγήσουν την επομένη μέρα στους ψηφοφόρους τους την αναγκαιότητα να βάλουν νερό στο κρασί τους, νερώνοντας ίσως και ορισμένες θέσεις γοητευτικά επαναστατικές, οι οποίες απέδωσαν σε ποσοστά ψήφων.. Ομως, πέρα απ΄όλα αυτά, θα πρέπει να επικεντρωθούν όλοι στο βάθος της λαικής ετυμηγορίας και όχι στην επιφάνειά της. Ο λαός ψήφισε πολλές πολιτικές ομάδες, χωρίς να δώσει σε καμία την πλήρη αυτοδυναμία να τον κυβερνήσει. Πιθανότατα, αυτό σημαίνει ότι δεν εμπιστεύεται πια κανέναν μόνο του ή κρίνει πως κανείς δεν μπορεί μόνος του. Μάλλον αυτό αποτελεί ένδειξη πολιτικής ωριμότητας εκ μέρους του.
Θα πρέπει λοιπόν να εκτιμηθούν τα βαθειά μηνύματα της προχτεσινής κάλπης από τον πολιτικό κόσμο, ώστε να αξιοποιηθούν. Να εκτιμηθεί το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων επέλεξε να ψηφίσει υπέρ κομμάτων με ευρωπαικό προσανατολισμό. Είναι γνωστό τι σημαίνει αυτό και σε τι υποχρεώσεις αντιστοιχεί. Θα πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε όλοι,  αν και υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις θέσεων στις διάφορες πολιτικές ομάδες, ότι το βασικό μας πρόβλημα εστιάζεται σε 2-3 πράγματα. Στους όρους της δανειακής σύμβασης, στο πρόγραμμα του Μνημονίου και στο ανεξήγητα υπέρογκο χρέος. Αυτά τα τρία πράγματα, είναι που στραγγάλισαν επί δυόμιση χρόνια τώρα τον ελληνικό λαό, που βύθισαν τη χώρα σε ένα οικονομικό αδιέξοδο και που τράνταξαν συθέμελα το πολιτικό μας σύστημα.
Και επειδή το πρόβλημα της κρίσης δεν είναι μόνο ελληνικό, ενώ η χώρα είναι και παραμένει μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης, είναι μια ευκαιρία να δώσουμε ένα μήνυμα στους ξένους εταίρους μας. Οσο κι΄αν έχουμε δίκιο να επαναστατούμε στην πολιτική που μας επιβάλουν, εκείνοι δεν θα μας ακούσουν αν μας βλέπουν συνεχώς διχασμένους και αμήχανους. Σ΄αυτή τη φάση, μας δίνεται η ευκαιρία να δείξουμε την πολιτική μας ωριμότητα και το γνωσιακό μας επίπεδο, εάν εστιαστούμε ενωμένοι στο βασικό αίτιο της Ευρωπαικής κρίσης. Ας μην χάνουμε λοιπόν χρόνο και ας προχωρήσουμε θαρρετά προς μια νέα κατεύθυνση. Αλλωστε, το νερό στο αυλάκι κύλησε και δεν γυρίζει πια πίσω..