της Ελίνας Γαληνού
Οι περισσότεροι νοήμονες άνθρωποι, όταν ακούνε σήμερα τη φράση “πολιτική βούληση”, γυρίζουν το κεφάλι από την άλλη μεριά, αηδιασμένοι. Σε λίγο, ίσως κλείνουν και τ΄αυτιά τους ή και το κουμπί της τηλεόρασης ακόμα, για να κόψουν το βήμα στα πολιτικάντικα λόγια.
Αλλά ας μη χάνουμε από τώρα την υπομονή μας, γιατί θ΄ακούσουμε και θα δούμε πολλά ως τις εκλογές. Κι΄από σωτήρες…άλλο τίποτα. Απορεί κανείς πού ήταν τόσο καιρό κρυμμένοι και από πού ξεφύτρωσαν τόσοι πολλοί…για να λύσουν σοβαρά προβλήματα. Προβλήματα που μαστίζουν χρόνια την κοινωνία μας, και που θα μπορούσαν με μια απλή κίνηση αποφασιστικότητας, να τακτοποιηθούν άμεσα ή το πολύ, σε δύο-τρία στάδια, αν ήταν να γίνει επιτέλους σοβαρή δουλειά… Για παράδειγμα, οι λαθρομετανάστες που αποτελούν μια από τις πτυχές της κρίσης μας. Επρεπε να φτάσουμε ως το αδιέξοδο, για να πάρουν οι πολιτικές μηχανές μπροστά και ν΄αναζητήσουν χώρο παραμονής τους; Επρεπε να πληρώσει βαρύ μερίδιο από την εγκληματικότητα η ελληνική κοινωνία, για να σκεφτούν οι αρμόδιοι να γίνει κάτι; Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που είναι μέλος και νοτιοανατολικό όριο της ΕΕ, και ταυτόχρονα πύλη εισόδου-εξόδου Ασίας-Ευρώπης, είναι λογικό να υφίσταται τόσα χρόνια τις συνέπειες εισροής λαθρομεταναστών, παριστάνοντας το ανάχωμα της Ευρώπης; τα Και μη μας πούνε για μέτρα ή για τον περίφημο φράκτη του Εβρου ή τα αιτήματα επανεισδοχής που (δήθεν) πείσαμε την Τουρκία να δεχτεί. Η αντιμετώπιση με το σταγονόμετρο, ενός τέτοιου προβλήματος, απλά το διογκώνει. Γι΄αυτό έχουμε αυτά τα αποτελέσματα μέσα στην χειρότερη στιγμή μας. Ας μετρήσουν πόσες περιοχές της Ελλάδας, πόσα αστικά κέντρα και γειτονιές έχουν καταστραφεί από τις ορδές μεταναστών που στοιβάζονται, δώθε-κείθε. Δεν φταίνε οι άνθρωποι αυτοί που μέσα στη δυστυχία τους, αναζητούν κάπου ν΄ακουμπήσουν. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται εδώ μας έφτασαν σ΄αυτήν την κατάσταση και πήραν κι΄αυτούς στο λαιμό τους. Είναι όμως και κάποια κυκλώματα που αναπτύχθηκαν επωφελούμενα, κερδίζοντας πολλά λεφτά. Το δουλεμπόριο, η εμπορία ναρκωτικών και άλλες “ευγενείς” δραστηριότητες, είναι πολύ εύκολο να ευδοκιμήσουν όταν το κράτος συμπεριφέρεται χαλαρά και αμήχανα μπροστά σε ένα τέτοιο πρόβλημα.
Γι΄αυτό, ενώ πολλοί μας είπαν ότι είχαν τη “βούληση”, το πρόβλημα συντηρήθηκε, θέριεψε, ώσπου κοντεύει να μας πνίξει. Και τώρα, παραμονές των εκλογών, έπεσε το πυροτέχνημα για τους “χώρους υποδοχής μεταναστών”, και τις διαβεβαιώσεις ότι είναι όλα προγραμματισμένα όσον αφορά τις συνθήκες φύλαξης, υγιεινής και ασφάλειας. Μας εκπλήσσει που οι τοπικές κοινωνίες δεν εμπιστεύονται κανέναν και τίποτα, και άρα, γι΄αυτό διαμαρτύρονται; Μάλλον ξέρουν τι τις περιμένει, γιατί αυτές θα πληρώσουν την προχειρότητα και τους πειραματισμούς.
Και εύλογα αναρωτιούνται, όπως κάθε λογικός άνθρωπος “μα καλά, αυτό που δεν έκαναν τόσα χρόνια, θα προλάβουν να το κάνουν σωστά σε λίγες μόνο εβδομάδες”; Ελεος βρε παιδιά, όχι άλλη “βούληση”, χορτάσαμε πιά!  Κι΄η μαύρη βιομηχανία του δουλεμπορίου,..θα ψάχνει άλλο αντικείμενο δράσης για να πορεύεται;