Γύρω από τις εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη επικεντρώθηκε η έναρξη της Συνόδου G20 στις Κάννες, υπό το βάρος της αναταραχής που προκάλεσε η αιφνιδιαστική ανακοίνωση του Γιώργου Παπανδρέου περί διενέργειας δημοψηφίσματος επί της δανειακής σύμβασης. Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ και Ρωσία έσπευσαν να εκφράσουν την πεποίθησή τους ότι η Ελλάδα θα συμμορφωθεί, αφού επικεντρώθηκαν σε κινδυνολογία περί κατάρρευσης της Ευρωζώνης ή και έξοδο της Ελλάδας από αυτήν, ενώ δεν παρέλειψαν να χαρακτηρίσουν τη συζήτηση για δημοψήφισμα ως απόπειρα λαϊκισμού. Τελικά και ενώ το ΒΒCέκανε λόγο για ενδεχόμενη παραίτηση του Ελληνα πρωθυπουργού, η αντιπολίτευση στην Ελλάδα στήριξε τη δανειακή σύμβαση και το δημοψήφισμα ακυρώθηκε. Ο Νικολά Σαρκοζί και η Άνγκελα Μέρκελ καλωσόρισαν τις εξελίξεις και δήλωσαν ότι «επιθυμούμε να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη» αλλά για αυτό υπάρχουν και υποχρεώσεις και πρέπει να εφαρμόζονται και οι νόμοι. Το μήνυμα που διαβίβασαν η Γερμανία και η Γαλλία στην Ελλάδα για το σχέδιό της για τη διενέργεια δημοψηφίσματος, επέτρεψε να υπάρξει μία συνειδητοποίηση, η οποία, «αν επιβεβαιωθεί, θα τη χαιρετίσει όλος ο κόσμος», δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος.
 

Το δημοψήφισμα, είπε ο Γάλλος πρόεδρος, δεν ήταν μέσο αλλά ένα εργαλείο προς ένα σκοπό. Όταν η αντιπολίτευση παρείχε τη στήριξή της, κατέστησε το δημοψήφισμα λιγότερο χρήσιμο μέσο, πρόσθεσε. «Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να παρεμβληθούμε στην ελληνική πολιτική ζωή, η δράση μας για την υπεράσπιση του ευρώ και της Ευρώπης είναι καθήκον μας», σημείωσε. «Οι Έλληνες απελευθερώθηκαν από τη δικτατορία μόνοι τους. Τους θαυμάζω τους Έλληνες και την Ελλάδα, έχω μακρινούς οικογενειακούς δεσμούς με τη χώρα αυτή», είπε ακόμη, υπενθυμίζοντας ότι ο παππούς του Σαρκοζί από την πλευρά της μητέρας του ήταν Έλληνας της Θεσσαλονίκης.
 

Ένα δημοψήφισμα, για όποιους λόγους και αν προτάθηκε, φαίνεται να τρομοκρατεί την ΕΕ. Και δικαιολογημένα, καθώς θα δημιουργούσε «κακό προηγούμενο». Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι μια απόρριψη της συμφωνίας τη δεδομένη στιγμή θα επιδείνωνε την κρίση, ένα δημοψήφισμα εξ αρχής θα μπορούσε να λύσει τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ που βρίσκονται σε κρίση, οι πολίτες των οποίων πολεμούν διά μανίας τα οικονομικά μέτρα.
 

Ένα «σχέδιο σωτηρίας» εγκεκριμένο από τον λαό θα εφαρμοζόταν με πολύ λιγότερα προβλήματα. Σε περίπτωση που απορριπτόταν ένα σχέδιο, οι ηγεσίες (εθνικές και της ΕΕ) θα έπρεπε να βρουν ένα εναλλακτικό σχέδιο, μια χρυσή τομή ανάμεσα στα πολιτικά συμφέροντα, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και τον ίδιο τον λαό που αφορά άμεσα το σχέδιο. Αντ’ αυτού, η «λύση» στην κρίση φάνηκε προς τους πολίτες ως ένα πρόγραμμα με το οποίο οι ίδιοι θα πλήρωναν για τα λάθη πολιτικών και τραπεζών. Μια λύση στην οποία δεν είχαν καν τον λόγο.
 

Οι ηγεσίες φαίνεται ότι δεν πήραν καν το μήνυμα των αγανακτισμένων πολιτών τους που κατακλύζουν επί μήνες τους δρόμους. Το πρόβλημα στην εφαρμογή των σχεδίων σωτηρίας δεν είναι μια ενδεχόμενη συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις, αλλά η απουσία τους από αυτές. Η ΕΕ περνά κρίση και στην κρίση αυτή σέρνεται πλέον και η δημοκρατία. Η ΕΕ φάνηκε να πιέζει ένα κράτος-μέλος της προκειμένου να μη δώσει τον λόγο στον λαό. Γεγονός που μπορεί να απέτρεψε τη δημιουργία ενός «κακού προηγούμενου» και μιας κατάρρευσης της δανειακής σύμβασης, αλλά ενίσχυσε τον ευρωσκεπτικισμό και την αγανάκτηση των πολιτών που καλούνται να πληρώσουν για μια έξοδο από την κρίση, που αποφασίστηκε για αυτούς χωρίς αυτούς.

των Ηλυσίων>34 Μην πυροβολείτε τον αγγελιαφόρο Ένα ακόμα πρωτότυπο πρωτοσέλιδο για τον βρετανικό Εconomistμε θέμα την Ελλάδα. Στην κορυφή η λέξη GRΕΕCΕμε τα Ε -ως σύμβολα του ευρώ- να καταρρέουν. Στο κάτω μέρος του εξώφυλλου, τα € πέφτουν στον Παρθενώνα. Και ο τίτλος: «Οι συμφορές της Ελλάδας: Οι αγορές δεν είναι ο μόνος κίνδυνος του ευρώ. 

Κίνδυνος είναι και οι ψηφοφόροι». Το περιοδικό σημειώνει ότι ο Παπανδρέου υπήρξε ο ίδιος ποιητής των δεινών του. Ενώ αναζητούσε τη στήριξη των πολιτών μέσω δημοψηφίσματος, αμέσως καταδικάστηκε από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ως ανόητος ή προδότης. Γιατί χάλασε την καλή δουλειά; Πώς τόλμησε να φέρει την καταστροφή στην Ευρωζώνη, όταν είχε εξασφαλίσει ένα πακέτο σωτηρίας για τη χώρα του – αυτόν τον αποδιοπομπαίο τράγο;  
Όμως, το Εconomistθεωρεί ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν ήταν ο κακός που χάλασε τη Σύνοδο της G20, αλλά ο άνθρωπος που απλά κόμισε το κακό νέο. Δεν ευθύνεται για την αναποτελεσματικότητα των Καννών. Αν το ευρώ είχε θωρακιστεί σωστά έναντι των προβληματικών ιταλικών (και άλλων) ομολόγων, τότε η ελληνική χρεοκοπία δεν θα απειλούσε να μολύνει όλη την Ευρωζώνη.  
«Μέχρι σήμερα η κρίση στην Ευρωζώνη είχε να κάνει με την πίεση των αγορών. Όμως τα δημοσιονομικά μιας χώρας δεν ορίζονται μόνο από τις αγορές, αλλά δοκιμάζονται και από τις αντοχές των πολιτών να δεχθούν αυξήσεις στους φόρους και περαιτέρω περικοπές. Μια κυβέρνηση χάνει το πολιτικό της κεφάλαιο πολύ πριν ξεμείνει από αγαθά να φορολογήσει. Στο τέλος της ημέρας το “δεν θα πληρώσω”είναι πολύ πιο σημαντικό από το “δεν μπορώ να πληρώσω”».  
Τέλος, κατηγορεί τους ηγέτες της Ευρωζώνης, ότι η επιμονή τους στη λιτότητα ήταν τελικά αυτή που επιδείνωσε την πολιτική αστάθεια που επικρατεί στην Ελλάδα. Για το περιοδικό, ο κ. Παπανδρέου έδειξε τελικά στην Ευρωζώνη τα αποτελέσματα του να είσαι πολύ αυστηρός έναντι των αδύναμων κρίκων. 
http://www.philenews.com/digital/