EUobserver / Παρίσι – Μεταξύ 300 και 500 Ευρωπαίοι τυχοδιώκτες στρατιώτες, μεταξύ άλλων, υπήκοοι της ΕΕ, πολεμούν για το συνταγματάρχη Καντάφι στη Λιβύη, δήλωσε ο κορυφαίος Έλληνας εγκληματολόγος Μηχάλης Κουτούζης.

Οι Ευρωπαίοι μισθοφόροι είναι κυρίως ειδικοί στα βαρέα όπλα, στη τεχνολογία του ελικόπτερου και σε ζητήματα τακτικής των μαχών, με αμοιβές αρκετών χιλιάδων δολαρίων την ημέρα. 

Η πλειοψηφία προέρχεται από τη Λευκορωσία, τη Σερβία και την Ουκρανία.  Υπάρχει ένα σημαντικό ποσό από Πολωνούς εμπειρογνώμονες στα ελικόπτερα.  

Βέλγοι, Βρετανοί, Γάλλοι και Έλληνες υπήκοοι εμπλέκονται επίσης.

Οι Ευρωπαίοι έρχονται για συμπλήρωση του πολύ μεγάλου αριθμού των μισθωμένων πολεμιστών από την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Τσαντ, το Νίγηρα, το Μαλί και τη Σομαλία, οι οποίοι πληρώνονται μέχρι 2.000 δολάρια την ημέρα. 

Οι άντρες έρχονται και φεύγουν μέσω περίπου 15 στρατιωτικών αεροδρομίων που λειτουργούν ακόμα στη νότια Λιβύη.

Ο επίσημος στρατός του Καντάφι διαθέτει μόλις 25.000 στρατιώτες λόγω των λιποταξιών.

Όμως, οι γιοι του διαθέτουν επίσης τρεις καλά εξοπλισμένες μονάδες πολιτοφυλακής, ήτοι μεταξύ 35.000 και 50.000 ανδρών στο σύνολο.

Οι πληροφορίες προέρχονται από τον Μιχάλη Κουτούζη, ένας Έλληνας εμπειρογνώμονας για το οργανωμένο έγκλημα, του οποίου η γαλλική εταιρία Lotophages Consulting, πραγματοποιεί έρευνες πάνω σε θέματα ασφαλείας για λογαριασμό των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, του ΟΗΕ και της γαλλικής κυβέρνησης, και ο οποίος πέρασε τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο ταξιδεύοντας στη βόρεια Αφρική .

«Στην κοινωνία της Λιβύης, υπάρχει ένα ταμπού για τη θανάτωση των ανθρώπων από την ίδια φυλή. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τον οποίο ο Καντάφι έχει ανάγκη από ξένους πολεμιστές», μας είπε ο Κουτούζης.

Μια επαφή που συνδέεται με τις αρχές της εξέγερσης, το Μεταβατικό Εθνικό Συμβούλιο στη Βεγγάζη, είπε στο EUobserver ότι Αλγερινοί, Ρώσοι και Σύριοι εν ενεργεία αξιωματικοί βοηθούν επίσης τον Καντάφι.

«Άρχισαν να έρχονται μετά το πρώτο βομβαρδισμό των ΗΠΑ.

Ο Καντάφι άλλαξε την τακτική του, έφερε εκατοντάδες 4Χ4 οχήματα από την Αλγερία και έπαψε να βασιστεί στα άρματα μάχης» είπε η ίδια πηγή. 

«Οι Αλγερινοί και οι Σύριοι ανησυχούν ότι η Λιβύη θα μπορούσε να δώσει ένα κακό παράδειγμα».

Πρόσθεσε ότι ο Καντάφι χρησιμοποιεί μισθοφόρους, επειδή δεν εμπιστεύεται τους Λίβυους.

«Υπήρξαν σχεδόν πάντα πραξικοπήματα εναντίον του τα τελευταία 40 χρόνια. Η προσωπική σωματοφυλακή του είναι όλοι αλλοδαποί. Όσον αφορά τον εσωτερικό κύκλο του, οι νομιμόφρονες που πραγματικά πιστεύουν σε αυτόν, είναι περίπου 10 άτομα, και ένας από αυτούς [ο υπουργός Εξωτερικών Moussa Koussa] έχει ήδη αποχωρίσει».

Από την πλευρά του, το Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο έχει τρεις άνθρωπους στις γραμμές του μετώπου στη Λιβύη, αμφισβητεί τις αναφορές.

Η ομάδα του Peter Bouckaert που αναφέρεται σε πηγές κύκλων μισθοφόρων της Νοτίου Αφρικής, λέγοντας «δεν έχουν ακούσει για Ευρωπαίους, Νοτιοαφρικανούς ή κάτοικους της Ζιμπάμπουε να πολεμούν για το Καντάφι … τα δίκτυα αυτά είναι σε επαφή μεταξύ τους, κι έτσι σίγουρα θα έχουν ακούσει».

Πρόσθεσε ότι οι αντάρτες έχουν την τάση να αντιμετωπίζουν οποιονδήποτε από την υποσαχάρια Αφρική που υποπέσει στην αντίληψή τους ως μισθοφόρο, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς είναι απλώς εργαζόμενοι μετανάστες. 

Ο Bouckaert είδε μόνο ένα επιβεβαιωμένο κρούσμα από ένα μισθωμένο μαχητή από το Τσαντ κατά τη διάρκεια τεσσάρων εβδομάδων επί τόπου.

Ένας υπεύθυνος ασφαλείας της ΕΕ και μια πηγή από το ΝΑΤΟ δήλωσαν ότι δεν έχουν δει καμία εσωτερική έκθεση σχετικά με μισθοφόρους. 

Αλλά η πηγή του ΝΑΤΟ επισήμανε ένα άρθρο του Τύπου σχετικά με κολομβιανές ελεύθερες σκοπεύτριες στη Μιστράτα.

Εξετάζοντας την ιστορία των μισθοφορικών δραστηριοτήτων στην Αφρική, ο Alex Vines, ερευνητής στη δεξαμενή σκέψεων Chatham House think-tank του Λονδίνου, είπε: «Οι Ευρωπαίοι μισθοφόροι ήταν πρόβλημα στη δεκαετία του 1960 και έπειτα πάλι στη δεκαετία του 1990, μετά τη λήξη του ψυχρού πολέμου. Όμως, έχει γίνει πολύ μεγάλη Αφρικανοποίηση από τότε».

Και πρόσθεσε: «Ο ορισμός του« μισθοφόρου »είναι επίσης ένα θέμα. 

Οι περισσότεροι είναι άτομα που εμπλέκονται στην πώληση όπλων που στη συνέχεια παρέχουν λίγες συμβουλές και εκπαίδευση, και μετά εξαφανίζονται…»

Η σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1989, ορίζει ως μισθοφόρος «κάθε πρόσωπο που έχει προσληφθεί ειδικά, τοπικά ή στο εξωτερικό, προκειμένου να συμμετάσχει σε μια ένοπλη σύγκρουση, και έχει κίνητρο για να λάβει μέρος στις εχθροπραξίες, κατ ‘ουσίαν την επιθυμία του για ιδίον κέρδος και … δεν είναι ούτε υπήκοος ενός μέρους της σύρραξης ούτε κάτοικος του εδάφους που ελέγχεται από ένα μέρος της σύγκρουσης».

Η σύμβαση υποχρεώνει τις συμμετέχουσες χώρες να ασκούν ποινική δίωξη σε βάρος των υπηκόων τους που ασκούν τέτοια δραστηριότητα.

Μόλις τρία κράτη της ΕΕ – το Βέλγιο, η Κύπρος και η Ιταλία – έχουν υπογράψει τη σχετική συμφωνία επί συνόλου 33 μελών του ΟΗΕ.