Τον Ιανουάριο του 2004 οι δύο γερμανικοί μηχανολογικοί και ηλεκτρονικοί κολοσσοί, η Siemens και η ThyssenKrupp, παρακολουθούσαν υπερήφανα το επίτευγμά τους, το τρένο υψηλής ταχύτητας Maglev καθώς ξεκινούσε το παρθενικό του ταξίδι από το σταθμό Λονγκ Γιανγκ με προορισμό το αεροδρόμιο Πουντόνγκ της Σαγκάης. Χάρη στην ηλεκτρομαγνητική τεχνολογία, το εκπληκτικό αυτό τρένο έχει τη δυνατότητα να καλύπτει τη διαδρομή αυτή των τριάντα περίπου χιλιομέτρων σε λιγότερο από οκτώ λεπτά, ταξιδεύοντας με ταχύτητα 400 χιλιομέτρων την ώρα.

Πρόκειται για το ταχύτερο επίγειο μέσο μεταφοράς στον κόσμο. Ήταν όμως ακριβό. Όταν οι Κινέζοι ανακοίνωσαν την πιθανότητα επέκτασής του κατά 130 ακόμη χιλιόμετρα μέχρι τον τουριστικό προορισμό του Χαν-γκτσόου, η κοινοπραξία ζήτησε 6 δισεκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή.

Ένα βράδυ του Δεκεμβρίου του 2004 το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης στην αποθήκη συντήρησης του υπερσιδηροδρόμου στη Σαγκάη κατέγραψε την απρόσμενη άφιξη μιας ομάδας Κινέζων μηχανολόγων. Άρχισαν να κάνουν μετρήσεις, να ζυγίζουν και να εξετάζουν το τρένο. Μέσα σε ένα χρόνο, η Κίνα ανακοίνωσε ότι θα κατασκεύαζε τη δική της υπερταχεία Maglev.

 Αμέσως παρενέβη ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ, ενώ ο γερμανικός Τύπος κατηγόρησε την Κίνα ότι έκλεψε την τεχνολογία και πλαστογράφησε τη γερμανική τεχνογνωσία σε απίστευτο βαθμό. Η Siemens και η ThyssenKrupp βρέθηκαν μπροστά σε ένα δίλημμα. Παρά το γεγονός ότι επρόκειτο για ένα τεράστιο έργο, η κοινοπραξία αποφάσισε να κινηθεί πολύ προσεκτικά, δεδομένου ότι είχε υποβάλει προσφορές και για άλλες μεγάλες επενδύσεις στην Κίνα. 

Επιπλέον η Σαγκάη ήταν η μοναδική βιτρίνα του υπερσιδηροδρόμου στον κόσμο και η κοινοπραξία χρειαζόταν να έχει καλές σχέσεις με τους Κινέζους, ώστε να επιδεικνύει το επίτευγμά της και σε άλλους επίδοξους πελάτες. Τελικά έγινε συμβιβασμός, σύμφωνα με τον οποίο το 90% των νέων τρένων θα κατασκευάζονταν στην Κίνα υπό Γερμανική επίβλεψη. Εστω και έτσι όμως παραμένει  γεγονός ότι η κοινοπραξία υπέστη μεγάλο πλήγμα.