Μουσουλμάνες που εκλήθησαν να πληρώσουν πρόστιμο 150 ευρώ επειδή κυκλοφορούσαν δημόσια με μπούργκα, έξω από αστυνομικό τμήμα. Η Γαλλία κατάφερε τελικά, μετά το Βέλγιο, να απαγορεύσει ή καλύτερα να «κοστολογήσει» στα 150 ευρώ την επιμονή δύο χιλιάδων μουσουλμάνων που ζουν στη χώρα να φορούν μπούργκα σε δημόσιους χώρους.

Μια απόφαση που μένει να δοκιμαστεί στην πράξη, καθώς στον αντίποδα της γαλλικής κυβέρνησης που με πάθος θέσπισε και εφάρμοσε το νόμο, βρίσκεται μια ομάδα πλουσίων γάλλων μουσουλμάνων που είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν την παράδοσή τους.

Ο Ρασίντ Νεκάζ είναι ένας εύπορος 38χρονος κτηματομεσίτης που γεννήθηκε στο Παρίσι από αλγερινούς γονείς και κατάφερε να ενσωματωθεί στη γαλλική κοινωνία.

Τον Ιούλιο του 2010, όταν η κυβέρνηση έθεσε θέμα απαγόρευσης της μπούργκας, από γνωστός «μπον βιβέρ» του Παρισιού μετατράπηκε σε ακτιβιστή υπέρ του δικαιώματος των μουσουλμάνων να τη φορούν.

Με σλόγκαν «κάτω τα χέρια από την παράδοσή μου» δημιούργησε ένα ταμείο το οποίο ενισχύουν με ένα εκατομμύριο ευρώ ευκατάστατοι μουσουλμάνοι, για να πληρώνονται τα πρόστιμα των μουσουλμάνων που «παρανομούν».

Με τους υπερασπιστές της μπούργκας να θέτουν ανοικτά πλέον ζήτημα διάκρισης, το ερώτημα που κρύβεται πίσω απ’ αυτές τις «απαγορεύσεις» είναι «τι οδήγησε την άλλοτε ανεκτική στη διαφορετικότητα γαλλική κοινωνία να μετατραπεί σε μια από τις πλέον εχθρικές».

Σε σημείο, που δηλώσεις όπως αυτές του γάλλου υπουργού Μετανάστευσης Ερίκ Μπεσόν, που αποκάλεσε «κινούμενο φέρετρο» τις μουσουλμάνες με μπούργκα, να μην προκαλούν το κοινό αίσθημα.

Την περασμένη εβδομάδα η κυβέρνηση Σαρκοζί άνοιξε έναν αμφιλεγόμενο διάλογο για τις «επιπτώσεις του Ισλάμ στη γαλλική κοινωνία».

Ενα ζήτημα που τα τελευταία χρόνια διχάζει τους γάλλους ψηφοφόρους, καθώς τα δύο τρίτα θεωρούν ότι η πολυπολιτισμικότητα και η ενσωμάτωση των μουσουλμάνων στη γαλλική κοινωνία έχουν αποτύχει.

Θέση που αποτελεί τη βασική τοποθέτηση του ακροδεξιού κόμματος της Μαρίν Λεπέν, που βλέπει τα εκλογικά της ποσοστά να αυξάνονται εντυπωσιακά, λόγω της αποτυχίας της υπάρχουσας μεταναστευτικής πολιτικής και να απειλούν τη δεύτερη προεδρική θητεία του Νικολά Σαρκοζί το 2012.

Με το 72% των Γάλλων να εμφανίζονται δυσαρεστημένοι με την πολιτική του, ο γάλλος πρόεδρος φαίνεται ότι χρησιμοποιεί τους μουσουλμάνους για να επωφεληθεί πολιτικά.

Στόχος του οι δυσαρεστημένοι με τους μουσουλμάνους ψηφοφόροι της μεσαίας τάξης, που τους βλέπουν να επιμένουν να φορούν μπούργκα, να προσεύχονται στη μέση του δρόμου, να ζητούν την κατασκευή περισσότερων τζαμιών και να αρνούνται να ενσωματωθούν στην κουλτούρα της χώρας όπου ζουν.

Το ζήτημα ωστόσο είναι ότι ο γάλλος πρόεδρος επέλεξε να ανοίξει αυτό το διάλογο σε μια εποχή που ο ισλαμικός κόσμος «φλέγεται» και η Γαλλία μετέχει σε τρεις στρατιωτικές επιχειρήσεις σε μουσουλμανικές χώρες.

Η μουσουλμανική κοινότητα της Γαλλίας, η μεγαλύτερη στην Ευρώπη, έκανε λόγο για στοχοποίηση και στιγματισμό της, ενώ εκπρόσωποι των πέντε μεγάλων θρησκευμάτων (ρωμαιοκαθολικοί, προτεστάντες, ορθόδοξοι, εβραίοι και βουδιστές) αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στη συζήτηση.

«Είναι πολύ δύσκολο να είσαι μουσουλμάνος στη Γαλλία» δήλωσε στη «Le Monde», με αφορμή τη συζήτηση, ο μεγάλος ραβίνος Ζιλ Μπέρνχαϊμ, υποστηρίζοντας ότι «αυτή η δυσκολία γίνεται χειρότερη σήμερα σε αυτό το άρρωστο κλίμα που επιβαρύνεται από συζητήσεις που διαιρούν και δεν ενώνουν».
Πόσω μάλλον, όταν τροφοδοτούνται από πολιτικά κίνητρα.