Όμως, τον περασμένο Οκτώβριο, ο Ερντογάν προχώρησε ένα βήμα παραπέρα στην αντίθεσή του στο Ισραήλ. Εξέφρασε τη συμπάθειά του για την επίθεση της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ και, τον επόμενο μήνα, χαρακτήρισε την αντεπίθεση του Ισραήλ στη Γάζα ως «γενοκτονία» και αποκάλεσε το Ισραήλ «τρομοκρατικό κράτος», σε έντονη αντίθεση με τον επίσημο αμερικανικό και ευρωπαϊκό χαρακτηρισμό της Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση. Αργότερα, κατήγγειλε τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Νετανιάχου ως «χειρότερο από τον Χίτλερ», περιέγραψε το Ισραήλ ως «επεκτατικό» και δήλωσε ότι η αντεπίθεση του Ισραήλ ήταν «χειρότερη από το Ολοκαύτωμα». Τις τελευταίες ημέρες, η Τουρκία έχει κινητοποιήσει έναν μικρό στολίσκο πολιτικής «βοήθειας» που έχει σχεδιαστεί για να σπάσει τον ισραηλινό ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας. (Το Ισραήλ φοβάται ότι ο στολίσκος μπορεί να μεταφέρει λαθρεμπόριο και τρομοκράτες.)

Στις 9 Απριλίου, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι είχε επιβάλει σοβαρές οικονομικές κυρώσεις κατά του Ισραήλ, απαγορεύοντας την πώληση προϊόντων όπως το τσιμέντο και ο σίδηρος στο εβραϊκό κράτος. Την ίδια μέρα, έλαβα ένα email από τον Τρύφων Τοπαλίδη, έναν Έλληνα μελετητή που ερευνούσε την καταστροφή του 1923 από Τούρκους μουσουλμάνους μιας ομάδας ελληνικών χωριών της Ανατολίας στα βουνά κοντά στα Άδανα. Αυτό το μικρό ξέσπασμα εθνοκάθαρσης ήταν το τελευταίο κεφάλαιο της γενοκτονίας του πληθυσμού της ελληνικής μειονότητας της χώρας, που είχε ξεκινήσει στις αρχές του 1914, πριν από την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι χριστιανικές κοινότητες εκριζώθηκαν βίαια από τις ακτές του Αιγαίου της Τουρκίας. Μέχρι τα τέλη του 1922, υπό τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (τον «φωτισμένο» ιδρυτή της τουρκικής δημοκρατίας), οι Τούρκοι είχαν σφάξει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και είχαν εκδιώξει βάναυσα πολλούς άλλους στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Η σφαγή των Ελλήνων έλαβε χώρα παράλληλα με την τουρκική σφαγή της Αρμενικής μειονότητας της χώρας κατά τη διάρκεια της Αρμενικής Γενοκτονίας και τη μαζική δολοφονία της χριστιανικής μειονότητας των Ασσυρίων της χώρας, η οποία στοίχισε τη ζωή από ένα τέταρτο με μισό εκατομμύριο Ασσύριους. Μαζί, Τούρκοι μουσουλμάνοι αγρότες και κάτοικοι της πόλης, αξιωματούχοι, χωροφύλακες και στρατιώτες, βοηθούμενοι από Κούρδους, Τσετσένους, Κιρκάσιους και αραβικές φυλές, δολοφόνησαν περίπου δύο εκατομμύρια χριστιανούς (δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό) κατά τα έτη 1894 έως 1924. τρεις περιόδους συστηματικής σφαγής (1894–1896, 1915–1916 και 1920–1923). Οι Έλληνες ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ένα εκατομμύριο από αυτούς που δολοφονήθηκαν ήταν Έλληνες της Ανατολίας και οι Αρμένιοι ιστορικοί μιλούν συνήθως για 1,5 εκατομμύριο δολοφονημένους Αρμένιους.

Καθώς ο Ερντογάν οπλίζει τους μετανάστες της Τουρκίας, η Ελλάδα πληρώνει το τίμημα

Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έγραψε στο Twitter την Κυριακή. «Τα σύνορα της Ελλάδας είναι τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης. Θα τα προστατεύσουμε».

Ο Τοπαλίδης μου έστειλε email για να ρωτήσω για αμερικανικά και βρετανικά έγγραφα σχετικά με τη σφαγή των Ελλήνων ανδρών, γυναικών και παιδιών στις αρχές του 1923 στο χωριό Γκουρούμζα (Γκουρούμζε) στην επαρχία των Αδάνων. Επισύναψε αντίγραφα ελληνικών εγγράφων που ενίσχυαν τις πληροφορίες που μεταφέρονται στις εκθέσεις που γράφτηκαν από δυτικούς διπλωμάτες και ιεραπόστολους και Αμερικανούς αξιωματικούς του ναυτικού που συνοψίζω εν συντομία στο βιβλίο μου του “2019 The Thirty-Year Genocide, Turkey’s Destruction of its Christian Minorities, 1894–1924″ (συν -συγγραφέας με τον Dror Ze’evi).   

Ένα από τα ελληνικά έγγραφα περιέχει την απομαγνητοφώνηση μιας συνέντευξης με τον ηλικιωμένο πρόδρομο Φωτιάδη, επιζώντα της Gurumza, ο οποίος παρέχει αυτές τις αναμνήσεις της 22ας Φεβρουαρίου 1923:

[Ήταν μια] πολύ κρύα μέρα… Ο κήρυξ φώναζε: «Ας μαζευτούν όλοι μικροί και μεγάλοι στην Εκκλησία»… [Τότε] οι Τσέτες [παράτυποι, ληστές] είπαν: «Αφήστε όλους τους άντρες να βγουν στην αυλή της Εκκλησίας. ” … Μας είπαν να καθίσουμε. Λέει ο αρχηγός: «Τα παρατάξτε τους για εκτέλεση». … Αρχίζουν να πυροβολούν… Δίπλα μου σκοτώνονται… Τέσσερις σφαίρες πέρασαν από το στήθος μου… [Αργότερα, αφού είχαν φύγει οι Τσέτες] φώναξα και ήρθε ένα παιδί… Μου έλυσε τα χέρια… Έτσι, ο Θεός με φύλαξε. Στο μεταξύ, οι Τσέτες είχαν κομματιάσει τον παπα-Ευστάθιο [έναν από τους ιερείς του χωριού]… μέσα στην Εκκλησία. Από τα παράθυρα πέταξαν χειροβομβίδες στην Εκκλησία. Μετά έφεραν χόρτο… και το στοίβαξαν στο γυναικείο [το γυναικείο τμήμα του κτιρίου] [και το άναψαν]… Ο τόπος γέμισε καπνό… Εκείνη την ημέρα οι Τούρκοι έσφαξαν 70 άνδρες και 20 γυναίκες και παιδιά στην Εκκλησία. Πρώτα από όλα έσφαξαν τους τρεις ιερείς…

Σε ένα δεύτερο έγγραφο, με ημερομηνία 4 Μαΐου 1923, ο Έλληνας γενικός πρόξενος στη Βηρυτό, Ξενοφών Στελάκης, υπολόγισε τον αριθμό των σφαγιασμένων σε «περίπου 200». Οι επιζώντες της Γκουρούμζα έφτασαν τελικά στην Ελλάδα, όπου ίδρυσαν το χωριό Νέος Μυλότοπος, κοντά στη Θεσσαλονίκη.

Δεν ήταν μόνο οι μη μουσουλμάνοι που σφαγιάστηκαν από τους μουσουλμάνους Τούρκους κατά τη διάρκεια της ύφεσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των πρώτων χρόνων της τουρκικής δημοκρατίας. Τα τουρκικά εθνικιστικά πάθη παρακίνησαν τουλάχιστον ένα άλλο δολοφονικό κεφάλαιο της εθνοκάθαρσης: Μεταξύ 1923 και 1930, πολλές χιλιάδες Κούρδοι —ορισμένοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό έως και 87.000— σκοτώθηκαν σε μια σειρά σφαγών, μετά από ξέσπασμα κουρδικής εξέγερσης. Χιλιάδες άλλοι σκοτώθηκαν τις επόμενες δεκαετίες. Από το 2016, ο ίδιος ο Ερντογάν προήδρευσε μιας πολιτικής πολιτιστικής καταστολής κατά των Κούρδων της Ανατολίας, που αντιπροσωπεύουν το 20 τοις εκατό του πληθυσμού της Τουρκίας, ενώ διεξάγει πόλεμο ενάντια στους Κούρδους μαχητές που τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας και στους συμπαθούντες τους στην ανατολική Ανατολία, τη Συρία και το Ιράκ. Χιλιάδες Κούρδοι έχασαν τη ζωή τους σε αυτές τις εκστρατείες, πολλοί από αυτούς άμαχοι.

Η υποκρισία του Ερντογάν είναι συγκλονιστική. Ενώ δηλώνει συστηματικά ότι η συμπεριφορά του Ισραήλ προς τη Χαμάς είναι γενοκτονική («χειρότερα από τον Χίτλερ»), όπως όλοι οι προηγούμενοι Τούρκοι ηγέτες, αρνείται σταθερά τις πολλαπλές πραγματικές γενοκτονίες που διεξήγαγε ο λαός του τα τελευταία 140 χρόνια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι χιλιάδες Παλαιστίνιοι άμαχοι έχουν σκοτωθεί από ισραηλινούς βομβαρδισμούς και βομβαρδισμούς στη Λωρίδα της Γάζας τους τελευταίους έξι μήνες, αλλά δεν μπορούμε να βασιστούμε για ακριβή στοιχεία στα στατιστικά στοιχεία που έδωσε το Υπουργείο Υγείας της Γάζας που ελέγχεται από τη Χαμάς. Περίπου 12.000 από τους νεκρούς, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του IDF, ήταν μαχητές της Χαμάς που ήταν ενσωματωμένοι ανάμεσα και στις σήραγγες κάτω από τον άμαχο πληθυσμό της Γάζας – ένας πληθυσμός που είναι σε μεγάλο βαθμό συμπαθής με τις ενέργειες και τους στόχους της Χαμάς, που περιλαμβάνουν την καταστροφή του Ισραήλ. Κατά την καταδίωξη των μονάδων της Χαμάς, οι IDF σκότωσαν αναπόφευκτα πολλούς αμάχους. Πέθαναν σε έναν πόλεμο που ξεκίνησε η Χαμάς. Είναι επίσης εντυπωσιακό ότι σε όλα τα τηλεοπτικά πλάνα που παρακολουθεί η Χαμάς από τη Γάζα τους τελευταίους έξι μήνες, δεν εμφανίστηκε ποτέ κανένας άνδρας στρατιωτικής ηλικίας – όλοι οι νεκροί είναι γυναίκες, γέροι, παιδιά και μωρά.

Τον Απρίλιο του 2021, αφού ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Αρμενίων, ο Ερντογάν απάντησε με μια αντκατηγορία: «Οι ιθαγενείς Αμερικανοί, δεν χρειάζεται καν να τους αναφέρω, αυτό που συνέβη είναι ξεκάθαρο… Δεν μπορείτε να αποδώσετε την κατηγορία για γενοκτονία στον τουρκικό λαό .» Τον Οκτώβριο του 2019, η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία υπέρ της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων. (Η εξέχουσα προοδευτική μουσουλμάνα βουλευτής Ιλχάν Ομάρ απείχε.) Ο Ερντογάν απάντησε με θλίψη: «Στην πίστη μας [δηλαδή, το Ισλάμ], η γενοκτονία είναι οριστικά απαγορευμένη… Θεωρούμε ότι μια τέτοια κατηγορία είναι η μεγαλύτερη προσβολή για τον λαό μας».  

Η γενοκτονία των Αρμενίων έχει αναγνωριστεί παγκοσμίως – αν και, προς ντροπή του, το Ισραήλ απέτυχε να την αναγνωρίσει. Όμως, με εξαίρεση την Ελλάδα και την Κύπρο, καμία χώρα δεν έχει αναγνωρίσει την ελληνική γενοκτονία (αν και ορισμένα Ευρωπαϊκά κοινοβούλια έχουν). Και, φυσικά, οι διάφορες ασσυριακές και συριακές εκκλησίες (η Ασσυριακή Εκκλησία της Ανατολής, η Μελκιτική Ελληνική Καθολική Εκκλησία, η Χαλδαϊκή Καθολική Εκκλησία, η Συριακή Ορθόδοξη Εκκλησία, η Ιακωβιτική Συριακή Χριστιανική Εκκλησία κ.λπ.), δεν έχουν γονέα κράτος να μιλήσει για αυτούς, έτσι η γενοκτονία τους, την οποία αποκαλούν Sayfo (Συριακά σημαίνει «σπαθί»), γενικά μένει αξέχαστη, εκτός από τις εξόριστες εκκλησίες τους διασκορπισμένες σε όλο τον κόσμο.

Ο Ερντογάν κατηγορεί συστηματικά το Ισραήλ για «επεκτατισμό». Έχει δίκιο όταν πρόκειται για την επιχείρηση εποικισμού στη Δυτική Όχθη και για ορισμένες ισραηλινές προσπάθειες κατά τη διάρκεια των δεκαετιών να επεκτείνει επίσημα την κυριαρχία του Ισραήλ πέρα ​​από τα σύνορα της Πράσινης Γραμμής που καθορίστηκαν στις αραβο-ισραηλινές συμφωνίες ανακωχής του 1949. (Μετά το 1967, το Ισραήλ προσάρτησε αραβικές περιοχές γύρω από την Ιερουσαλήμ και, τη δεκαετία του 1980, επέκτεινε την ισραηλινή δικαιοδοσία στα Υψίπεδα του Γκολάν, που καταλήφθηκαν από τη Συρία στον Πόλεμο των Έξι Ημερών του 1967).

Αλλά ο Ερντογάν, ο οποίος φαίνεται να επιδιώκει να αποκαταστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία ή μια Μεγάλη Τουρκία, δεν είναι σχεδόν σε θέση να παραπονεθεί για επεκτατισμό. Το 1974, ο Τουρκικός Στρατός εισέβαλε στην Κύπρο και εθνοκάθαρσε το βόρειο τρίτο του νησιού από τους Έλληνες κατοίκους του. Έκτοτε, η Άγκυρα κυβερνά αυτήν την περιοχή, ως ουσιαστικά επαρχία της Τουρκίας.

Από τότε, οι Έλληνες φοβούνται περαιτέρω τουρκικές εισβολές. Η Ελλάδα έχει υποβαθμίσει δημόσια, ακόμη και αγνόησε, την ελληνική γενοκτονία και την εθνοκάθαρση της Τουρκίας, ίσως επειδή η Αθήνα φοβόταν να προκαλέσει τον μεγάλο κακό λύκο στο κατώφλι της. Οι ελληνικοί φόβοι επικεντρώνονται στα νησιά τους στο ανατολικό Αιγαίο. Αυτοί οι φόβοι δεν είναι αβάσιμοι. Τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη πετούν συνήθως πάνω από τον ελληνικό εναέριο χώρο του Αιγαίου και τα νησιά —ιδιαίτερα η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος και τα Δωδεκάνησα— είναι ξεκάθαρα στο στόχαστρο του Ερντογάν. Στις 3 Σεπτεμβρίου 2022, ο ίδιος ο Ερντογάν απείλησε δημόσια ότι θα εισβάλει στα «κατεχόμενα» νησιά του Αιγαίου. και στις 11 Δεκεμβρίου 2022 μίλησε για βομβαρδισμό της Αθήνας με πυραύλους τουρκικής κατασκευής.

Τα λόγια του Ερντογάν φαίνεται να ενισχύουν μια ιδεολογία που γίνεται όλο και πιο σημαντική στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης και την ακαδημία, στην οποία τα ύδατα δυτικά και νότια της Ανατολίας, που περιλαμβάνουν τα οικονομικά και στρατηγικά σημαντικά, πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο νησιά του Αιγαίου, θεωρούνται μέρος της «Γαλάζιας Πατρίδας» της Τουρκίας ( mavi vatan ). Πριν από πέντε χρόνια, το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό πραγματοποίησε μια άσκηση με την ονομασία «Blue Homeland 2019» σε αυτά τα ύδατα. Χάρτες που επικυρώθηκαν από στελέχη του κόμματος του Ερντογάν, AKP, δείχνουν ακόμη και την Κρήτη – ένα νησί που μεταφέρθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην Ελλάδα σταδιακά, κατά την περίοδο 1897-1908, ως αποτέλεσμα της αγγλογαλλικής πίεσης και των τοπικών εξεγέρσεων – ως μέρος του τουρκικού κράτους.

Ο Ερντογάν πρέπει να γνωρίζει τις γενοκτονίες που πραγματοποιήθηκαν από την ύστερη Οθωμανική Αυτοκρατορία και την πρώιμη Τουρκική Δημοκρατία, παρόλο που, ενώ αρνείται τις γενοκτονίες, αποδέχεται τη συμβατική τουρκική αφήγηση ότι ήταν η χριστιανική εξέγερση και η βία που προκάλεσαν και δικαιολογούσαν την οργή των μουσουλμάνων. Χωρίς αμφιβολία, ο Ερντογάν αισθάνεται επίσης ότι η Τουρκία στερήθηκε άδικα τμήματα του βασίλειού της, τα οποία αποκόπηκαν από τη Ρωσία και τη Δύση κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι αυτές οι ενέργειες οφείλονταν εν μέρει στο αντιμουσουλμανικό αίσθημα. Ο Ερντογάν βλέπει την Τουρκία ως ένα έθνος σχεδόν 100 εκατομμυρίων ανθρώπων με ένα «ένδοξο» παρελθόν, το οποίο αξίζει μια πιο περίοπτη θέση στον ήλιο. Σε αντίθεση με τη Γερμανία ή την Ιαπωνία, η Τουρκία δεν ζήτησε ποτέ επίσημα συγγνώμη για τις προηγούμενες θηριωδίες της. Η Τουρκία και ο ηγέτης της παραμένουν ασυγχώρητοι και αμετανόητοι. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι ενώ ο Ερντογάν επικρίνει το Ισραήλ για τον επεκτατισμό του, είναι απασχολημένος με το να στρώσει τις βάσεις για τις εδαφικές «προσαρμογές» μιας αναζωογονημένης Τουρκίας;