Tου Σταυρου Tζιμα
Είχα την ευκαιρία να ακολουθήσω την περασμένη εβδομάδα την αποστολή του ΕΛΙΑΜΕΠ στην Πρίστινα και πρέπει να πω εξ αρχής ότι τέτοιες πρωτοβουλίες στα Βαλκάνια μας χρειάζονται στις δύσκολες ώρες που περνάμε. Ετυχε ευρείας δημοσιότητας από τα ΜΜΕ των Σκοπίων όπως και η συνέχεια στην Αχρίδα.

Οι συμμετέχοντες στην αντιπροσωπεία είχαν την ευκαιρία να εκθέσουν στους υψηλόβαθμους κυβερνητικούς αξιωματούχους τις ελληνικές θέσεις για το Κοσοβαρικό και την ευρωπαϊκή προοπτική των δυτικών Βαλκανίων και η αλήθεια είναι πως σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας απευθύνθηκαν σε ευήκοα ώτα. Ο πρωθυπουργός Θάτσι, ο πρόεδρος Σεϊντίου, ο ΥΠΕΞ Χιουσενί, ακόμα και ο αμφιλεγόμενος πολέμαρχος του UCK Χαραντινάι υποδέχθηκαν με κατανόηση την επιλογή της ελληνικής πλευράς, όπως αυτή μεταφέρθηκε από τα μέλη της αποστολής, να μην αναγνωρίζει την ανεξαρτησία του Κοσόβου, συνδέοντας την περίπτωση με αυτήν του Κυπριακού. Αυτό δεν σημαίνει ότι την καλοδέχτηκαν κιόλας.

Το ερώτημα είναι μέχρι πότε η Αθήνα θα εξακολουθεί να αρνείται μια πραγματικότητα στα βόρεια σύνορά της, την οποία έχουν αποδεχθεί όλοι οι άλλοι γείτονές της και δεκάδες άλλες χώρες του πλανήτη με πρώτη την Ε.Ε. που πληρώνει τεράστια ποσά για την οικονομική ανασυγκρότηση και επιβίωσή του. Μέχρι να βρεθεί λύση στην Κύπρο η οποία θα ικανοποιεί τους Ελληνοκυπρίους, θα απαντήσει κάποιος. Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι μπορεί να λυθεί το Κυπριακό στο ορατό μέλλον;

Ρώτησα διπλωμάτη με μεγάλη εμπειρία στο Κυπριακό για το εάν κατά τη γνώμη του ο πλούσιος Νότος θέλει πραγματικά τη λύση ή η ίδια η ζωή την έχει δώσει ήδη με την ντε φάκτο κατάσταση. «Στην ελεύθερη Κύπρο πολλοί θα ήθελαν αντί για “πράσινη γραμμή” μια μεγάλη τάφρο με κροκόδειλους για να μην έρχονται καν σ’ επαφή με τα πάμπτωχα Κατεχόμενα», ήταν η απάντηση.

Η διεθνής κοινότητα, αναγνωρίζοντας την ανεξαρτησία του Κοσόβου, μίλησε για sui generis, τελείως ξεχωριστή περίπτωση δηλαδή, και το Συμβούλιο Ασφαλείας, εν αντιθέσει με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους του Ντενκτάς, δεν την αποδοκίμασε. Ωστόσο, εμείς αρνηθήκαμε να συνταχθούμε με τους συμμάχους. Στυλώσαμε τα πόδια διασυνδέοντας το Κοσοβαρικό με το Κυπριακό, αλλά και για να μη δυσαρεστήσουμε το Βελιγράδι που μόλις την περασμένη εβδομάδα, διά στόματος Βουκ Γέρεμιτς, υπουργού Εξωτερικών, ανέδειξε την Τουρκία στρατηγικό εταίρο της Σερβίας!

Παρακολουθώντας τις τοποθετήσεις των μελών του ελληνικού think tank στις συναντήσεις, διαπίστωνε κανείς πόσο προσεκτικοί ήταν αποφεύγοντας τη διασύνδεση. Προφανώς γιατί ως ειδικοί βλέπουν ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει εγκλωβιστεί σε αυτό το ζήτημα που μέχρι στιγμής μας έχει αποφέρει κλίμα καχυποψίας, για να μην πω εχθρότητας, στα εκατομμύρια των γειτόνων Αλβανών. Ισως η επικείμενη γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης αποτελέσει μια ευκαιρία για την Αθήνα να επανεξετάσει τη θέση της.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ