Σχόλιο του συνδιαχειριστή της ιστοσελίδας Καυκάσιου, στην ανάρτησή “Να σώσουμε την Ελλάδα“

Δεν υπάρχει όνειρο, δεν υπάρχει ελπίδα. Δεν υπάρχει τίποτα και κανείς που να μπορεί να ανάψει την φλόγα στις καρδιές των Ελλήνων. Υπάρχει μόνο ταπείνωση και εξευτελισμός. Αυτές τις λέξεις περίμενα να ακούσω απο τα χείλη της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας και όχι το εύηχο “μερική απώλεια τμήματος της ελληνικής κυριαρχίας”.

Περίμενα να ακούσω ότι δεν είναι αυτή η Ελλάδα που ονειρευτήκαμε, η Ελλάδα που θέλουμε, η Ελλάδα που μας πρέπει. Δεν το άκουσα.
Είναι εύκολο να είσαι μοιρολάτρης, εσωστρεφής. Είναι εύκολο επίσης να βαυκαλίζεσαι με φρούδες ελπίδες και να κρύβεσαι πίσω απο δοξασίες και μύθους επιτείνοντας την ηττοπάθεια. Είναι εύκολο να αναθεματίσεις και να υβρίσεις τους φταίχτες. Όμως όλα αυτά είναι μάταια.
Όχι δεν υπάρχει μαγική συνταγή, δεν είναι καν σίγουρο ότι η Ελλάδα, αυτή η Ελλάδα που θα βγει απο την κρίση θα είναι η ίδια Ελλάδα.
Υπάρχει ένας μύθος της Αφρικής που αναφέρεται σε μια φωτιά σε ζούγκλα. Εκστασιασμένα τα ζώα κοιτούν την καταστροφή και ένα μικροσκοπικό κολίμπρι πετά και ρίχνει μια σταγόνα νερό πάνω στην πύρινη λαίλαπα. Μα τι κάνεις εκεί του λένε τα άλλα ζώα είναι μάταιο. Κάνω αυτό που ανήκει ως χρέος.
Σαν φυλή σαν Λαός δώσαμε πολλούς αγώνες, χύθηκε πολύ δίκαιο αίμα. Αυτό το αίμα που χει χυθεί πρέπει να το ξοφλήσουμε. Μπορεί να μην κερδίσουμε την μάχη, μπορεί και να χάσουμε και το πόλεμο μα θα έχουμε αποκαλύψει για πολλοστή φορά την μοίρα του Έλληνα: να πεθαίνει πάντα μαχητής.
Στο γίγαντα λοιπόν Έλληνα, ο οποίος έχει αποδείξει και έχει καταδείξει ότι όταν ο εξευτελισμός φτάσει ως τα μύχια της ύπαρξης του αντρειώνεται, σε αυτόν ελπίζω.
Σε αυτό το ιστολόγιο συναντηθήκαμε άνθρωποι που μας χωρίζει η γεωγραφική απόσταση, μας χωρίζουν τα πολιτικά μας πιστεύω, μας χωρίζουν οικονομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά, μας χωρίζουν θρησκευτικές πεποιθήσεις
Μας ενώνει το αίμα που κυλά και που είναι το ίδιο όσο και αν κάποιοι θέλησαν να πουν ότι χάθηκε ο Ελληνισμός ότι αλλοιώθηκε.
Ας κάνουμε λοιπόν αυτό που ήρθαμε να κάνουμε, ας συνεχίσουμε την προσπάθεια την πραγμάτωση της μέγιστης εθνικής ομοψυχίας την επίτευξη της μέγιστης εθνικής αφύπνισης. Δεν είναι χρέος είναι στάση ζωής είναι πράξη τιμής ,είναι ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ γιατί όλοι μας νιώθουμε στην καρδιά μας μεγάλο χαλασμό για αυτό που λέμε πατρίδα ΜΑΣ.