Για να επιτύχει ο κ. ΓΑΠ
Γράφω απουσιάζοντας στο εξωτερικό: Κατά τη σοσιαλίζουσα έγκυρη «Le Μonde» ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου: «Κληρονόμησε μια χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας,απαξιωμένη από τις αγορές,εκτεθειμένη στην κερδοσκοπία,πνιγμένη από κολοσσιαία χρέη και δημοσιονομικά ελλείμματα, μ΄ ένα δυσλειτουργικό κράτος και ένα γενικευμένο σύστημα διαφθοράς. Ξεκίνησε ήδη τον πόλεμο κατά του πληθωρικού κράτους,κατά της διαφθοράς και της παραοικονομίας. Η Ελλάδα δεν έχει πλέον επιλογή, ούτε και η ευρωζώνη. O Γιωργάκης είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία τους».
Ας υποθέσουμε ότι έτσι είναι. Υψώνονται όμως ως εμπόδια πολλά «όμως». Ξεκινούν από τη σοφή ρήση του μεγάλου Μακιαβέλι: «Τίποτε δεν είναι πιο δύσκολο, πιο αβέβαιο, πιο επικίνδυνο από το να πάρει κανείς την πρωτοβουλία της εισαγωγής νέων θεσμών και εθίμων. Γιατί ο μεταρρυθμιστής έχει εχθρούς όλους εκείνους που έχουν άμεσο και απόλυτο συμφέρον να διατηρούνται οι παλιοί θεσμοί.Και βρίσκει απρόθυμους φίλους εκείνους που θα ωφεληθούν από τους νέους». Αφού υπογραμμίσω την επιβεβαίωση της οξυδερκούς παρατήρησης, ότι δηλαδή αντιδρούν μαζί με τους θιγόμενους και οι ωφελούμενοι (απόδειξη ότι κατεβαίνουν στον δρόμο οι χαμηλόμισθοι και οι αφορολόγητοι για να υπεραμυνθούν των προνομίων των ρετιρέ), θα υπενθυμίσω και άλλα πιο εμφανή «όμως».
Πρώτα πρώτα, η προεκλογική υποσχεσιολογία στη βάση τού «υπάρχουν λεφτά» του ίδιου του κ. Παπανδρέου και ο ακραίος αντιπολιτευτικός λόγος του πριν από τις εκλογές. Δεν ήξερε; Ή δεν έλεγε την αλήθεια; Το ένα πιο ασυγχώρητο από το άλλο. Και το χειρότερο: Δεν μπορεί εύκολα να πείθει για την αξιοπιστία του και για την αναγκαιότητα των μεταρρυθμιστικών του προθέσεων. Ενα δεύτερο «όμως» προκύπτει και από το ότι συνδέει το σημερινό οικονομικό αδιέξοδο με τη δραματική οικονομική κατάσταση που κληρονόμησε και για την οποία ενοχοποιεί αποκλειστικά την κυβέρνηση της ΝΔ.