Η «σιδηρά κυρία» εμφανίζεται να ομολογεί στον πρόεδρο Γκορμπατσόφ ότι «ούτε η Βρετανία ούτε η Δυτική Ευρώπη επιθυμούν την επανένωση της Γερμανίας». Του καθιστά μάλιστα σαφές ότι θα ήθελε από εκείνον να βάλει φρένο στη διαδικασία αυτή.

Ο λόγος ήταν ότι η κυρία Θάτσερ, όπως και άλλοι δυτικοευρωπαίοι ηγέτες, φοβόταν πως η αποσταθεροποίηση της Ανατολικής Ευρώπης και η διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια άκρως επικίνδυνη γεωπολιτική αστάθεια, με επαναστάσεις, πολεμικές συρράξεις, μετακινήσεις πληθυσμών, διασπορά ή ακόμη και χρήση πυρηνικών όπλων. Συνεπώς δεν ήταν προς το συμφέρον της Δύσης.

Η ίδια σημείωσε τις τεράστιες αλλαγές που συνέβαιναν στην Ανατολική Ευρώπη αλλά διαβεβαίωνε ότι η Δύση δεν θα επεδίωκε την αποκομμουνιστικοποίηση του «σιδηρού παραπετάσματος». Ούτε θα έπραττε οτιδήποτε που θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια της Σοβιετικής Ενωσης. Ακόμη και είκοσι χρόνια μετά οι παρατηρήσεις της είναι πιθανόν να προκαλέσουν θόρυβο. Παραδέχθηκε πως ό,τι έλεγε ήταν εντελώς διαφορετικό από τις δημόσιες διακηρύξεις της Δύσης και τα επίσημα υπομνήματα του ΝΑΤΟ. Είπε όμως στον κ. Γκορμπατσόφ «να μη δίνει σημασία σε όλα αυτά»!

«Εμείς δεν επιθυμούμε μια ενωμένη Γερμανία» τόνισε η κυρία Θάτσερ, σύμφωνα με την καταγραφή του μυστικού διαλόγου της με τον τελευταίο σοβιετικό ηγέτη, όπως αυτός περιλαμβάνεται στα απόρρητα έγγραφα.

«Αυτό θα οδηγούσε σε αλλαγή των μεταπολεμικών συνόρων και δεν μπορούμε να το επιτρέψουμεγιατί μια τέτοια εξέλιξη θα έπληττε τη σταθερότητα ολόκληρης της διεθνούς κοινότητας και θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλειά μας» προσέθεσε.

Μ ετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991, πολλά αντίγραφα κρατικών εγγράφων μεταφέρθηκαν στο Ιδρυμα Γκορμπατσόφ στη Μόσχα. Πριν από λίγα χρόνια ο ΠάβελΣτροΐλοφ, ένας νεαρός συγγραφέας που έκανε μια έρευνα στο Ιδρυμα, κατάλαβε την τεράστια ιστορική σημασία των αρχείων αυτών. Αντέγραψε περισσότερα από χίλια κείμενα με πληροφορίες για τις συναντήσεις του κ. Γκορμπατσόφ και άλλων κορυφαίων σοβιετικών αξιωματούχων και τα μετέφερε μαζί του στο Λονδίνο, όπου συνέχισε την έρευνά του.

Μόλις που πρόλαβε το σφράγισμά τους. Στα αρχεία αυτά καταγράφεται, μεταξύ άλλων, η αντίδραση των Ρώσων στις εξεγέρσεις του 1989 και την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ενώ αποκαλύπτονται οι μυστικές προσπάθειες όχι μόνο της Βρετανίας αλλά και της Γαλλίας για να ανακοπεί η πορεία προς τη γερμανική επανένωση.

© Τhe Τimes, 2009«Μήπως να το ρίχναμε μόνοι μας;»
Εκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι οι Σοβιετικοί, όπως αποκαλύπτεται από μια συζήτηση στο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚ Σοβιετικής Ενωσης, στις 3 Νοεμβρίου 1989, συζητούσαν ακόμη και το ενδεχόμενο να γκρεμίσουν… μόνοι τους το Τείχος του Βερολίνου! Αλλά ήταν πολύ αργά: μόλις έξι ημέρες πριν το κάνει ο γερμανικός λαός. Ακολουθεί απόσπασμα του σχετικού διαλόγου:

Βλαντίμιρ Κριουτσκόφ (αρχηγός της ΚGΒ): «Αύριο (σ.σ.: Σάββατο 4 Νοεμβρίου 1989)

500.000 άνθρωποι θα βγουν στους δρόμους του Βερολίνου και άλλων πόλεων…».

Μ. Γκορμπατσόφ: «Ελπίζετε ότι ο Κρεντζ (σ.σ.: ο διάδοχος του ΕριχΧόνεκερστην ηγεσία του ΚΚ της Ανατολικής Γερμανίας) θα παραμείνει; Δεν θα μπορέσουμε να εξηγήσουμε στον λαό μας ενδεχόμενη απώλεια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Πάντωςδεν θα μπορέσουμε να την κρατήσουμε χωρίς τη Δυτική Γερμανία».

Εντβαρντ Σεβαρντνάτζε(σ.σ.: τότε υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ): «Καλύτερα να το ρίξουμε μόνοι μας το Τείχος».

Βλ. Κριουτσκόφ: «Θα είναι δύσκολο για αυτούς (σ.σ.: τους Ανατολικογερμανούς)αν το ρίξουμε».

Μ. Γκορμπατσόφ: «Οι άλλοι (σ.σ.: οι Δυτικογερμανοί) θα τους αγοράσουν ολόκληρη τη χώρα. Και όταν φτάσουν τις παγκόσμιες τιμές, το επίπεδο ζωής θα καταρρεύσει αμέσως. Η Δύση δεν επιθυμεί τη γερμανική επανένωση αλλά επιθυμεί να μας χρησιμοποιήσει για να την αποτρέψουμε, να προκαλέσουμε σύγκρουση με τη Δυτική Γερμανίαώστε να αποκλείσουν την πιθανότητα μιαςμελλοντικής “συνωμοσίας” ανάμεσα σε μας (σ.σ.: την ΕΣΣΔ) και στην (σ.σ.: ενωμένη) Γερμανία.