Κατά πολλούς, το νερό θα αποτελέσει το «επόμενο πετρέλαιο», καθώς πρόκειται για ένα εξαιρετικά πολύτιμο είδος, τα αποθέματα του οποίου μειώνονται ταχύτατα.

Όπως είναι λογικό (και έχοντας πρόσφατη τη «θύελλα» της οικονομικής κρίσης, ως ενός γεγονότος που μπορεί να διαταράξει το status quo της διεθνούς οικονομίας), οι εταιρείες του χώρου στις ΗΠΑ έχουν αρχίσει να λαμβάνουν ήδη μέτρα αντιμετώπισης/ προσαρμογής στις συνθήκες ενός κόσμου στον οποίο το νερό θα αποτελεί κάτι σπάνιο και πολύτιμο.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, η BIER (Beverage Industry Environmental Roundtable- Περιβαλλοντική Στρογγυλή Τράπεζα Βιομηχανίας Αναψυκτικών), στην οποία συμμετέχουν κολοσσοί του τομέα, εργάζεται για να δημιουργήσει ένα σύστημα μέτρων τα οποία θα μειώσουν τις ποσότητες νερού που ξοδεύονται από αυτές τις, ιδιαίτερα υδροβόρες, βιομηχανίες.

Ξεκινώντας από την PepsiCo: στις εγκαταστάσεις παραγωγής Gatorade πλέον χρησιμοποιείται μια νέα σιλικονοειδής ουσία για τη λίπανση των μπουκαλιών, αντί για νερό με σαπουνάδα- ενώ επίσης τα μπουκάλια καθαρίζονται μέσω της χρήσης ιονισμένου αέρα. Επίσης, η εταιρεία έχει ξεκινήσει εκστρατεία εκπαίδευσης των Ινδών αγροτών σε διαφορετικές μεθόδους καλλιέργειας ρυζιού, οι οποίες εκτιμάται πως θα εξοικονομήσουν τουλάχιστον 4 δισ. λίτρα νερού.

Από πλευράς της, η Coca-Cola έχει θέσει στόχους για τη βελτίωση της λειτουργίας των εργοστασίων της, έτσι ώστε να προστατευτούν τα παγκόσμια αποθέματα νερού. Τα προγράμματά της εκτείνονται από τη μείωση της παρουσίας εξαιρετικά υδρόφιλων ειδών φυτών στο Ρίο Γκράντε (Νότια Αμερική), μέχρι την ανάπτυξη μέτρων ελέγχου μόλυνσης στο στην περιοχή Γιανγκτσέ της Κίνας.

Όσον αφορά τη Nestle Waters North America, έχει δεσμευτεί πως όλες οι εγκαταστάσεις της θα αποκτήσουν «πράσινα» πιστοποιητικά από την αμερικανική κυβέρνηση. Μέχρι τώρα, πέντε από τα εργοστάσιά της, τα οποία έχουν κερδίσει αυτά τα πιστοποιητικά, έχουν μειώσει τη χρήση νερού κατά 9 εκατομμύρια γαλόνια.

Η Sabmiller στρέφεται περισσότερο προς την ιδέα της ανακύκλωσης/ επανειλημμένης χρήσης νερού: χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ένα εργοστάσιο στη Σλοβακία, το οποίο χρησιμοποιεί το ίδιο νερό για να πλύνει τόσο το εσωτερικό όσο και το εξωτερικό των δοχείων. Η Molson Coors έχει τρέχοντα ερευνητικά προγράμματα με σκοπό την ανάπτυξη λιγότερο υδροβόρων μεθόδων παραγωγής, ενώ η Pernod Ricard χρησιμοποιεί μία μέθοδο στους αυστραλιανούς, ισπανικούς και αργεντινούς αμπελώνες της, η οποία καταμετρά επακριβώς την ποσότητα νερού που απαιτείται για την άρδευσή τους, ενώ έχει εν εξελίξει ερευνητικό πρόγραμμα πάνω στη χρήση του βρόχινου νερού για τον καθαρισμό εγκαταστάσεων.

Η έλλειψη νερού εκτιμάται πως επηρεάζει έναν στους τρεις ανθρώπους σε κάθε ήπειρο, ενώ υπολογίζεται πως το 1/5 του πληθυσμού του κόσμου (σχεδόν 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι) ζουν σε περιοχές όπου το νερό είναι λιγοστό. Επίσης, το 1/4 του πληθυσμού ζει σε υποανάπτυκτες χώρες, όπου αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα έλλειψης νερού λόγω ανεπαρκούς υποδομής.

Επίσης, η έλλειψη ή η κακή ποιότητα του πόσιμου νερού αυξάνει το ρίσκο εμφάνισης/ εξάπλωσης επιδημιών όπως η χολέρα, ο τύφος και η δυσεντερία, ενώ πολλές φορές αναγκάζει τους ανθρώπους να αποθηκεύουν μεγάλες ποσότητες νερού – κάτι που αυξάνει τον κίνδυνο μόλυνσής του. Όσον αφορά τη γεωργία, η μείωση της διαθεσιμότητας «καθαρού» νερού, οδηγεί στη χρήση νερού που έχει χρησιμοποιηθεί ήδη για πλύσιμο/ καθαρισμούς και άλλες δραστηριότητες: αυτή τη στιγμή το 10% του πληθυσμού του πλανήτη καταναλώνει τρόφιμα τα οποία έχουν καλλιεργηθεί σε εκτάσεις αρδευόμενες από «βρώμικο» νερό, το οποίο περιέχει χημικά και νοσογόνους οργανισμούς.