Ε Α Ν ΕΙΧΑΝ την τόλμη να πουν σταράτα την αλήθεια στο λαό, θα έπρεπε να ομολογήσουν την, επί 20 συναπτά έτη, αποτυχία των περιλάλητων «συναντήσεων των ηγετών ελληνοκυπριακών και τουρκοκυπριακών κομμάτων». Συναντήσεων που ξεκίνησαν 16.5.1989 στην τότε ομοσπονδιακή και κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία, η οποία από 1.1.1993 κατέληξε να διχοτομηθεί σε δύο χωριστά κράτη, Τσεχία και Σλοβακία. Της τελευταίας η εδώ πρέσβειρα οργάνωσε προψές τελετή για να τιμηθούν ζώντες και τεθνεώτες ηγέτες του ’89.

Οι έκτοτε συναντήσεις, «αλληλοκατανοήσεις» κι «επαναπροσεγγίσεις» ΔΕΝ κατάφεραν την παραμικρή αμυχή στην, συν τω χρόνω, συνεχιζόμενη εμπέδωση, εδραίωση και αποενοχοποίηση της τουρκικής κατοχής. Ούτε το παραμικρό ρήγμα στην πολιτική των Τούρκων κατακτητών και των Τ/κ συνεργατών τους. Αντίθετα: Όπως από την έναρξη, το 1989, είχε προβλεφθεί – και δύναται ο καθείς να το εντοπίσει στην αρθρογραφία των διαφωνούντων εκείνης της εποχής – οι συναντήσεις «ε/κ και τ/κ κομμάτων», εξωράισαν τα κόμματα του παράνομου τουρκικού κατοχικού καθεστώτος, του ψευδοκράτους, στο έκτο, ήδη, έτος από την αυτοανακήρυξή του της 15.11.1983, «εξισώνοντάς» τα με τα κόμματα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Α Ρ Χ Ι Σ Α Ν οι συναντήσεις μετά από άλλη μία καταστροφική ε/κ υποχώρηση απέναντι στις απαιτήσεις των Τούρκων. Ήταν, επί προεδρίας Βασιλείου Δεκ.1988 – Ιαν. 1989, η αποδοχή της ούτω καλούμενης «Πολιτικής Ισότητας», που απαιτούσαν οι κατακτητές, για την υποταγή του 82% στο ελεγχόμενο από την Άγκυρα 18%. Και για την καταστρατήγηση κάθε δημοκρατικότητας, ακόμα και ως… σκέψης πλέον για την «αναζητούμενη λύση». Η 1η συνάντηση έγινε στην Πράγα, σε «ουδέτερο» έδαφος, και μπήκαν στ’ αυλάκι οι μέχρι σήμερα συναντήσεις στο ουδεκάτερο, ΟΗΕδοκρατούμενο Λήδρα Πάλας. Χώρο δηλαδή που δεν ελέγχει ούτε η Κ.Δ. ούτε το ψευδοκράτος. Χώρο όπου οι προσερχόμενοι ηγέτες εγκαταλείπουν οι μεν το νόμιμο κράτος οι δε το παράνομο καθεστώς, και ενδύονται την ταυτότητα «κομμάτων των… κοινοτήτων». Εξ ου και ο τίτλος «ε/κ και τ/κ κόμματα».
Ε Κ Ε Ι Θ Ε Ν κι έκτοτε, η μορφωτική, πολιτική, ιστορική και ιδεολογική ανεπάρκεια των Ηττημένων Μυαλών, με το κοκαλάκι και το γλειφιτζούρι των «συναντήσεων επαναπροσέγγισης», σύρθηκε στους όρους υποταγής στην επόμενη απαίτηση των κατακτητών για «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς» του Σχ.Ανάν 2002-2004 και του Joint Statement Χριστόφια – Ταλάτ, της 23ης Μαΐου 2008…
Ποιους ωφέλησε λοιπόν και ποιους έβλαψε, η… τιμηθείσα 20ετία;

ΕΡΩΤΗΣΗ
Μελετώντας, ένας, τα βιβλία (1) «Αιματηρή αλήθεια – Bloody truth» της Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο, (2) «Λύση του Κυπριακού – πραγματικότητες, διλήμματα και επιλογές» του Γιώργου Λιλλήκα και (3) «Η Κύπρος σε παγίδα» του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, μπορεί πλέον να άγεται και να φέρεται από τους διάφορους δημαγωγούς και τα φερέφωνα της υποταγής, ή να παριστάνει τον ανίδεο και ανήξερο;

Λάζ. Α. Μαύρος ΣΗΜΕΡΙΝΗ