O Oμπάμα κατά την επίσκεψή του στην Άγκυρα, με την ομιλία του στην τουρκική εθνοσυνέλευση νομιμοποίησε τις τουρκικές βαρβαρότητες εναντίον των Ελλήνων από το 1914 μέχρι σήμερα.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
konstantakopoulos.blogspot.com
Εκτός από τα συγχαρητήριά του για τη νίκη επί των … Ελλήνων το 1922 , ο Πρόεδρος Ομπάμα φέρεται υποσχεθείς στους Τούρκους το … μισό ΝΑΤΟ και μεγάλη συνδρομή στην ΕΕ, σε αντάλλαγμα της συγκατάθεσής τους στην εκλογή Ρασμούσεν στο ΝΑΤΟ! Φυσικά θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε τι από αυτά θα υλοποιηθεί, αλλά οι υποσχέσεις προκύπτουν τόσο από δημοσιεύματα όλου σχεδόν του δυτικού τύπου, όσο και από καλά πληροφορημένες πηγές στις Βρυξέλλες. Και ο Ερντογάν τόνισε ότι οι επιφυλάξεις του ξεπεράστηκαν με τις εγγυήσεις Ομπάμα.
Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές η Ουάσιγκτον υποσχέθηκε στην ¨Αγκυρα ένταξη στην Ευρωπαϊκή Αμυντική Υπηρεσία, αμυντικό μοχλό της ΕΕ και άνοιγμα νέων κεφαλαίων της ενταξιακής διαπραγμάτευσης Τουρκίας-ΕΕ.
Πρώτη φορά μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1974, η Τουρκία παίρνει το πόστο του αναπληρωτή ΓΓ του ΝΑΤΟ, γράφει η Λιμπερασιόν, όπως και θέσεις τριών στρατηγών στο ΝΑΤΟ και του αντιπροσώπου του στο Αφγανιστάν. Ανώτεροι αξιωματούχοι στο ελληνικό ΥΠΕΞ δηλώνουν άγνοια για τις ακριβείς υποσχέσεις, θεωρούν όμως απίθανο να πρόκειται για τον αναπληρωτή ΓΓ και πιθανολογούν ότι πρόκειται για βοηθό του ΓΓ επιφορτισμένο με τις σχέσεις με τον ισλαμικό κόσμο. ‘Άλλες πηγές υποστηρίζουν ότι η Τουρκία θα πάρει και τη θέση του υπεύθυνου της Συμμαχίας για τον αφοπλισμό. Ο αναπληρωτής ΓΓ εκλέγεται με ομοφωνία, όπως με ομοφωνία θεσπίζονται νέες θέσεις βοηθών ΓΓ, οι ίδιοι όμως οι βοηθοί ΓΓ εκλέγονται με πλειοψηφία.
Το ελληνικό ΥΠΕΞ δήλωσε ότι αποτιμά θετικά για τα ελληνικά συμφέροντα την περιοδεία Ομπάμα σε Ευρώπη και Τουρκία! Υιοθετώντας επίσης, με μερικές μέρες καθυστέρηση είναι αλήθεια, σχετική εκτίμηση του Πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, εξέφρασε ικανοποίηση γιατί φεύγουμε από την ΅τριγωνική σχέση΅ Ελλάδα-Τουρκία-ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται πλέον αν αναβαθμίζεται ή όχι στην αμερικανική πολιτική η χώρα που την απειλεί στο Αιγαίο και κατέχει τη μισή Κύπρο! Γιατί η εισβολή στην Κύπρο και η απειλή στο Αιγαίο ήταν που συνέδεαν, μετά το 1974, την αμερικανική πολιτική έναντι των δύο χωρών, υποχρεώνοντας την Ουάσιγκτον σε κάποιο σεβασμό και ευαισθησία και έναντι του συμμάχου που υπέστη την τουρκική επιθετικότητα. Τώρα φαίνεται ότι λύθηκαν τα προβλήματα, αν και για κάποιο λόγο που κανείς δεν ξέρει, εξακολουθούμε να πληρώνουμε τον μισό προϋπολογισμό σε αμυντικές δαπάνες…Η Κυρία Μπακογιάννη δεν φέρεται να έθεσε ζήτημα τουρκικής πολιτικής στο Αιγαίο κατά τη συνάντησή της στην Πόλη με τον Μπαμπατζάν, με τον οποίο συζήτησε κυρίως το κυπριακό, όπως έπραξε και με τον Σουηδό Υπουργό Εξωτερικών Καρλ Μπιλντ. Εκ των αρχιτεκτόνων του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας, φανατικός θιασώτης του σχεδίου Ανάν, ο φιλότουρκος Μπιλντ υπήρξε από τους δριμύτερους επικριτές της κυπριακής κυβέρνησης, των Ελληνοκυπρίων και της ετυμηγορίας τους στο δημοψήφισμα του 2004.
Σχεδόν μυστικά έγινε εξάλλου η συνάντηση Ομπάμα-Πατριάρχη, προκειμένου να μη θιγούν οι ΅ευαισθησίες΅ της τουρκικής κοινής γνώμης, ενώ ο αμερικανός Πρόεδρος αναφέρθηκε, εμμέσως πλην σαφώς, στον ελληνοτουρκικό πόλεμο (1921-22), συγχαίροντας την Τουρκία γιατί κατάφερε να εμποδίσει τα σχέδια ΅ανασύστασης μιας αρχαίας αυτοκρατορίας΅ (δηλ. του Βυζαντίου). Η τόσο έντονη αίσθηση ιστορικής δικαιοσύνης του Ομπάμα ήταν πάντως άκρως επιλεκτική, αφού δεν επεξετάθη σε άλλα γεγονότα, όπως η γενοκτονία των Αρμενίων, ούτε βεβαίως στο παρόν, την τουρκική κατοχή της μισής Κύπρου ή το casus belli κατά της Ελλάδας. ¨Αλλωστε, ο προταθείς από τον ίδιο Υφυπουργός Εξωτερικών Γκόρντον αρνήθηκε στη Γερουσία να συμφωνήσει με την διεθνώς παραδεδεγμένη και κατοχυρωμένη στις αποφάσεις του ΟΗΕ, και με τη ψήφο των ΗΠΑ, άποψη ότι υφίσταται τουρκική κατοχή στην Κύπρο, προτιμώντας τον όρο παρουσία! Ο ίδιος ο κ. Ομπάμα έκανε λόγο για δύο ηγέτες στην Κύπρο, εξισώνοντας έμμεσα τον νόμιμο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας με τον εκπρόσωπο της κατοχικής δύναμης.
Η περιοδεία Ομπάμα ανέδειξε τη σημασία που προσλαμβάνει η Τουρκία στην πολιτική της νέας αμερικανικής κυβέρνησης και την εμμονή του αγγλοαμερικανικού άξονα στην τουρκική ένταξη. Το συμπέρασμα αυτό όμως είναι και κάπως παραπλανητικό, υπογραμμίζουν ‘Ελληνες διπλωμάτες. Η γεωπολιτική θέση και σημασία της Τουρκίας δεν άλλαξε το τελευταίο εξάμηνο. Αυτό που συνέβη είναι ότι εξαφανίσθηκαν επί χρόνια Ελλάδα και Κύπρος ως ενεργά διεθνή υποκείμενα, τα δύο κράτη ενεργούν ως να μην υφίσταται τουρκική απειλή και στρατιωτική κατοχή της Κύπρου. Κατ’ ιδίαν, πολιτικοί από όλο το φάσμα εκφράζουν ακόμη σοβαρότερες ανησυχίες – «δεν είναι», λέει πρώην Υπουργός, «απλά ότι ακολουθούμε λάθος πολιτική. Είναι ότι το ελληνικό κράτος έχει πάθει συμφόρηση, δεν επιτελεί στοιχειώδεις λειτουργίες, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική του υπόσταση. Το μόνο που κάνει η ελληνική διπλωματία είναι να αγωνίζεται για να μπει η Τουρκία στην ΕΕ!». Ακόμη κι αν υπάρχει ένα στοιχείο υπερβολής σε αυτές τις εκτιμήσεις, δυσκολεύεται κανείς να παρακολουθήσει το ΥΠΕΞ στην προσπάθειά του να παρουσιάσει περίπου ως εθνικά ωφέλιμες παρόμοιες εξελίξεις. Πεπειραμένοι διπωμάτες εκφράζουν μάλιστα τον φόβο ότι η διαρκής αποστολή «λάθος μηνύματος» από την Αθήνα προς ‘Αγκυρα-Ουάσιγκτον, αυξάνει μακροχρόνια την πιθανότητα άκρως επικίνδυνων εξελίξεων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Η Ελλάδα μοιάζει να κατάφερε το ακατόρθωτο. Παίρνει αφενός πιέσεις ως αντάλλαγμα της υποστήριξης προς την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, αφετέρου αποξενώνεται και από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που δεν την επιθυμούν. Σε όλη την Ευρώπη υπάρχει έντονος ευρωσκεπτικισμός, μεγάλο ζήτημα για το τι κάνανε οι Τούρκοι στους Αρμένιους το 1915, αλλά δεν γίνεται πουθενά λόγος για τουρκικές απειλές στο Αιγαίο ή κατοχή της Κύπρου, αφού τα θύματα αυτών των πολιτικών δεν θέλουν να το κάνουν θέμα! Πολιτικοί παρατηρητές υπογραμμίζουν τον αύξοντα, «εκρηκτικό» παραλογισμό αυτής της κατάστασης και διερωτώνται που θα καταλήξει.
Ενώ αυτά πράττει ή δεν πράττει η Αθήνα, η ‘Αγκυρα δρέπει τώρα τους καρπούς μιας μακρόχρονης πολιτικής, που επέτρεψε στο τουρκικό λόμπυ να είναι πανταχού παρόν και τα πάντα πληρόν στα μεγαλύτερα θινκ τανκ των ΗΠΑ, επηρεάζοντας άμεσα την πολιτική της κυβέρνησης Ομπάμα.
Αίσθηση προκάλεσε επίσης η έντονη αντίδραση Σαρκοζί στην αμερικανική συνηγορία υπέρ της τουρκικής ένταξης. Πολιτικοί παρατηρητές στη γαλλική πρωτεύουσα πάντως παραμένουν επιφυλακτικοί ως προς την πραγματική πρόθεση του Γάλλου Προέδρου και θυμίζουν ότι, παρά τις αντιτουρκικές εξάρσεις του, που συνέβαλαν αποφασιστικά στην εκλογική του νίκη, στην πράξη έκανε ένα τεράστιο δώρο στην Τουρκία, τροποποιώντας το γαλλικό σύνταγμα ώστε να μην είναι υποχρεωτική η προσφυγή σε δημοψήφισμα για την ένταξη. Η διαδικασία της τουρκικής ένταξης έχει δρομολογηθεί από την Κομισιόν και το κριτήριο για το αν και πόσο προχωράει δεν είναι, τονίζουν, οι κατά καιρούς δηλώσεις πολιτικών, που δεν συνάδουν άλλωστε με τις ψήφους τους στα Συμβούλια, αλλά με το αν ανοίγουν και κλείνουν κεφάλαια ενταξιακής διαπραγμάτευσης.
Οι ίδιοι παρατηρητές εκτιμούν ότι η έντονη αντίδραση στην αμερικανική θέση υπέρ της ένταξης χρησιμοποιείται ως εκλογικό όπλο ενόψει ευρωεκλογών, αλλά και για να «καλύψει» τρόπον τινά, τον μεγάλο, ιστορικό συμβιβασμό του Σαρκοζί, που, θάβοντας κατ’ ουσίαν μισό αιώνα γαλλικής ανεξαρτησίας και γκωλικής παράδοσης, οδήγησε τη χώρα του πίσω στην Ατλαντική Συμμαχία. Ορισμένοι θεωρούν επίσης ότι η θέση του Σαρκοζί, ιδίως όμως του Υπουργού Εξωτερικών Κουσνέρ, που παρέμενε έως πρόσφατα οπαδός της τουρκικής ένταξης και τώρα δηλώνει ότι άλλαξε γνώμη, συνιστά επίσης και ένα «σέρβις» προς το Ισραήλ, μια μικρή «τιμωρία» του κ. Ερντογάν για όσα είπε στο Νταβός.