Οι Κούρδοι “τρομοκράτες” της κυρίας Μπακογιάννη-Μητσοτάκη

του Σάββα Καλεντερίδη
Ένας ταγματάρχης και δυο στρατιώτες σκοτώθηκαν χθες σε μάχες στο όρος Αραράτ και στην κωμόπολη Λίτζε του τουρκικού Κουρδιστάν.
Στη μάχη που έγινε στο Αραράτ τραυματίστηκε ένας μόνιμος υπαξιωματικός και τρεις στρατιώτες, ενώ στη μάχη που έγινε στην κωμόπολη Λίτζε, του Ντιγιαρμπακίρ, τραυματίστηκαν τέσσερις στρατιώτες. Σε άλλο επεισόδιο, που έλαβε χώρα στο νομό Μπίνγκιολ, τρεις πολιτοφύλακες τραυματίστηκαν βαρειά, από έκρηξη νάρκης.
Εντύπωση προκαλεί η επανεμφάνιση στο προσκήνιο των ένοπλων συμπλοκών μεταξύ των ανταρτών του ΡΚΚ και του τουρκικού στρατού τις τελευταίες ημέρες, τη στιγμή που είναι σε εξέλιξη τριμερείς επαφές μεταξύ Τουρκίας-ΗΠΑ-Ιράκ για την εξουδετέρωση του ΡΚΚ στο έδαφος του ιρακινού Κουρδιστάν, επαφές που γίνονται εν όψει της αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ.
Παρεμπιπτόντως και με αφορμή σχόλιο φίλου του ιστολογίου, που αναφέρθηκε στην αποστολή επίσημου συλληπητηρίου τηλεγραφήματος από πλευράς της Ελληνίδας υπουργού εξωτερικών, κ. Ντόρας Μπακογιάννη, στον Τούρκο ομόλογό της, Αλί Μπαμπατζάν, όπου…, όπως συγκεκριμένα αναφέρει η σχετική επίσημη ανακοίνωση, εξέφρασε τη λύπη της “για τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης στον συνοριακό σταθμό Aktutun κοντά στην πόλη Semdinli, καταδικάζοντας απερίφραστα αυτή τη στυγνή πράξη βίας”, να σημειώσουμε και μεις από την πλευρά μας ότι κανείς λογικός άνθρωπος δεν επιχαίρει με θανάτους ανθρώπων, ούτε επιτροτεί πράξεις βίας, καθώς και ότι είναι κατανοητό, παρότι πρόκειται για μια χώρα που συνεχίζει να ακολουθεί άθλια και επιθετική πολιτική απέναντι στη χώρα μας και συνεχίζει να κατέχει το 37% της Κύπρου, να εκφράζουμε τη λύπη μας για ένα γεγονός με τόσους νεκρούς. Δηλώνουμε δε και εμείς ότι οι Κούρδοι, παρότι έχουν απέναντί τους ένα κράτος του οποίου η πολιτική στηρίζεται στη χρήση στυγνής και βάρβαρης κρατικής και πρακρατικής βίας, θα πρέπει να εξαντλήσουν και να εξαντλούν πάντα όλα τα περιθώρια που τους δίνει η διεθνής και η τουρκική “έννομη τάξη” στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, πριν καταφύγουν στην ένοπλη βία, ενώ ταυτόχρονα δηλώνουμε τη συμπαθειά μας στους συγγενείς των θυμάτων, όπου και να ανήκουν (στο στρατό ή στους αντάρτες), χωρίς να εξισώνουμε και να εξομοιώνουμε τα δυο πράγματα σε όλα τα άλλα, εκτός από το θάνατο, που, ούτως ή άλλως, μας εξισώνει και μας εξομοιώνει όλους.
Παρότι κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε και πάλι με χαρακτηρισμούς που δεν κάνουν καλό στη “δημόσια εικόνα” μας, θα θέλαμε να υπένθυμίσουμε στην κ. υπουργό των εξωτερικών, ότι με το χαρακτηρισμό “τρομοκρατική επίθεση”, ξεπερνά την εθιμοτυπική έκφραση συλληπητηρίων και παρεμβαίνει πολιτικά υπέρ της Τουρκίας, σε ένα μείζον περιφερειακό ζήτημα, στο οποίο, στη χειρότερη περίπτωση, η Ελλάδα θα έπρεπε να τηρεί αυστηρά ουδέτερη στάση ή ευμενή υπέρ των Κούρδων ουδετερότητα.
Ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός, εκτός του ότι βλάπτει προφανώς τα εθνικά μας συμφέροντα, τα οποία οφείλει εκ της θέσεώς της να υπεραπσίζεται η κυρία υπουργός, υποβιβάζει πολιτικά και ηθικά τη χώρα μας στο επίπεδο που βρίσκεται η Τουρκία, ενώ ακυρώνει την ελληνική ιστορία και την ιστορία του ίδιων των προγόνων της κ. Μπακογιάννη-Μητσοτάκη, δηλαδή του παππού της Κυριάκου Μητσοτάκη και του επίσης συγγενούς της, Ελευθερίου Βενιζέλου, που και εκείνοι πήραν τα όπλα εναντίον της τότε έννομης τάξης, για να απελευθερώσουν την Κρήτη από τον ίδιο ζυγό από τον οποίο πολεμούν να απελευθερωθούν οι Κούρδοι.
Αν μη τί άλλο, η κυρία Μπακογιάννη-Μητσοτάκη με τις πράξεις της, που πρέπει να ικανοποιούν τον κοινό αίσθημα των Ελλήνων, θα έπρεπε να αποφύγει το στίγμα που η ίδια επιδαψιλεύει στην οικογένεια και στον εαυτό της, αυτό του τρομοκράτη ή της εγγονής των τρομοκρατών, που πήραν τα όπλα και τα έβαλαν με την έννομη οθωμανική τάξη που επικρατούσε στην Κρήτη, μέχρι το 1896.